درود بر پژوهشگران عزیز جشن آذرگان شادباش - ادامه کتاب های روانشناسی- جامعه شناسی و روانشناسی
آذرگان جشنی در پیوند با آذر یا آتش، این برترین آخشیج (عناصر) چهارگانه است. آذرگان نیز در شمار جشن‌هایی است كه آیین‌های آن با بزرگداشت جایگاه آتش این فروزه‌ی نیک اهورایی، هم‌آهنگی دارد. جشن آذرگان، جشن فروغ و روشنی آتش، جشن پرتو مهر و گرما فرخنده باد.
«آذرگان»، از جشن‌های ماهانه‌ی ایرانیان است. نُهمین روز از آذرماه در گاهشمار اوستایی که نام روز و ماه یکی می‌شود یعنی روز آذر از ماه آذر، برابر با سوم آذرماه سالنمای رسمی کشور، روزی‌ست که ایرانیان، کهن‌جشن آذرگـــــان را در آن برپا می‌دارند. این جشن، برپایه‌ی هم‌نامی نام روز با نام ماه برگزار می‌شد‌‌‌ه که در ایران هنجاری فرهنگی و پاید‌‌‌ار بوده است؛ از آن روی که پاره‌ای از نام روزهای سی‌گانه ماه با نام ماه برابر می‌افتاد‌‌‌ه است، نیاکان ما این هم‌نامی را خجسته و پرشگون می‌‌داشتند و جشنی در آن می‌آراستند.
درود و ستایش و نیایش باد بر تو ای آذر آفریده نیک اهورامزدا، فروزان باش در این خانه تا دیر زمان، فروزان باش.
در اوستا «آتَر/ آتَرش» و در فارسی امروز «آذر / آتش» است. آذر، ایزد نگاهبان آتش و فروزه اهورامزداست. آتش میان ایرانیان از دیرباز از سپند‌ینگی، پاکی و ورجاوندی ویژه‌ای برخوردار بوده است و برپایه‌ی یک باور آن‌را جانشین خورشید روی زمین می‌دانستند. از این‌رو در اوستا سروده‌هایی درباره‌ی ستایش آتش و خورشید به‌چشم می‌خورد. آتش نماد راستی است. تنها آتش است که پلیدی را به خود راه نمی‌دهد و همواره به بالا سر می‌ساید، خود می‌سوزد و جهانی را گرما و نـور می‌بخشد. فروغ و روشنایى نمادی از فروزه‌ی راستین اهورایی و مینوی است، در شادابی روان و دل آدمی، اثرى بس شگرف دارد. اینکه ایرانیان باستان هنگام نیایش به روشنایى و نور رو مى‌کردند، به این سبب بوده است که روشنایى نماد آفریدگار است و هر جا روشنایى هست، خرد هست، راستى هست، مهر هست و خدا آنجاست.
سوم آذرماه، جشن نیک و فرخنده آذرگان بر همه‌ی ایرانیان و فرهنگ‌دوستان فرخنده باد.
روزنگار سوم آذرماه
جشن آذرگان/ بپاخیزی خرمدین برای بازپس‌گیری شکوه ایرانی