#قسمت145 نيمه شعبان جمعي از دوستان شهيد صبح زود بود. از سنگرهاي كمين به سمت گيلان غرب برگشتم. وارد مقر سپاه شدم. برخاف هميشه هيچكس آنجا نبود. كمي گشتم ولي بي فايده بود.خيلي ترسيدم.نكندعراقي هاشهررا تصرف كرده اند! داخل حياط فرياد زدم: كســي اينجا نيست؟! درب يكي از اطاق ها باز شد. يكي از بچه ها اشاره كرد، بيا اينجا! وارد اتاق شدم. . 🌺🌺🌺🌺 همه ساكت رو به قبله نشسته بودند! ابراهيم تنها، در اتاق مجاور نشسته بود و با صداي سوزناک مداحي مي كرد. براي دل خودش مي خواند. با امام زمان(عجل‌الله) نجوا مي كرد. آنقدر سوز عجيبي در صدايش بود كه همه اشك مي ريختند. 🌷🌷🌷 @parastohae_ashegh313

#قسمت145 ما نمی دانستیم که اینجا مثل باغ فخرآباد، مار و عقرب، فراوان دارد. یک روز مهمان منصورخانم بودم و داخل اتاق می چرخیدم که پایم تیر کشید و سوخت، نگاه کردم عقربِ زردِ بزرگی نیشم زد و داشت با دمِ کج و بدریختش، به گوشۀ اتاق می رفت. جیغ کشــیدم و گریه ســر دادم. حســین آقا، شــوهر منصورخانم، عقرب را گرفت و داخــل قوطی کــرد و بــا منصورخانــم، یــک ماشــین از ســر کوچــه گرفتند و زود رســاندنم به بیمارســتان، و عقرب را برای تشــخیص نوع پادزهر به آزمایشــگاه دادند. پایم را با چاقو بدون بیهوشــی و بی حســی چاک زدند و ســم عقرب را کشیدند، یکی دو آمپول هم زدند و پا را بستند. زیاد بیمارستان نماندم و برای استراحت به خانه آمدم. چنــد روز بعــد، منصورخانــم بــرای عیادتــم آمــد و خواســت دوبــاره میهمانــش شــوم بهترین هدیه برای من رفتن به خانۀ دخترعمه منصور بود. خیلی خوش می گذشــت مــادرم بــا اکــراه قبــول کــرد. دوباره رفتــم امّا از بختــم حادثه ای رخ داد که عاملش خودم و روحیۀ پســرانه ام بود؛ رفتم روی دیوارِ باریکِ خانه و خواستم مثل بندبازها با یک پا، لی لی کُنان راه بروم که تعادلم را از دست دادم و از همان بالا به کف حیاط افتادم. وقتی به زمین خوردم صدایی مثل صدای ترقه شــنیدم، صدای شکســته شــدن مچ دســت چپم بود و باز هم دردســر برای منصورخانم و شــوهرش حســین آقا، و حکایت بیمارســتان و گچ گرفتن دســت و تــا مدّتــی افتــادن در بســتر بیمــاری. بــا ایــن اتفاق مادرم بــه دخترعمه گفت: «دیگه اجازه نمی دم پروانه رو ببری، هردفعه که آمده کاری دست خودش داده.» دخترعمه بی تقصیر بود 🥀خاطرات همسر شهید سردار حسین همدانی🥀 @parastohae_ashegh313