🔴 درباره مرحوم آیت الله مصباح یزدی 🖌 #پرویز_امینی 🔻آیت الله مصباح یزدی از جمله معدود روحانیون قبل از انقلاب اسلامی بودند که اندیشه و مسایل دنیای مدرن را جدی گرفتند و باز از معدود روحانیونی بودند که "پروژه فکری" خود را مواجهه اسلامی با این مسایل قرار دادند و تلاش کردند از موضع یک مسلمان باورمند با آنها رویارو شوند. دوره ۶ جلدی فلسفه حقوق، فلسفه اخلاق، انسان شناسی اسلامی، معرفت شناسی، خداشناسی و الهیات و فلسفه سیاسی که به عنوان متون آموزشی از سوی شاگردان ایشان تالیف شده است، یکی از محصولات و رهاوردهای این مواجهه است که مسایل جدید در حقوق و اخلاق و سیاست از منظری اسلامی طرح و بررسی شده است و دیدگاه اسلامی در این حوزه ها تبیین شده است. 🔹 یکی دیگر از نقاط تمایز ایشان با دیگر دانشوران مسلمانِ روحانی و غیر روحانی، اسلامی اندیشی بدون "انفعال" و "التقاط"، با این مسایل جدید بود. آیت الله مصباح یزدی در این باره، سخت حساس و غیر قابل انعطاف بود و اهل سهل گیری و تسامح نبود. بسیاری از مجادلات ایشان با اصحاب فکر و نظر چه در پیش از انقلاب و چه پس از آن ماحصل این سخت گیری در مبانی فکری بود. 🔹 آیت الله مصباح یزدی بر عقاید و آرا خود استوار بود و از مخالفت ها و فضاسازی ها و فشار رسانه ای واهمه ای نداشت. در دو دهه گذشته تقریبا هیچ اهل فکری به اندازه او مورد مخالفت و حتی هجو و هو سازمان یافته و طراحی شده قرار نگرفت و البته او بر راه فکری خود مستدام ماند و این فشارها تاثیری بر جهت گیری فکری او نگذاشت. 🔹از دیگر ویژگی های ممتاز ایت الله مصباح یزدی، روحیه و رویکرد تشکیلاتی وی بود که ماحصل آن پاگرفتن موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی و برگزاری دوره های متوالی طرح ولایت برای دانشگاهیان بود که اولا این امکان را فراهم میکرد که پروژه اسلامی اندیشی درباره مسایل جدید، خصلت جمعی بگیرد و ثانیا کادرسازی شود. 🔹آیت الله مصباح یزدی در ادوار حیات فکری خود، مخالفان سرسختی داشت که بسیاری از آنها دعوی سفت و سختی درباره آزادی داشتند اما بارها دعوت او را به گفتگو و مناظره فکری نپذیرفتند در حالیکه او علاوه بر حضور در گفتگوهای تلویزیونی اول انقلاب اسلامی، حاضر شد در دوره اصلاحات نیز با فردی در تراز پایین تر، چند دور درباره مسئله خشونت گفتگو کند که از تلویزیون نیز پخش شد‌. 🔹 با آرا و افکار و مشی سیاسی مرحوم آیت الله مصباح یزدی می توان معقولانه و واقع بینانه مخالفت کرد و نظرگاهی دیگر داشت، اما نمی توان این واقعیت را کتمان کرد که ایشان از مصادیق و نشانه های هستند که مشت ریاکارانه بسیاری از مدعیان آزادی و گفتگو را در دو دهه گذشته باز کردند و نشان دادند این مدعیان از آزادی به عنوان سلاحی علیه آزادی و از گفتگو حربه ای برای هموار کردن جاده مونولوگ گویی خود استفاده میکنند. رحمت و رضوان الهی بر او باد.