#قسمت223 تابستان شصت و يک مرتضي پارسائيان وقتي حاج آقا مطلع شــد خيلي خوشحال شــد و گفت: بنده هم اگر بودم افتخار مي كردم كه پشت سر آقاي هادي نماز بخوانم. ابراهيم را ديدم كه با عصاي زير بغل در كوچه راه مي رفت. چند دفعه اي به آسمان نگاه كرد وسرش را پايين انداخت. 🌼🌼🌼 رفتم جلو و پرسيدم: آقا ابرام چي شده!؟ اول جواب نمي داد. اما با اصرار من گفت: هر روز تا اين موقع حداقل يكي از بندگان خدا به ما مراجعه مي كرد و هر طور شده مشكلش را حل مي كرديم. اما امروز از صبح تا حالا كســي به من مراجعه نكرده! مي ترســم كاري كرده باشم كه خدا توفيق خدمت را از من گرفته باشد! @parastohae_ashegh313

#قسمت223 اونجا یه گوشه از جبهه س امّا جبهۀ اصلی و فعال اون طرف قصرشیرینه که عراقیا بعد از اون کــه تمــوم شــهر رو بــا خــاک یکــی کــردن، بــه عقــب رفتن و خط جلوی شــهر بسته شده.» دقایقی بعد وارد شهر سرپل ذهاب شدیم کم وبیش مردم به شهر بازگشته بودند. امّا ویرانی از سر و روی شهر می ریخت. خانه ها یک طبقه و در و دیوارشــان همه، ســوراخ بودند و متربه متر آســفالت خیابان ها، خراش خمپاره و توپ نشسته بود. حسین آهسته از برچسبی چاله ها رد شد و هرازگاهی، نیم نگاهی به خانه ای می کرد و جایی را نشان می داد که در آغاز هجوم عراقی ها، محل استقرار بچه های سپاه همدان بوده و با حسرت از شــهدایی می گفت که توی این خانه های خالی از ســکنه، شــب زنده داری می کردند از شهیدان بهمنی، فریدی، حاج بابایی و مظاهری. از شهر به جاده ای که به پادگان ابوذر می رفت، چرخیدیم. خودروهای نظامی ارتش و سپاه از سمت مخالف ما می آمدند و به سمت قصرشیرین می رفتند. از دور ســاختمان هایی یک شــکل و پنج طبقه نمایان شــدند. وارد پادگان که شــدیم. از بلندگوهــای پــادگان صــدای اذان مغــرب آمــد. حســین از دژبانی رد شــد و گفــت: «تــو جبهــه هیــچ کاری مقــدم بــر نمــاز اوّل وقت نیســت.» 🥀خاطرات همسر شهید سردار حسین همدانی🥀 @parastohae_ashegh313