#قسمت159 دوست مصطفي هرندي خون زيادي از پاي من رفته بود. بي حس شــده بــودم. عراقي ها اما مطمئن بودند كه زنده نيستم. حالت عجيبي داشتم. زير لب فقط مي گفتم: يا صاحب الزمان(عج) ادركني. هوا تاريك شده بود. جواني خوش سيما و نوراني بالاي سرم آمد. چشمانم را به سختي باز كردم. مرا به آرامي بلند كرد. از ميدان مين خارج شــد. در گوشه اي امن مرا روي زمين گذاشت. 🍂🍂🍂🍂🍂 آهسته و آرام. من دردي حس نمي كردم! آن آقا کلی با من صحبت کرد. بعد فرمودند: كسي مي آيد و شما را نجات مي دهد. او دوست ماست! لحظاتي بعد ابراهيم آمد. با همان صلابت هميشگي. مرا به دوش گرفت و حركت كرد. آن جمال نوراني ابراهيم را دوست خود معرفي كرد. خوشا به حالش اين ها را ماشاءالله نوشته بود. در دفتر خاطراتش از جبهه گيان غرب. ماشــاءالله سال ها در منطقه حضور داشت. او از معلمين با اخاص وباتقواي گيــلان غرب بود كــه از روز آغاز جنگ تا روز پاياني جنگ شــجاعانه در جبهه ها و همه عمليات هاحضور داشت. او پس از اتمام جنگ، در سانحه رانندگي به ياران شهيدش پيوست. 🍂@parastohae_ashegh313🍂

#قسمت159 بعــد بلندشــد. مــرا هــم بوســید و حلقــه را تــوی دســتم کــرد و بــا مهربانی گفت: «هرچــی خــدا بخــواد همــون می شــه؛ و خــدا تو رو برای حســین خواســته.» من هم عمه را بوسیدم و رفتم سر مشق و درسم. آقــام بــا عقــد مخالــف بــود. می گفــت: «این نشــانی که گوهر آورده بــرای ما، مثل قســم حضرت عباســه، پروانه تا وقتی که مامانش خوب بشــه، صبر می کنه و بعد می ره خونۀ حسین.» حسین از انبار گمرک رفته بود و در تولیددارو کار می کرد. امّا همیشه به خاطر مادرم یک پایش همدان بود. همچنــان نامــزد مانــده بودیــم که برای اولین بار حرف های شــخصی با من زد. می خواست با من اتمام حجّت کند، گفت: «پروانه خانم، خوب فکر کن، هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده و ما فقط یه حلقه آوردیم، شما توی خونۀ دایی، خیلی راحت زندگی کردی امّا اگه با من زندگی کنی، خیلی سختی می کشی.» حرفی نزدم و نپرسیدم چه سختی، سرم پایین بود. ادامه داد: «من رابط همدان و تهران هستم، تو یه گروه انقلابی ضد شاه کار می کنم. هر آن ممکنه، گیر بیفتم، یا حتّی اعدام بشم.» چون وچرایی نداشــتم. باز ســکوت کردم و حســین ســعی کرد به حرفم بیاورد. جدّی تر گفت: «راهی که من انتخاب کردم توش راحتی و رفاه نیست این برای شما مهم نیست؟!» یک کلمه بیشتر نگفتم: «نه.» خودمانی شد و گفت: «بیخودی نیست که دایی بهت می گه سالار.» 🥀خاطرات همسر شهید سردار حسین همدانی🥀 @parastohae_ashegh313