«روز بيست و ششم»
1- اشتاد روز اسب، گاووستور به گشن هل تا به درستي بازآيد-اندرزآذربادمارسپندان.
2- اشتاد روز نام فرشته اي است كه به هنگام ظهور دين آفريده شد- سلمان فارسي ]بنقل از العدد القوية [ و ... نيك است براي هر كار جز ازدواج - سلمان فارسي ]بنقل از الدروع الواقية [ .
3- اشتاد روز نام فرشته موكلي است كه به هنگام ظهور دين آفريده شد. پارسيان گويند: روزي نيك است وامام صادق گويد: روزي است شايسته و مبارك. دريا در اين روز براي موسي شكافته شد. هر كار را شايد جز ازدواج و سفر.. حديث معلي بن خنيس.
4- اشتاد نام فرشته موكل بر انس و مردم است... براي طلب حاجت و درخت نشاندن و خريد املاك نيك است و از تحويل و سفر و عمارت و فصد وازدواج در اين روز بايد حذر كرد- امام صادق به نقل از كتابي در نجوم.
5- روزي است نيك، ازدواج را نشايد چون بجدائي انجامد همچنانكه دريا براي موسي شكافته شد- المختار في الاختيارات.
6- اشتاد ]روز [ در تير و شهريور و دي نيك و در ديگر ماهها ميانه است- اختيارات ايام شهورالفرس.
7- روز بيست و ششم ]از ارديبهشت ماه [ اشتاد روز و اول گاهنبار سوم است كه پنج روز است و در آخر همان ماه بپايان ميرسد نام اين گاهنبار فيشههيم گاه است. روز بيست و ششم از خرداد ماه اول گاهنبار چهارم است كه روز آخر ماه بپايان ميرسد. خداوند درختان و نباتات را در آن آفريد ونامش اياثرم‌گاه است. الاثارالباقية.
روز بیست‌وپنجم اردیبهشت‌ماه در سالنمای ایران به‌نام «روز ملی بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی» و «پاسداشت زبان فارسی» نامگذاری شده است. بی‌گمان در نبود شاهنامه، ادبیات فارسی به‌سختی می‌توانست رشد یابد و در نبودِ فردوسی، کسانی چون خیام و مولوی و حافظ نیز نمی‌توانستند اندیشه‌ی خویش را بپرورانند و چنین ببالند.
به یزدان که گر خرد داشتیم، کجا این سرانجام بد داشتیم. روزی به نام نامی دانای توس نامگذاری شده است تا فرصتی برای شناساندن بیشتر این شخصیت ادبی و شاهنامه ارزشمند او این گنجینه‌ی زبان پارسی و یادمان ملی به‌شمار آید. سال ۱۳۷۷ خورشیدی پیشنهاد نامگذاری روز ملی حکیم ابوالقاسم فردوسی از سوی بنیاد خراسان‌شناسی مطرح شد و پس از تصویب در شورای فرهنگی عمومی کشور و گذراندن مراحل قانونی به تصویب پایانی رسید. براین پایه، بیست‌وپنجم اردیبهشت‌ماه در میانه‌ی طراوت و شادابی بهار به‌عنوان «روز ملی حکیم ابوالقاسم فردوسی» بهرسمیت شناخته شد و در گاهشمار ایران هم آمد. روزی که هیچ مناسبتی با زندگی‌نامه‌ی ابوالقاسم فردوسی، شاعر حماسه‌سرای ایران ندارد. 25 اردیبهشت‌ماه را به جای 25 اسفندماه که روز پایان سرایش شاهنامه‌ی فردوسی است، برای بزرگداشت این سخنور پارسی برگزیده‌اند. سرانجام در سال 1396 خورشیدی، روز پاسداشت زبان پارسی با روز بزرگداشت فردوسی پاکزاد شاعری که با شاهنامه پارسی را زنده نگه داشت درآمیخت و «روز پاسداشت زبان فارسی»، زبانی که با آن سخن می‌گوییم، در گاهشمار ایران به ثبت رسید.
در سال ۱۳۸۹ خورشیدی به فراخور هزاره‌ی پایان سرایش شاهنامه، ثبت هزاره‌ی «شاهنامه» از سوی بنياد فردوسي پيشنهاد شد و با پیگیری كميسيون ملی يونسكو در ايران، «هزارمين سال سرايش شاهنامه» بر پايه‌ی سالنمای خورشيدی به عنوان یک رویداد فرهنگی ایرانی، در فهرست نام‌آوران فرهنگی، علمی و هنری جهان در سال 2010 ميلادی به ثبت رسید.
چو ایران نباشد، تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد
بیا سر‌به‌سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم …
درود بر پژوهشگران محترم دامین parseprojects.ir خریداری گردید و به وب سایت انتشارات و کافی نت پژوهشگران پارسه به آدرس parse-projects.ir وصل گردید