#قسمت153 ابوجعفر حسين الله كرم، فرج الله مراديان بعد به سمت كوه راه افتاد. ما هم سريع وسايل داخل جيپ و دستگاه بيسيم عراقي ها را برداشتيم و حركت كرديم. . 🌸🌸🌸🌸 در پايين كوه كمي استراحت كرديم و زخم پاي مجروح عراقي را بستيم بعد دوباره به راهمان ادامه داديم. پس از هفت ســاعت كوه پيمايي به خط مقدم نبرد رسيديم. در راه ابراهيم با اســير عراقي حرف مي زد. او هم مرتب از ابراهيم تشكر مي كرد. موقع اذان صبح در يك محل امن نماز جماعت صبح را خوانديم. اســير عراقي هم با ما نمازش را به جماعت خواند! آن جا بود كه فهميدم او هم شيعه است. بعد از نماز،كمي غذا خورديم. هرچه كه داشتيم بين همه حتي اسير عراقي به طور مساوي تقسيم كرديم @parastohae_ashegh313

#قسمت153 کلاس ســوم راهنمایــی بــودم کــه بــا مامــان به حمام خیابان شــهناز رفتیم. برای مامان کیسه می کشیدم که ناگهان حس کردم چیزی مثل روشوره _ سفیدآب_ زیــر کیســه گیــر کــرد. ولــی ســفیدآب نبــود، دو تــا غــدۀ سربســته بود کــه خیلی ناراحتم کرد. به خانه برگشتم. حال عمومی مامانم خوب نبود، مرتّب بی حال می شــد. بــه دایی حســین در تهــران اطــلاع دادیــم، دایی پرفســور شــمس را که جراح معروفی بود با خودش به همدان آورد. پرفسور شمس معاینه کرد به دایی آهسته چیزی گفت و رفت. نمی دانم چه حرفی بینشان ردوبدل شد اما مامان فهمید. گریه اش گرفت و گفت: «داداش بگو که شیر پنجه1 گرفتم. دیدی به درد بی درمان دچار شدم؟ دیدی؟» دایی به تهران برگشــت آقام همچنان در ســفر بود. حســین هم که دســتمان را می گرفــت. تــازه از خدمــت آمــده بــود و در گمرک تهران به عنوان انباردار، ســه شیفته کار می کرد، مامانم دل گرفته و تنها، برای خانم ها از مریضی اش تعریف کرده بود. گفته بودند: «برو تهران. همدان دوا و دکتر درست و حسابی نداره.» چند روز بعد دایی حســین از تهران خبر داد که پرفســور شــمس گفته: «خانم بیاد عملش کنم.» مامان داشــت آمادۀ رفتن می شــد که آقام از ســفر رســید. تو ســرش زد. مامان را خیلــی دوســت داشــت و چــون خواســت هــم بــه خودش، هم بــه او دلداری بدهد، گفت: «ناراحت نباش، هرچقدر خرج عمل و دوا بشه، می دم. فقط غصه نخور. به خدا توکل کن.» 🥀خاطرات همسر شهید سردار حسین همدانی🥀 @parastohae_ashegh313