573 📌 #سرنوشت #قانون_عالم_خلقت ❓سوال: سلام.اینکه گفته میشه تا خدا نخواد هیچ کس نمیتونه بهمون ضرری برسونه پس چرا درمواردی هست خیلی راحت حرف و دخالت دیگران باعث بهم خوردن کارها میشه؟یعنی خدا خواسته ما ضرر ببینیم؟ ✅پاسخ: سلام علیکم باید عرض کنم بله اگر خداوند در مسئله ای فراتر از قانونی که برای خلقت تعیین شده است، طبق اراده و خواست خودش عمل کند هیچ قدرتی نمیتواند بر اراده ی الهی غلبه کند. قانون عالم خلقت این است که ما در دنیایی هستیم که دارای یکسری علت ها و سبب هاست. و این علت ها و سبب ها گاهی با هم تعارض پیدا می کنند و با هم جمع نمی شود و این خودش موجب میشود که اتفاقاتی می افتد. مثلا قانون حیوانات این است که آنکه زورش کمتر است غذای حیوانی می شود که زورش بیشتر است. مثلا وقتی سنگ به پیشانی ما می خورد، از بدن ما عبور نمی کند، بلکه به بدن ما آسیب میزند. اینها از قوانین عالم مادیات است. ماده با ماده در تعارض واقع می شود. خب اختیار و اراده هر انسانی هم در خلقت امکان دارد با اراده و اختیار انسانهای دیگر تعارض پیدا کند. مثلا من میخواهم برق را خاموش کنم، شخص دیگری که در اتاق است میخواهد روشن بماند. حالا در این تعارض و تصادف اراده انسانها، گاهی با هم عاقلانه و منصفانه برخورد می کنند و از عقل خدادادی استفاده می کنند. گاهی هم از زور استفاده می کنند و به دیگری ظلم می کنند. این تعارض اراده انسانها یک مسئله طبیعی است. مثل تعارض ماده با ماده. مثل اختلاف نظر اعضای یک خانواده. مثل اختلاف نظر دو دوست . مهم این است که همین انسان مامور است در این گونه موارد ، برای حل اختلاف از عقل و انصاف بهره ببرد. و اگر چنین نکند موجب فساد و تباهی و ظلم و جنگ است. خب آیا میتوان گفت وقتی انسانها از عقل خودشان استفاده نمی کنند و ظلم به دیگران را پلی برای رسیدن به خواسته های نفسانی خود می کنند، یعنی خداوند خواسته است؟ قطعا خیر. خداوند نظام علی و معلولی که در عالم حاکم کرده است متناسب با انسان و ماده و دنیاست. اما برای اینکه بین انسانها ، مثل حیوانات هر گونه ظلم و جوری اتفاق نیفتند، برای انسان ها عقل و راهنما و دین فرستاده است. این یعنی خداوند نمی خواهد که انسان ها به همدیگر ظلم کنند و این حق انتخاب ظلم کردن و ظلم نکردن را به عقل و اختیار او واگذار کرده است. و این را وسیله ای برای رشد انسانها قرار داده است تا کسانی که از عقل خود و انصاف خود بهره می برند و خدایی عمل می کنند از دیگران باز شناخته شوند. خداوند در قرآن می فرماید: این امتحانات و ابتلاها برای این است که مشخص شود (برای خود انسانها) که کدامیک عمل بهتری دارد. پس خداوند به انسان قدرت داده است عقل داده راهنما و دین داده است بد و خوب را مشخص کرده است که او خودش با عقل و اختیار خودش انتخاب کند و اگر کسی در این مسیر اشتباه کند راه بازگشت داشته باشد. اگر کسی ظلم کند، ظلم خود را جبران کند. و اگر کسی جبران نکند خداوند حق مظلوم را از ظالم می گیرد. یا در دنیا و قطعا در آخرت به تمام و کمال. بله در همین شرایطی که خداوند این قانون ها را در خلقت گذاشته است، حرکت کلی عالم خلقت به سمتی که انسان ها بفهمند که استفاده از عقل و دین و راهنمای دینی، بهترین راه است ادامه دارد. و این جاست که دشمنان الهی هر مقدار هم تلاش کنند که حق و حقیقت را از بین ببرند و اثر خداو دین و آیین او محو شود، نمی شود! همینطور خداوند وقتی مظلومی در راه دادخواهی تلاش خودش را بکند و از خداوند کمک بگیرد، اراده خودش را به کمک این مظلوم می فرستد. اما این مظلوم یک حرکت اولیه باید حتما داشته باشد که نشان بدهد می خواهد در مسیر حق باشد تا خداوند هم یاری برساند. خداوند در قرآن می فرماید: همانا خداوند حال قومی را تغییر نمی دهد تا آنکه آنان حال خود را تغییر دهند.. یعنی سرنوشت هر قومی دست خودش است که چگونه در برابر ظلم قیام کند و خداوند آنها را یاری کند. اینکه چگونه برای رسیدن به خواسته هایش تلاش کند و خداوند نیز یاری شان کند. احکام پاسخگویی مرکز پاسخگویی به سوالات دینی موعظه | @pasokhha