#قسمت227 روش تربيت جواد مجلسي راد، مهدي حسن قمي نيمه شــعبان بود. با ابراهيم وارد کوچه شديم چراغاني کوچه خيلي خوب بود. بچه هاي محل انتهاي کوچه جمع شده بودند. وقتي به آن ها نزديک شديم همه مشغول ورق بازي و شرط بندي و... بودند! ابراهيم با ديدن آن وضعيت خيلي عصباني شــد. اما چيزي نگفت. 🍂🍂🍂 من جلو آمدم و آقا ابراهيم را معرفي کردم و گفتم: ايشان از دوستان بنده و قهرمان واليبال و کشتي هستند. بچه ها هم با ابراهيم سام و احوالپرسي کردند. بعد طوري که کسي متوجه نشود، ابراهيم به من پول داد و گفت: برو ده تا بستني بگير و سريع بيا. آن شــب ابراهيــم با تعدادي بســتني و حرف زدن و گفتــن و خنديدن، با بچه هاي محل ما رفيق شد. درآخر هم از حرام بودن ورق بازي گفت. وقتي از كوچه خارج مي شديم تمام كارت ها پاره شده و در جوب ريخته شده بود! @parastohae_ashegh313

#قسمت227 از ســرپل ذهاب دور می شــدیم. همه جــا آرام بــود. یــک آرامــش قبــل از طوفان. عصــر بــه همــدان رســیدیم و فــردا خبــر رســید کــه پــادگان ابــوذر ســرپل ذهاب وحشتناک بمباران شده. یاد قدم خیر افتادم و بچه هاش، افسوس خوردم که چرا آنجا نبودم. *** دیدوبازدیدهــای ســنتی عیــد، رونــق نداشــت. دل مــردم شــهر با بچه هایشــان در جبهــه بــود. وقتــی خبــر شــهادت رزمنــده ای می آمــد، حجلــه ای ســر کوچه می گذاشــتند. بــا ایــن وضــع، گفتــن تبریک ســال نــو، خوردن آجیل و شــیرینی و حتی دور هم جمع شــدن های مرســوم ایام نوروز، از زندگی ما رخت بر بســته بــود. مونــس تنهایــی ام، افســانه هــم به خانۀ بخــت رفته بود و من مانده بودم با وهب بی قرار و مهدی به شــدت لجباز و یک دنده که ســخت وابســته ام بود. اصغر آقــا بــرادر حســین هــم زن گرفــت و عمــه از تهران به همــدان آمد. عمه هم مثل من بی قرارِ حسین بود. حسین را بعد از بمباران پادگان ابوذر سرپل ذهاب ندیدم که با او درددل کنم. یکــی دو تــا از همســایه ها گفتــه بودنــد که: «آقای همدانــی قبل از بمباران ابوذر، خونواده اش رو به همدان فرســتاده و بقیۀ خونواده ها، زیر بمباران موندن.» غرق در این افکار مغشوش و آزاردهنده بودم که یک باره به جان زمین، لرزه افتاد. برای چند ثانیه خانه جُنبید امّا زلزله نبود. به پشت بام رفتم. توده ای عظیم از دود سیاه از سمت جنوب همدان به آسمان می رفت. یــک آن فکــر کــردم، چالــۀ قــام دیــن زیر ورو شــده، بی اختیــار داد زدم: «عمه، منصورخانم، بچه هاش و...» وهب و مهدی را که ترســیده بودند، برداشــتم و به ســمت محلۀ قدیمی مان در چالۀ قام دین رفتم. رانندۀ تاکسی گفت: «موشک عراقی نزدیک آرامگاه بوعلی خورده و چند تا خونه و یه کوچه رو صاف کرده.» 🥀خاطرات همسر شهید سردار حسین همدانی🥀 @parastohae_ashegh313