#داستانک #اعترافات_یک_تفنگدار بافریادهای بلند کاپیتان ، همه دور صفحه ی رادار جمع شدیم. سرگردِ مسئولِ رادار رو به کاپیتان راجرز گفت : کاپیتان! هواپیما مسافربری است و در مسیر عادی خود ادامه مسیر می دهد . فعلا تهدیدی برای ما وجود ندارد . اما کاپیتان با خشم رو به سرگرد گفت : "مگر نمی بینی ما وارد آبهای ایران شده ایم . پس این هواپیما هم می تواند یک خطر برای ما باشد . " و بعد بی توجه به صحبت های سرگرد دستور آماده سازی موشک های هدایت شونده را صادر کرد . روی ناو شلوغ شده بود . با دقت به صفحه رادار نگاه کردم . یک هواپیمای مسافربری بود .ساعت روی رادار 10:22 دقیقه را نشان می داد که صدای مهیب اصابت دو موشک به هواپیما بلند شد . باورم نمی شد با این دقت هواپیما را زدیم . یکی از بچه ها فریاد میزد : زدیمش ، درست خورد به هدف . فریاد شادی همه ی سربازان و تفنگ داران نیروی دریایی در اتاقک ها و روی ناو بلند شد . ما همچنان در خلیج فارس پیش می رفتیم . در حالی که تکه هایی از لاشه ی هواپیما و اجساد مسافران روی آب دیده می شد . حالا دیگر هواپیما از صفحه ی رادار محو شده بود . با خبری که به پایتخت مخابره کرده بودیم ، مقامات آمریکایی اعلام کردند که یک فروند هواپیمای اف - 14 ایران را در خارج از آبهای ایران مورد هدف قرار داده ایم . اما همه با اطمینان می دانستیم ، هواپیما نظامی نبود و هم اینکه ما در آبهای ایران بودیم . ساعتی بعد خبر دیگری به ما مخابره شد . "یک فروند هواپیمای مسافربری با شماره پرواز 655 همراه با 290 مسافر از بندر عباس به مقصد دوبی به دلیل اصابت دو موشک هدایت شونده از ناو وینسنس آمریکا هرگز به مقصد نرسید . و در خلیج فارس سقوط کرد . " روزها بعد ما به آمریکا برگشتیم ،طی مراسمی به همه ی ما سربازان ناو جنگی وینسنس ، مدال مبارزه اهدا شد . دو سال بعد هم کاپیتان سی راجرز مدال لژیون لیاقت را دریافت کرد . ما همه قهرمان شدیم . اما هیچ وقت در رسانه های آمریکا به 66 کودکی که در این پرواز قربانی شدند و ما آنرا هدف قرار داده بودیم ، اشاره ای نشد ... #بازگفت #مناسبتی #هواپیمای_۶۵۵_ایران #ناو_وینسنس @BAZGOFT_MEDIA