eitaa logo
کانال رسمی هفته‌نامه پرتو
468 دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
51 ویدیو
79 فایل
کانال رسمی ""هفته نامه پرتو"" وابسته به دفتر ارتباط فرهنگی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) 💠 آدرس سایت www.partosokhan.ir ⁦✳️⁩ ارتباط با مدیر مسئول @asemanha41 👨‍💻 ارتباط با ادمین @parto_sokhan
مشاهده در ایتا
دانلود
فضیلت (ع) مى‌فرماید: قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِهِ «ارزش هر كس به اندازه همت اوست» منظور از همت تصمیماتى است كه انسان براى انجام كارهاى مهم مى‌گیرد و به دنبال آن تلاش مى‌كند. هر اندازه این تصمیمات والاتر و این تلاش‌ها گسترده باشد همت انسان بلندتر است و این كه امام مى فرماید: ارزش هر كسى به اندازه همت اوست براى آن است كه اشخاص والا همت معمولاً تلاش مى‌كنند تا به مقامات عالى برسند پس نباید ارزش وجودى ظاهرى آنها را امروز ملاحظه كرد بلكه آن نیروى نهفته در درون آنها كه نامش همت است باید مقیاس و معیار شمرده شود. @partosokhan_ir
اهمیت علیه‌السلام مى فرمایند: وَصِدْقُهُ عَلَى قَدْرِ مُرُوءَتِه. «راستگویى و صداقتِ هر كس به اندازه شخصیت اوست»؛ زیرا انسان با شخصیت این كار را براى خود ننگ مى داند كه به دیگران بگوید. اضافه بر این، غالبا دیده شده است كه دروغ ها بعد از مدتى فاش مى گردد؛ انسان با شخصیت حاضر نمى شود كارى انجام دهد كه در آینده آبروى او را ببرد. (حكمت 47) @partosokhan_ir
علیه السلام فرمودند: عَجِبتُ لِمَن یجهَلُ نَفسَهُ، كَیفَ یعرِفُ رَبَّهُ؟! در شگفتم از كسى كه خویشتن را نمیشناسد، چگونه [توقّع دارد ] پروردگارش را بشناسد! ( ، ج 4 ص 341 ح 6270) @partosokhan_ir
رابطه جالب و بی‌اعتنایی به علیه‌السلام مى‌فرماید: وَشَجَاعَتُهُ عَلَى قَدْرِ أَنَفَتِهِ «شجاعت هر كس به اندازه بى‌اعتنایى او (به ارزش‌هاى مادى) است» روشن است وابستگى‌هاى انسان به مقام و مال و شهوات دنیا از شجاعت او مى‌كاهد و او را به اسارت مى‌كشاند؛ اما هنگامى كه خود را از این امور آزاد سازد، با شجاعت حرف خود را مى‌زند و راه خود را مى‌پیماید و در برابر كسى ذلیلانه سر تعظیم فرو نمى‌آورد و با بر در برابر سخت مى‌ایستد. در لسان العرب آمده است كه «أنَفْ» (بر وزن هدف) به معناى كراهت داشتن چیزى و خود را برتر از آن دانستن است، بنابراین «أنف» در جمله بالا مى‌تواند اشاره به بى‌اعتنایى نسبت به ارزش‌هاى مادى باشد. @partosokhan_ir
علیه السلام فرمودند: النّاسُ أتباعُ مَنِ اتَّبَعوهُ مِن أئِمَّةِ الحَقِّ وأئِمَّةِ الباطِلِ...، فَمَنِ ائتَمَّ بِالصّادِقینَ حُشِرَ مَعَهُم، ومَنِ ائتَمَّ بِالمُنافِقینَ حُشِرَ مَعَهُم... مردم [در ] دنباله روى آن پیشواى حق یا پیشواى باطلى هستند كه [در ] پیرو او بوده اند....، هر كس راستْ دینان را به پیشوایى بگیرد، با آنان محشور؛ و هر كس را به پیشوایى برگزیند، با آنان محشور مى گردد. ( ، ج 4 ص 341 ح 6270) @partosokhan_ir
راه پیروزى (علیه السلام) در این گفتار حكیمانه و پرمایه در سه جمله كوتاه رمز را در كارها بیان مى كند. نخست مى فرماید: «پیروزى در گرو است»؛ (الظَّفَرُ بِالْحَزْمِ.) «حَزْم» كه به معناى دوراندیشى و مطالعه عواقبِ كار است، یكى از مهم‏ترین عوامل پیروزى است، زیرا افراد سطحى نگر كه گرفتار روزمرّگى هستند در برابر پیش بینى نشده به زودى به زانو در مى آیند و رشته كار از دستشان بیرون مى رود و شكست مى خورند. ( ، 48) @partosokhan_ir
حمله هاى (ع) مى فرماید:«بترسید از حمله افراد با شخصیت به هنگام نیاز و و از حمله افراد پست به هنگام » در این كه منظور از گرسنگى و سیرى در این عبارت حكیمانه معناى كنایى آن مراد است یا معناى حقیقى در میان مفسران گفت و گو است؛ جمعى گرسنگى را كنایه از هرگونه نیاز و یا تحت و واقع شدن دانسته اند بدین ترتیب معناى جمله چنین مى شود: افراد بزرگوار و با شخصیت تنها هنگامى دست به حمله مى زنند كه به آنها شود و یا نیاز مبرم براى ادامه حیات پیدا كنند كه در این صورت براى گرفتن حق خود حمله جانانه اى مى كنند؛ ولى لئیمان هنگامى كه به نوایى برسند طغیان مى كنند و افراد بى گناه را مورد قرار می دهند. @partosokhan_ir
راه دل ها (ع) مى فرمايند: قُلُوبُ الرِّجَالِ وَحْشِيةٌ، فَمَنْ تَأَلَّفَهَا أَقْبَلَتْ عَلَيهِ «دل هاى ها وحشى و رمنده است هركس با آنها انس گيرد رو به سوى او مى كنند.» اشاره به اينكه انسان، نسبت به كسانى كه نمى شناسد نوعى احساس بيگانگى مى كند؛ ولى اگر طرف مقابل از طريق وارد شود در برابر او رام مى شود. به گفته بعضى از شارحان اين مطلب براى انسانى كه تازه در شهر يا در محله اى وارد مى شود و سكنا گزيند كاملاً محسوس است او حتى از همسايگان نزديكش فاصله مى گيرد اما اگر چند بار با او سلام و عليك كنند و به ديدارش بروند و هديه اى برايش بفرستند رابطه دوستى آنها مستحكم مى شود. (حكمت 50) @partosokhan_ir
عليه‌السلام: عَلَيكُم بِكِتابِ اللَّهِ؛ فَإِنَّهُ الحَبلُ المَتينُ، وَالنّورُ المُبينُ. به كتاب چنگ زنيد؛ زيرا آن، ريسمان استوار و نورِ روشنگر است. : الخطبة 156 @partosokhan_ir
مديريت گفتار (ع) مي‌فرمايد: لَا تَقُلْ مَا لَا تَعْلَمُ بَلْ لَا تَقُلْ كُلَّ مَا تَعْلَمُ فَإِنَّ اللَّهَ فَرَضَ عَلَى جَوَارِحِكَ كُلِّهَا فَرَائِضَ يَحْتَجُّ بِهَا عَلَيْكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؛ هر چه را كه نمي داني نگو، هر چه را هم كه مي داني نگو (بدان كه) خداي متعال وظايفي براي اعضا و جوارح تو مشخص كرده كه روز ، تو را در مورد آنها بازخواست مي كند.(حكمت382) يعني حتي حرف زدن هم روز قيامت به ضرر تو خواهد بود، پس مراقب باش حرفي نزني كه مشكلي براي كسي ايجاد كرده باشد، دلي را رنجانده و شكسته باشديا ميان دو نفر اختلاف انداخته باشد. @partosokhan_ir
عليه‌السلام: كلُّ مُعَاجَلٍ يَسْأَلُ الْإِنْظَارَ وَ كُلُّ مُؤَجَّلٍ يَتَعَلَّلُ بِالتَّسْوِيفِ آنان كه وقتشان پايان يافته است خواستار مهلتند، ولي آنان كه هنوز دارند كوتاهى مى‏ورزند. : حكمت285 @partosokhan_ir
رابطه و (ع) فرمودند: أَوْلَى النَّاسِ بِالْعَفْوِ أَقْدَرُهُمْ عَلَى الْعُقُوبَةِ «شايسته‌ترين مردم به عفو، قادرترين آنها به است» مى دانيم يكى از عوامل ادامه نزاع‌ها و درگيرى‌ها كه گاه در ميان دو قبيله يا فرزندان يك خانواده ده‌ها سال ادامه پيدا مى كند، روح انتقام جويى و عدم گذشت است كه هرچه جلوتر مى رود مانند سيلاب شديدتر مى شود در حالى كه اگر در همان مراحل آغازين يكى از دو طرف بزرگوارى و گذشت كند نزاع براى هميشه پايان مى يابد. مطالعه تاريخ (ص) و و ساير امامان(ع) معصوم نشان مى دهد كه آنها با استفاده از اين روش، دشمنان سرسخت را به زانو در آوردند و يا آنها را به دوستان بدل كردند. @partosokhan_ir
حقيقي (ع) مى فرمايند: «السَّخَاءُ مَا كَانَ ابْتِدَاءً، فَأَمَّا مَا كَانَ عَنْ مَسْأَلَة فَحَيَاءٌ وَتَذَمُّمٌ»; سخاوت آن است كه ابتدايى(و بدون درخواست) باشد; اما آنچه در برابر تقاضا داده مى شود يا از روى حياست و يا براى فرار از مذمّت. سخاوت را اين گونه تفسير كرده اند: حالت و فضيلتى درونى است كه انسان را به بذل مال به مستحقان و نيازمندان بدون عوض وا مى دارد. سخاوت خالص و حقيقى آن است كه انسان پس از آگاهى بر نيازمندى افراد آبرومند، در حل مشكل آنها به صورت پنهانى بكوشد و نيازى به سؤال نباشد. (حكمت 53) @partosokhan_ir
بالاترين تنگدستي (ع) فرمودند: وَلاَ فَقْرَ كَالْجَهْلِ «و هيچ فقرى همچون جهل نيست» و بدترين و تنگدستى است، زيرا انسان جاهل و نادان هم ثروتش را از دست مى‌دهد و هم آبرو و حيثيتش را و در يك كلمه دين و دنيايش را تباه مى‌كند. (حكمت 54) @partosokhan_ir
اجتماعي (ع) در بخش سوم از اين كلام و حكمت گهربار مي‌فرمايند: وَلاَ مِيرَاثَ كَالأدَبِ «و هيچ ميراثى چون نيست»(حكمت 54) منظور از ادب حسن معاشرت با مردم و در برابر خلق و خالق و برخورد پسنديده با همه افراد است. @partosokhan_ir
دنياي ؛ رفاقت‌ها و نيازها سميه نوري عليه السلام در اهميت دوران نوجواني مي‌فرمايند: «إِنَّما قَلبُ الحَدَثِ كَالارضِ الخاليةِ ما اُلقىَ فيها مِن شَىْ ءٍ قَبِلَتهُ؛دل نوجوان مانند زمين آماده است كه هر بذرى در آن افشانده شود، مى پذيرد.»( (صبحي صالح) ص393، نامه 31 - تحف العقول ص70) بر اساس سخن مولا، دوران نوجواني بسيار اهميت دارد ...ادامه این مطلب را در آدرس زیر مطالعه کنید http://partosokhan.ir/page.asp?Number=1064&Category=377 @partosokhan_ir
دامنه‌ و (ع) مى‌فرمايد: الْغِنَى فِي الْغُرْبَةِ وَطَنٌ؛ وَالْفَقْرُ فِي الْوَطَنِ غُرْبَةٌ «بى‌نيازى در است و نيازمندى در وطن غربت» طبق اين فرمايش شخص غنى هر جا برود به موجب غنايش پيوندهاى محبت را با اين و آن برقرار مى‌سازد و به سبب بذل و ياران و پيدا مى كند; ولى شخص فقير حتى در وطن خويش دوستان و بستگان را از دست مى‌دهد و گاه به صورت موجودى فراموش شده در مى آيد. (حكمت 56) @partosokhan_ir
سرمايه‌ بى پايان (ع) مى‌فرمايند: «الْقَنَاعَةُ مَالٌ لاَ يَنْفَدُ؛ مالى است كه هرگز تمام نمى‌شود.» @partosokhan_ir
ريشه اصلى (ع) مى‎فرمايند: الْمالُ مادَّةُ الشَّهَواتِ « و ماده اصلى همه شهوات است» @partosokhan_ir
هشدارى كه بشارت است! عليه السلام مى فرمايند: مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ «كسى كه تو را (از امورى كه خطرناک است) بترساند همچون كسى است كه به تو بشارت دهد (به امورى كه مايه سرور و خوشحالى است)» (حكمت 59) @partosokhan_ir
سود و زيان (ع) مى‌فرمايد: «اللِّسَانُ سَبُعٌ، إِنْ خُلِّي عَنْهُ؛ زبان درنده‌اى است كه اگر رهايش كنى به تو آسيب مى‌رساند و تو را مى‌دَرَد.»(حكمت 60) @partosokhan_ir
عليه السلام: فَرَضَ اَللَّهُ تَعَالَى... اَلصِّيَامَ اِبْتِلاَءً لِإِخْلاَصِ اَلْخَلْقِ را واجب كرد تا به وسيله آن خلق را بيازمايد. ( ، حكمت 252) @partosokhan_ir
چگونه به تبريك و تحيت ديگران پاسخ بگوييم؟ (ع) مى‌فرمايند: إِذَا حُيِّيتَ بِتَحِيَّة فَحَيِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا، وَإِذَا أُسْدِيَتْ إِلَيْكَ يَدٌ فَكَافِئْهَا بِمَا يُرْبِي عَلَيْهَا، وَالْفَضْلُ مَعَ ذَلِكَ لِلْبَادِي، «هنگامى كه به تو تحيتى گويند به صورتى بهتر پاسخگوى و هرگاه براى تو فرستند آن را به صورت افزون تر پاداش ده. با اين حال فضيلت از آن كسى است كه ابتدا كرده است» (حكمت 62) @partosokhan_ir
عليه السلام: صوم النفس عن لذات الدنيا انفع الصيام. نفس از لذت‌هاي دنيايي سودمندترين روزه‌ها است. (غرر الحكم، ج 1، ص 416، ح 64) @partosokhan_ir
(علیه السلام): از دست دادن دوستان غربت است @partosokhan_ir