💠 طلب غفران 🔸 این دعای نورانی ماه شعبان را ملاحظه می ‌کنید: «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِیمَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِی مِنْه‏»؛ خدایا اگر تا به حال ما را نیامرزیدی بعد بیامرز! این یعنی چه؟ این دعای #ماه_شعبان است و برای آخرهای ماه شعبان این دستور را دادند، برای اینکه آخر سال است و انسان وارد سال جدید می شود. راحتِ راحت هم است، سخت نیست، کمی #مواظبت می ‌خواهد! آن وقت از حرف زدن زائد، از حرف بی‌ خود، از اعتراض به این و آن پرهیز می کند. خب نصحیت می‌ کند اما معنای «نصیحت»، نیش زدن نیست. 🔸 #نصیحت یعنی انسان، جامه آبرومندی بدوزد و بر پیکر جامعه بیندازد و اینها را از برهنه بودن در بیاورد. این چیز بسیار خوبی است، اینکه آبرو بردن نیست! بر همه ما هم لازم است نصیحت بکنیم. گفتن لازم است، امر به معروف لازم است، نهی از منکر لازم است؛ اینها همه جامه است، #جامه_حافظ_آبرو است، اینها چیز خوبی است! 🔸 اصرار اینکه در آخرهای ماه شعبان آدم مرتّب این دعا را بخواند که «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِیمَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِی مِنْه‏»، برای اینکه آخر سال است. #ما_باید_این_حرف_ها_را_باور_بکنیم؛ اگر ما باور کردیم، جامعه هم ـ إن‌ شاء الله ـ باور می ‌کند!