♨️دوست مقصر، دشمن بی‌تقصیر 📍حکایت است که شبی دزدی نابکار، خَری از طویله‌ای دزدید. صبح فردا، همسایه‌ها با صدای ناله‌‌های مالباخته، به دورش جمع گردیده و هرکدام لب به تحلیل رویداد گشودند؛ از سرزنش استراحت شبانگاهی صاحب خَر گرفته تا کمبود امکانات طویله، و حتی عرعر نکردن خَر بهنگام رؤیت دزد! صاحب خر در آن بدحالی دست‌ها را بالا برده و گفت: "خدایا در عجبم که همه مقصرند، الا شخص دزد!!!" 📍حال شده است حکایت این روزهای ما! در تحلیل ناآرامی‌های اخیر -که معتقدم بُعد #جنگ_شناختی آن غلبه‌ی بیشتری دارد- چقدر عجیب است که انگشت اتهام تحلیلگران صرفا بسمت داخلی‌ها نشانه می‌رود و نقش آشکار دشمنی‌ها اصلا به حساب نمی‌آید؛ لذا نتیجه‌‌ی اینگونه تحلیل‌ها می‌شود دستمایه‌ی انشقاق خودی‌ها و پوزخند ناخودی‌ها! 📍ای‌کاش به وقایع اخیر از این زاویه‌ی مهم نیز نگریسته شود که "اغتشاش نسلی، محصول تلخ اغتشاش ذهنی است"؛ همان ذهن‌های بی‌دفاعی که سال‌هاست با پوشش پوشالی آزادی، در زیستگاه گرگ‌های رسانه‌ای رها و دریده شده‌اند! در این شرایط تنها راه آزادی نسلی از این اسارتگاه شناختی، اهتمام به دو بال است که یکی بدون دیگری، پروازی ندارد: ✅ #جهاد_پایش و محدودسازی بسترهای تروریسم رسانه‌ای ✅ #جهاد_تبیین و هموارسازی بسترهای گفتگوی واقعی ✍محمد جوانی