🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی 💠 ⚜مجموعه سخنرانی های مرحوم حضرت آیت الله محمد شجاعی ره⚜ صفحه ۲۱تا۲۳ 🔹معنای عبودیت🔹 برای مثال شما روزه می‌گیرید. اگر این روزه گرفتن شما یک حالت انقطاع از نفسانیات داشته باشد، روزه شما آن روزه است که باید باشد، اگر روزه گرفتن شما این حالت را داشته باشد که دهان بستنی باشد با آرزوی زیاد و استغراق در آرزوها که افطار چه خواهم کرد و چگونه بخورم و از صبح که دهان بسته شد در عالم تعجیل مرتب از خوردنی‌های اینجا بخورید و لحظه شماری بکنید، بدانید که این روزه تأثیری در آن سیر عبودی شما ندارد. وقتی خدا به من و شما می‌گوید از این فاصله تا این فاصله نخورید واقعاً می‌خواهد بگوید یک مقدار خوردنی‌ها پس‌انداز بشود؟ البته روزه در مسائل اجتماعی و سیاسی، این تبعات را ممکن است داشته باشد، این چه چیز دیگری است که به جای خود مطلوب است، اما مقصود این نیست که فقط نخورید و حبس بشوید اما در عالم خیالتان محکم در اسارت باشید ؟! معاذالله که خدا چنین دستوری داده باشد. اگر به بیانم در معنی عبودیت توجه کنید، خود شما می‌فهمید که در این ماه مبارک اگر انسان بخواهد روزه‌اش، روزه باشد چگونه باید باشد. همان‌طورکه قبلاً هم اشاره کردم: حاج میرزا جواد آقای ملکی، در المراقبات خود روزه‌داری در این ماه را به سه مرحله تقسیم کرده‌است: ۱- مرحله روزه عوام؛ البته نه این‌که این روزه، روزه نیست ولی مرحله‌ای است از روزه که عبارت است از این‌که انسان از خوردن و آشامیدن و آنان از آن چیزها که مبطل روزه است امساک بکند. این یک مرحله است که بیش از این از روزه‌اش چیزی به نظر نمی‌آید. ۲- مرحله روزه خواص؛ درعین این‌که امساک می‌کند، اعضا و جوارحش هم از مبطلات روزه، روزه گرفته است. در روایات ائمه علیهم‌السلام می‌فرمایند: وقتی روزه گرفتی باید گوش تو هم روزه بگیرد، چشمت هم روزه بگیرد. به این ها اشاره‌ می‌کند، یعنی روزه خواص اینست که انسان که روزه می گیرد هم زبانش، هم چشمانش، هم دستش و هم پایش به طور کلی از آنچه که معاصی الهی است اجتناب بکند. این روزه خواص است. من و شما موظفیم دست‌کم سعی بکنیم این مرحله را داشته باشیم. ما و شما باید سعی بکنیم که در ماه مبارک اعضاء و جوارح خود را هم از معاصی حفظ کنیم. البته این به آن معناست که بعد از ماه مبارک که ابتدای سال ماست، سال آینده طوری شروع بشود که دیگر بعد از آن مرتب مراقب خودمان باشیم که از اعضاء و جوارحمان معصیتی صادر نشود، چون می‌دانید وقتی شما می‌خواهید روزه بگیرید در شب‌ها و روزها مراقبت می‌خواهد. دیگر نباید آزاد باشید هر حرفی دلتان خواست بزنید، هر نگاهی خواستید بکنید و …، بلکه باید اعضا و جوارح را مراقبت کرد. کسی که روزه می‌گیرد باید مراقبت بکند. این مراقبت به‌‌عنوان این‌که ماه مبارک اول سال است آن‌طور، که از روایت‌ها استفاده می‌شود، در بقیه سال هم باید ادامه پیدا بکند. ۳-مرحله روزه خواصِ خواص؛ یعنی روزه خاصان به معنی کلمه است. حاج میرزا جواد آقا می‌فرماید: اینست که درعین این‌که انسان از مبطلات امساک می‌کند، در عین این‌که اعضا و جوارح از گناهان امساک می‌کند، قلب هم از رفتن به سوی غیر خدا، از پراکندگی به سوی اغیار امساک کند و چیز قلب را مشغول غیرحق نکند. این روزه خواص خواص است؛ یعنی انسان نمی‌خورد، نمی‌آشامد، اعضا و جوارحش هم گناه نمی‌کند، قلبش هم روزه گرفته است و بسوی غیرحق نمی‌رود، از حق غفلت نمی‌کند چون روزه گرفته است. همان طور که نمی‌خوریم، همان طور که گناه نمی‌کنیم، همین‌طور قلب هم یاد چیز دیگری نمی‌کند و از یاد چیز دیگر امساک می‌کند. قلب هم از محبت چیز دیگر روزه گرفته است و از رفتن به سوی چیز دیگر امساک می‌کند. قلب هم با خداست. این امساک از خوردن و آشامیدن گرفته، از اعضاء و جوارح گرفته، تا به امساک قلب هم رسیده است. این تقسیم درباره « روزه» است. ولی حاج میرزا جواد آقا تقسیمی هم در باب « نیت » دارد، می‌گوید: روزه‌داران و صائمان از باب نیت هم چند دسته هستند … … #پنج_صلوات_جهت_تعجیل #ضیافت_حقیقی #آیت_الله_محمدشجاعی #باهم_بخوانیم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم 🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی💠 ⚜مجموعه سخنرانی‌های مرحوم حضرت آیت‌الله محمد شجاعی ره⚜ 🔹معنای عبودیت 🔹 افراد عوام نیتشان این است که من می‌خواهم از آتش جهنم نجات پیدا بکنم و به بهشت راه بیابم. البته این نیتی است که به جای خود و در جای خود ثمر خواهد داشت، اما این نیتی است که عامه مردم این نیاز را دارند. نیتی که برای خوبان است برای دسته دوم است که خواص هستند. آن‌ها نیتشان این است که درعین‌حال که از آتش جهنم نجات پیدا می کنند به بهشت راه پیدا می کنند، درعین حال، رضا و قرب الهی را هم به دست بیاورند، یعنی نیتشان آمیخته است: هم نجات از آتش جهنم و راه یافتن به بهشت، هم رضا و قرب خدا. خواصِ خواص که حتی قلبشان از غیر خدا روزه می‌گیرد، آن‌ها نیتشان حتی بالاتر از این‌هاست چون معرفتشان فوق این معرفت هاست. نیت آن‌ها هیچکدام از این‌ها نیست. البته نمی‌گویم که از آتش جهنم نمی‌ترسند و نه اینست که طمع بهشت را ندارند و از بهشت فرار بکنند. این‌ها هیچ کدام نیست، ولی نیتشان برای این‌ها نیست. نیتشان فقط مسئله رضوان و تقرب حق است. از اول افرادی هستند الهی و سالک راه او و نظرشان دوخته به رضوان و قرب حق است . همه کارهایشان این‌طور است. فقط برای تقرب به حق و برای رضوان حق روزه می‌گیرند، گرچه از جهنم می‌ترسند ولی این انگیزه در باطنشان نیست. انگیزه بالاتری دارند. این سه دسته در مسئله افطارشان هم طبعاً سه دسته هستند: عوام وقتی افطار می‌کنند مانند افراد دیگر نظرشان اینست که بخورند و سیر بشوند و گرسنگی و تشنگی شان برطرف بشود. لذت ببرند، همان طور که عامه مردم این‌گونه می‌خورند. این‌ها هم در افطار برای همین می‌خورند که تشنگی و گرسنگی شان برطرف بشود. سعی کنید که دست‌کم از این دست، یعنی عامه مردم نباشید که در روزه، هم در نیت آن هم افطار آن، می‌خورد تا گرسنگی اش برطرف بشود. تشنه است، تا افطار صبر کرده می‌خواهد گرسنگی و تشنگی‌اش برطرف بشود. لذت هم می خواهد ببرد از خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها. بقیه‌اش هم که معلوم است از صبح بیا از عصر مشغول تنظیم مقدمات افطار خواهد شد برای رسیدن به این مقصد که گفتم. اما من که به شما می‌گویم خنده‌ام می‌گیرد چون خودم هم این کار می‌کنم که به بچه‌ها می‌گویم این را بخور و آن را بخور. نفس را اشباع می کنیم. این این افطار عوام است. روزه عوام این افطار را دارد. افطار خواص که طبقه وسط بودند اینست که این‌ها درعین‌حال که همین‌ها را دارند، می‌خورند که سیر بشوند و می‌آشامند که تشنگی برطرف شود. لذت هم می‌برند. در نظرشان این هم آمیخته است که افطار خوردن مستحب است، افطار کردن خوب است. دستور خدا هم اینست که باید افطار کرد. این امر یعنی امر خدا را در اینجا هم در نظر می آورند. یعنی دو چیز در نظرشان هست. یک تیر و دو نشان دارند. هم امتثال امر حق می‌کنند هم لذت می‌برند. اما خواصِ خواص در روزه شان نظرشان این نبود تا افطارشان این باشد. قهراً این‌ها در وقت افطار چیزهایی می‌خورند و می‌آشامند اما فقط برای امتثال امر خدا و قهراً در حد سیری نمی‌خورند. اصلاً برای سیری نمی‌خورند. فقط امر خداست. رضای خدا در اینست که مستحب است و باید بخوری و باید در حدی بخوری که بتوانی روزه بگیری و نیرو برای عبادت داشته باشید. همه‌اش در جهت امتثال امر حق است و قهراً از اول با یک انگیزه خاص می‌خورد و طبیعی است وقتی با این نیت می‌خورد که قدرت عبادت را داشته باشد در کیفیت خوردنش هم فرق می‌کند. نه برای لذت می‌خورد، نه برای اشباع خود می‌خورد بلکه برای امتثال امر حق می‌خورد. چون امتثال امر حق است ممکن است در حدی هم بخورد که نیرو پیدا کند، اما فقط چشم دوخته است به رضوان و امر حق، پس افطارش هم از اول تا آخر فرق می‌کند. این هم نیت آن‌هاست شما در افطار و سحر به این نکات توجه داشته باشید. #پنج_صلوات_جهت_تعجیل #ضیافت_حقیقی #آیت_الله_محمدشجاعی #باهم_بخوانیم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی 💠 ⚜مجموعه سخنرانی های مرحوم حضرت آیت الله محمد شجاعی ره⚜ صفحه ۲۷تا۲۹ 🔹صدق در اعمال🔹 اولین چیزی که توصیه می‌کنم این است که - باتوجه به این‌که خدا به هر کسی توفیقی در مقام عبودیت بدهد، بر او عنایت فرموده، منت گذاشته، تفضل فرموده و او را مورد انعام قرارداده - به همه شما توصیه می‌کنم که در ماه مبارک به این نحو دعا کنید که: خدایا! ما را ببخش، مؤاخذه نکن، مشمول عفو و مغفرت قرار بود، با گناهانمان ما را مؤاخذه نکن، و ما را از برکات ماه مبارک و از توفیقات آن محروم نفرما! این دعا را از حالا و حتی در ماه مبارک هم ادامه بدهید که خدا توفیق روزه همه ماه مبارک را با سلامتی و عافیت و توفیق محظوظ شدن از دیگر عباداتش، از دعاها و شب‌زنده‌داریها و مستحبات دیگرش به شما عنایت بکند، و شما را محروم نکند، و مؤاخذه نکند. اگر خدا بخواهد با گناهانمان ما را مؤاخذه بکند، باید همه توفیقات را از ما بگیرد. هرچه استمرار در دعا باشد، رحمت خدا بیشتر خواهد بود، عفو خدا بیشتر خواهد بود و توفیقات را سلب نخواهد فرمود و زیاد خواهد فرمود. ( البته این تذکر که گفتم حتماً دعا بکنید، هم وقت برای توفیقات تان به این نحو دعا بکنید که خدایا ما را با گناهانمان مواخذه نکن! چوب گناهان ما را به ما به این صورت نزن که ما را محروم بگردانی! ما را ببخش و محروم مگردان! بر ما منت بگذار! و اگر از قلبتان خطور کرد که شما که روزه می گیرید بر خدا منت دارید، به خدا بگویید: خدایا! اگر در قلب من این‌جور چیزها باشد و من خودم نفهمم، به این هم مرا مؤاخذه نکن. چون این فکر عامیانه و جاهلانه در وجود ما ریشه‌دار است و ممکن است به ذهنمان خطور بکند و حتی خودمان نفهمیم که هر کار خیری، نماز، روزه ای و هر عبادتی که به جا می‌آوریم، یک چیز اضافه ای داریم و از خدا طلبکاریم. ممکن است این فکر بدون فهم از قلب ما بگذرد یا در ما باشد و ما خودمان توجه نداشته باشیم، و خود این مسئله خیلی چوب محکم دارد. خدا هم انعام می‌کند هم منت می‌گذارد و با تضرع هم از او می گیریم.) به شما تاکید می‌کنم در ماه مبارک هم به این مضمون دعا کنید هم سعی کنید که روزه شما، روزه باشد، در حدی که از ما برآورده است! فقط ظاهر نداشته باشد که باطنی برایش نباشد. آن دعای ماه رجب که « اللهم لا تجعل حظّنا من صیامه الجوعَ وَالعطش»خدایا حظ ما را از روزه‌اش گرسنگی و تشنگی قرار نده، این اشاره است برای اهل شعور و فهم که بعضی از روزها این‌جور است که سهم انسان از آن گرسنگی و تشنگی است و باطن ندارد، روزمان حقیقت ندارد، جان مسئله موجود نیست. از خدا بخواهید و سعی هم بکنید روزه تان از این روزه ها نباشد، از آن روزه های واقعی باشد! هم دعا هم سعی کنید همان‌طورکه از مفطرات ظاهر اجتناب می‌کنید، که ظاهر روزه را باطل می‌کند، از مفطرات باطن هم اجتناب کنید که باطن روزه را باطل می‌کند و آن معصیت‌ها و گناهان است. 🔥 تذکر دیگر این‌که سعی کنید که گناه نکنید. البته گناه نکردن وظیفه همیشگی ماست و انجام دادنش خود را به آتش انداختن است🔥. اما اگر بخواهید روزه شما دارای باطن باشد حتماً باید گناه نکنید. باطن روزه همین است که از آنچه که باطن روزه را خراب می‌کند امساک کنید و آن عبارت است از امساک از گناهان. از گناهان اجتناب بکنید. گناه باطن روزه تان را باطل می‌کند و شما در باطن، روزه‌دار نیستید. باطن روزه را ندارید، روح روزه را ندارید.!!!!!‼️ #پنج_صلوات_جهت_تعجیل #ضیافت_حقیقی #آیت_الله_محمدشجاعی #باهم_بخوانیم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی 💠 ⚜مجموعه سخنرانی های مرحوم حضرت آیت الله محمد شجاعی ره⚜ 9⃣ صفحه ۲۹تا۳۱ 🔹صدق در اعمال🔹 گناه، مبطل باطن روزه است. روزه، ظاهر و باطنی دارد. مانند نماز که ظاهر و باطنی دارد. هر عمل عبادی دارای ظاهر و باطنی است. ظاهرش را یک چیزهایی خراب می‌کند و باطنش را هم یک چیزهای دیگری خراب می کند. ظاهرش شرایطی دارد، باطنش هم شرایطی. شرط باطن دار بودن و حقیقی بودن روزه من و شما اینست که از گناه اجتناب کنیم. البته توجه داشته باشید که باطن روزه، خودش مراتبی دارد. فکر نکنید که اگر ما از مبطلات ظاهر روزه اجتناب کردیم و از گناهان هم که باطن روزه را خراب می‌کند اجتناب کردیم از حقیقت روزه برخوردار خواهیم بود و آن‌چنان که هست بهره‌مند هستیم. نخیر، بلکه از مرتبه‌ای از باطنش بهره‌مند هستیم؛ یعنی به طور دقیق از مرتبه اولیه باطنش بهره‌مند هستیم، و الا باطن روزه و حقیقت روزه مراتب دارد. ما اگر گناه را ترک بکنیم از مرتبه اول باطن و حقیقت روزه، افزون بر ظاهرش، برخوردار می‌شویم، والا حقیقت اصلی باطن روزه خیلی بالاست، مراتب دارد. مرتبه اخیر و کاملش می‌دانید چیست؟ این که از غیر خدا امساک بکند. دقت کنید که فقط یک جمله است: از غیر خدا امساک بکند. لابد جمله‌های آخر مناجات شعبانیه را خوانده‌اید. حالا چقدر فکر کردید، چقدر تامل کردید خودتان می‌دانید، ولی این جمله بود که می‌گوید: « و الحِقنی بنور عِزِّک الاَبهَج ». ببینید این جمله چه می گوید. می‌گوید، خدایا! به من این عنایت را بکن! این عنایت وقتی می‌شود که انسان به نور ابهج خدا ملحق بشود که مقام فناست و آن مقامی است که من و شما فقط نامش را شنیده‌ایم و نه تصور ذهنی اش را می توانیم بکنیم نه تصور عملی‌اش را. آن مرحله بسیار بالاست و آن هنگام است که انسان به حقیقت روزه می‌رسد. بعد می‌گوید: « فَأَکونَ لَکَ عارفاً و عن سِواکَ منحرفاً». و انسان به‌طورکلی از غیر خدا منحرف و منقطع می‌شود و به خدا می‌رسد. این باطن روزه است. این روزه‌های ما زمینه را آماده می‌کند برای کسی که بخواهد دنبال مجاهدت‌هایش را بگیرد و کم‌کم به آنجاها نزدیک بشود. ( این هم تذکر دیگری بود برای روزه ). بازهم تاکید می‌کنیم آن اندازه که سخت اجتناب می‌کنید در ظاهر روزه - که مثلاً مواظب باشیم به حساب فتوا که انگشت را به دهان زدید و تر شد می گویند دوباره آنرا به دهان نزنید که اگر آن آب را فرو ببری روزه‌ات باطل می شود،یا برای مثال اگر دستت رطوبت دیگری داشت و آن را به دهان زدی و آن آب را فروبردی روزه باطل می‌شود؛ چطور در ظاهر این دقت‌ها را می‌کنیم - چندین برابر این دقت کنید تا باطن روزه تان باطل نشود. وقتی این‌ها را می‌گوییم در مقام عمل باز اهمیت داده نمی‌شود. دقت کنید! خوب توجه به این مساله داشته باشید که خیلی مواظبت کنید که حرفی نزنید که گناه باشد، غیبتی، دروغی! به هر تکلم گوش نکنید، نکند گوینده یک وقت غیبت بکند و شما بشنوید! یا حرفی نزنید مسخره باشد! یا حرفی نزنید طرف را برنجانید، تحقیر باشد! این‌ها همه محرمات است. یا در مواجهه عصبانی نشوید! یا در مسئله نامحرم به هر مسئله دیگر. گفتم همان اندازه که در ظاهر روزه دقت می کنید - چون رعایت نکردن حتی این اندازه هم واقعاً ظاهر روزه را خراب می‌کند - از این بالاتر، باید در حفظ باطن روزه دقت کرد. روی همین حساب هم، تا حد امکان برنامه‌تان را طوری تنظیم بکنید که در این عمل موفق شوید. مثلاً برخوردها و مواجهه‌هایتان با غیر خودتان را، طوری برنامه‌ریزی کنید که کم باشد و گرفتار گناهی که باطن روزه را باطل می‌کند نشوید. خیلی دقت کنید، آن مثال را فراموش نکنید که گفتم هرچقدر دقت می‌کنید در ظاهر روزه، چندین برابر بیشتر از آن در حفظ حقیقتش بکوشید ( این هم یک تذکر بود در خصوص ماه مبارک ). #پنج_صلوات_جهت_تعجیل #ضیافت_حقیقی #آیت_الله_محمدشجاعی #باهم_بخوانیم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی 💠 ⚜مجموعه سخنرانی های مرحوم حضرت آیت الله محمد شجاعی ره⚜ 1⃣0⃣ 🔹صدق در اعمال🔹 این‌ها را به کرات گفتم و یادآوری می‌کنم تا مسئله را جدی بگیرید. آن اندازه در اعمال و دعاها و شب‌زنده‌داریها و انجام دادن مستحبات موفق خواهید بود که حال و احوال خوب داشته باشید. تاکید می‌کنم در افطار بیش از حد ضرورت که برای حفظ سلامت لازم است نخورید! در حد حفظ سلامت بخورید نه در حدی که اشتها دارید، اشتهای نفسانی! خیلی شکم را از غذا پر نکنید که حال و احوال دعا را نداشته باشید! فکر نکنید که این فقط حرف است که می گویند اگر شکم انسان پر بشود، حال و احوال خوب ندارد. این‌ها حرف هست اما حقیقت هم دارد. این‌ها را باور بکنید! یک گرفتاری ما اینست که ما معمولاً این‌جور چیزها را باور نمی‌کنیم، اصلاً باورکردن ما همه‌اش گرفتاری است. چه چیز را خوب باور کرده‌ایم که این یکی‌اش باشد. باور کنید هرچه شکم پر باشد محال است آن حال و هوای شکم غیر پر در حشما باشد، در حد خودش یک مانع است. این را هم به‌‌عنوان تذکر بگویم که آن سه شب لیالی قدر را تا حد امکان ( ان‌شاءالله سعی کنید که مقدور باشد ) حتماً از خدا بخواهید ( خدا نخواهد هیچ چیز نمی‌شود )، سعی جدی کنید که این سه شب ( شب‌های نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم ماه مبارک رمضان ) را حتی یک چرت هم نزنید! حتماً خیلی مواظبت کنید! با تضرع از خدا بخواهید که آن شب‌ها را خراب نکنید! در این سه شب هر چه می‌توانید با تضرع دعا کنید برای نجاتتان! مثلاً بنشینید یک ساعت فقط برای همین نجات از آتش با اصرار دعا بکنید! دو ساعت، هر قدر توانستید: خدایا ما را از اهل نجات قرار بده! عاقبت ما را عاقبت سوق قرار نده! از خودت جدا نکن! از محمد و آل محمد( صلی‌الله‌علیه‌وآله ) جدا نکن! از قرآن جدا نکن. از مخاطرات در مواقع مختلف و از مخاطرات اخروی حفظ بکن! چه بکن و چه نکن ها را در این سه شب که شب‌های تقدیر است حتماً فراموش نکنید! حالا دعاهای دیگر هم دارید، برای حوائج خودتان دعا بکنید! یعنی اعمال مستحبی که انجام می‌دهید به جای خود محفوظ، بخشی را به زبان خودتان که درد دلتان چیست برای دعا قرار بدهید و دعاهای ابوحمزه ثمالی و امثال این‌ها را هم بخوانید! #پنج_صلوات_جهت_تعجیل #ضیافت_حقیقی #آیت_الله_محمدشجاعی #باهم_بخوانیم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی 💠 ⚜مجموعه سخنرانی های مرحوم حضرت آیت الله محمد شجاعی ره⚜ [۱۱] 🔹صدق در اعمال🔹 آن روزی که درباره دعا صحبت می‌کردم در آن‌جا به طور مبسوط چیزهایی گفتم مثل این‌که ما خیلی چیزها را نمی‌فهمیم که باید از خدا بخواهیم، اصلاً نمی‌دانیم که این جور چیزها را باید از خدا خواست. اصلاً شعور ما کار نمی‌کند. پس خواندن دعاهای وارده از حضرات معصومان در مواقع مختلف، کاری بسیار ضروری است. برای این‌که آن‌ها می‌فهمیدند که چه چیزهایی را باید از خدا خواست و ما چون نمی‌دانیم، نمی‌خواهیم و چون نخواسته‌ایم، نمی‌گیریم و به ما نمی‌دهند. اما وقتی آن دعاها را خواندید شما هم آن چیزهایی را که حتی به آن‌ها توجه نداشته‌اید که باید از خدا بخواهید، از خدا می‌خواهید و خدا عنایت می کند. از جمله، دعای ابوحمزه ثمالی است. دعاها را در جاهای خودش در ماه مبارک و غیر ماه مبارک انجام بدهید، اما به زبان خود هم برای نجات اخروی دعا کنید. من مکرر گفته‌ام فکر می‌کنم شماها خوب نمی‌فهمید که خطرات اخروی که در پیش است خیلی زیاد است. هرچه من سعی می‌کنم این‌ها را بگویم و بفهمانم می‌بینم که جا نمی‌افتد. مسئله خیلی مهم است. یقین بدانید که خطرهای اخروی ای که در پیش است زیاد است ، برای هم زیاد است. مقصودم از این‌که می‌گویم در پیش است نه به لحاظ زمان می‌گویم. حالا این‌که زمان طوری پیش می‌رود که حفظ دین سخت خواهد شد در جای خود محفوظ، ولی درعین‌حال، آن را نمی‌گویم. آن خطرها را می‌گویم که مخصوصاً در اواخر عمر برای انسان پیش می‌آید، از پیری و مریضی و مخصوصاً در حال احتضار و بعد از احتضار و موقع ورود به برزخ و امثال این‌ها خیلی سخت است. برای این‌ها حتماً، حتماً، مخصوصاً در شب‌های قدر دعا بکنید. خیلی خیلی از این مسئله بترسید. انسان اگر خوب بفهمد وجودش متزلزل می شود. مطمئن نیستیم، چه از آب درخواهیم آمد. هیچ مطمئن نیستیم ولو الان خیلی خوب هم باشیم. حالا یک جمله که من خودم می‌خواستم بگویم: یک وقتی من در این جلسات در باب صدق صحبت‌هایی کردم، ان‌شاءالله آن‌ها را هم گوش کنید. جمله‌ای در این باب می‌خواهم برای شما بگویم. در همین مناجات شعبانیه که می‌خوانید: « قلباً یُدْنیهِ مِنکَ شَوقُهُ وَ لساناً یرفعُ إلیکَ صِدقُهُ». توضیحی در این جمله به شما می‌گویم، هم عمل کنید، هم در تجربه ببینید چه می‌شود. اولاً این دعا، که دعای همه حضرات معصومان بود _ که دعای عجیبی است؛ البته همه دعاها عجیب است _ در این دعا می‌گوید: خدایا! به من قلبی بده که به تو شوق داشته باشد که شوقش آن قلب را به تو نزدیک کند. به من دلی بده که شوقش به تو، آن دل را به تو نزدیک‌تر کند. و در جمله بعدی می‌گوید: خدایا به من زبانی عنایت کن که « یرفعُ إلیکَ صدقهُ » که صدقش به سوی تو آید. یعنی گفتار درستش، حرف‌های راستش بسوی تو بالا آورده می‌شود. اولاً این را از خدا می‌خواهد و به ما می‌آموزد که درعین‌حال که باید سعی کرد، همه این‌ها را باید از خدا خواست. ثانیاً این جمله، خیلی جمله عجیبی است، مانند قطعات دیگر دعا که عجیب و پرمعنا و هشداردهنده است. خود مفهوم یا مضمون اولیه این قطعه اینست که از گفته های زبان، کدامش به سوی خدا صعود می‌کند؟ آنکه درست است، صدق است ، دروغ نیست. یعنی زبان ممکن است خیلی چیزها در مقام عبودیت و ذکر و این چیزها بگوید ولی همه‌اش به سوی خدا صعود نمی‌کند، بالا نمی‌رود. پس کدامش صعود می‌کند؟ آنکه راست است؛ این یک هشدار و هشدار عجیبی است. #پنج_صلوات_جهت_تعجیل #ضیافت_حقیقی #آیت_الله_محمدشجاعی #باهم_بخوانیم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی 💠 ⚜مجموعه سخنرانی های مرحوم حضرت آیت الله محمد شجاعی ره⚜ [۱۲] 🔹صدق در اعمال🔹 حالا براساس این، من به شما نصیحتی می‌کنم، هم عمل کنید هم تجربه. شما بعد از این تصمیم بگیرید در حد فهم خودتان آن اندازه که خود شما می‌فهمید _ نه آن اندازه که خدا می‌داند، که آن اندازه ندارد و خیلی بالاست _ به اندازه فکر خودتان، آن اندازه که فکر خود و شما کار می‌کند، سعی کنید، هر چه در مقام عبودیت ( بندگی خدا ) ذکر است، نماز است، واجب، غیر واجب، ورد، دعا، هرچه که در پیشگاه خدا می گویید، بعد از این هم تصمیم بگیرید که سعی کنید « راست » بگویید! در حد فهم خودتان، ببینید چه می‌شود! همین را هم عمل کنید هم تجربه! اگر می‌خواهید بفهمید چه هستید، در چه موقعیتی هستید، چه منزلتی نزد خدا دارید، و در این عالم چه سهمی از ایمان دارید، چه منزلتی در عبودیت دارید ویل کوچه قدری در پیشگاه خدا دارید، اگر خواستید این‌ها را بفهمید، این را امتحان بکنید! و اگر خواستید بدانید چه ایراداتی دارید، چه اشکال‌هایی دارید، چه موانعی در وجود شما هست، و چه مشکل‌های روحی دارید، اگر این راه می‌خواهید بفهمید، این کار را تجربه کنید: تصمیم بگیرید بعد از این در حد فهم خودتان، گفته‌هایتان در محضر خدا « راست » باشد! اگر می‌خواهید راه بیفتید به این مسئله و این تجربه و تذکر عمل کنید، خیلی از شماها و غیرشماها می‌آیند می‌گویند ما هیچ آدم نمی‌شویم، درست نمی‌شویم، تا حالا درست نشده‌ایم، چیزی نشده‌ایم. اگر می‌خواهید بشوید از این راه وارد بشوید! بسم‌الله. اگر می‌خواهید چیزی بشوید این کار را شروع کنید! اگر می‌خواهید هدایت های مخصوص خدا به سراغ شما بیاید همین کار را بکنید! من چهار تا برای شما شمردم و کاملاً هم این بیان را به‌صورت اتمام حجت برای شما گفتم. چهار تا را دوباره می‌شمارم اگر می‌خواهید بدانید … دیگر خیلی حرف نزنید، خیلی سوال نکنید که چرا ما آدم نمی‌شویم ، هرچه می‌کنیم نمی‌شود، ما نمی‌توانیم، تابحال چیزی نشده این، چه بکنیم؟ چه راهی به ما نشان می‌دهید؟ پس چه باید کرد؟ همین، خیلی ساده. باز تکرار می‌کنم: تصمیم بگیرید بعد از این شما در حد فهم خودتان، هر چه در محضر خدا می گویید « راست » بگویید! اول قطعه‌ای از دعا را خواندم آنچه خدا از دعا قبول می‌کند یا بسوی خدا می رود، یا انسان را بسوی خدا می‌برد از گفتارها، « راست » بودنش است. چون غیر راست که به سوی خدا نمی‌رود: غیر گفته‌‌های راست به سوی خدا نمی‌رود «یرفعُ إلیکَ صدقهُ ». این یک مقدمه بود. البته تنها این دعا هم نیست اشارات دعاها در این باب زیاد است. برای این‌که شما یقین کافی پیدا کنید که حتماً گفته راست به سوی خدا صعود می‌کند و دقیقاً، غیر راست حتماً راه به سوی خدا پیدا نمی‌کند، آیه‌ای از قرآن را هم به یادتان می‌آورم: «هذا یومُ یَنفَعُ الصادقینَ صِدقُهُم ». با این مقدمه که حرف راست به سوی خدا صعود می‌کند و انسان را صعود می‌دهد _ چون انسان عملش که صعود می‌کند خودش را هم می‌برد _ با این مقدمه، شما سعی کنید در حدی که خود شما می‌فهمید راست است، « راست » بگویید! ببینید چه می‌شود این سعی را شروع کنید و ادامه بدهید؛ چون می‌دانم شما شروع کردید از همان اول که دیدید نمی‌توانید راست بگویید از این کار خسته می شوید و دست برمی‌دارید. آن وقت فکر کنید که چه می‌خواهید بکنید؟می‌خواهید به دروغ ادامه بدهید؟ دروغ به جایی می‌رسد؟ پس نباید خسته شد. حالا نمی‌توانید راست بگویید ولی سعی کنید بتوانید راست بگویید. یعنی آن‌جا برنگردید. چون این‌ها رموز و ریزه‌کاری‌هایی است که در سلوک برای همه پیش می آید. من باز می‌کنم به شما می‌گویم. خوب. دیدید که سخت است. می‌گویید: حالا علی‌الله! خدا رحیم است، خدا کریم است، همین‌طور. می‌گوییم: این‌که خدا رحیم و کریم است درست است، اما بالاخره تو می‌خواهی به دروغ ادامه بدهیم؟ منصرف شدی و می‌خواهی به دروغ ادامه بدهید؟ دروغ که بالا نمی‌رود. پس باید چاره‌ای کرد. نخیر، سعی بکنید ادامه بدهید! سخت است؛ این سخت را برای خودتان آسان بکنید! ببینید، این جمله‌ای را که می‌خواهید بگویید، دروغ از آب درمی‌آید. خودتان می‌فهمید دروغ از آب درمی‌آید. ببینید چه باید بکنید و چه اصطلاحی می‌توانید بکنید که این جمله را راست بگویید. تصمیم بگیرید و عمل هم بکنید. آن اصلاح را هم بکنید تا این جمله را راست بگویید. مثلاً وقتی الحمدلله را می‌گویید می‌بینید که واقعاً شما چشمتان به این انسان‌ها و این و آن دوخته شده است و به این اسباب و علل. و سرتاپا تملق هستید، سرتاپا کوچک این و آن می‌شوید. قربانت شوم فدایت شوم می‌گویید. چه به زبان، چه با وجود، چه با قیافه، چه با مواجهه بی‌زبان و با زبان. می‌بینید، خلاصه حمد و ستایش و ثنای شما از این و آن است. خشوع شما در برابر این و آن است،

و«الحمدلله » شما فقط حرف است. خوب، به خدا بگویید: خدایا! این دروغ است. خدایا! نفهمیدم، توبه کردم، همه چیز از توست. مواظبت کنید، تصمیم بگیرید دیگر در برابر این و آن به شرک نیفتید و همه چیز را به خدا ارجاع کنید ! این تذکر من بود. خوب عمل بکنید با ابعادی که گفتم. خیلی هم سخت است، اما آن چهار تا را به دنبال خودش برای شما خواهد آورد. حالا آن‌ها را من باز نکردم، کلی گفتم. موقفتان را می‌شناسید، مشکلاتتان را می‌فهمید، به راه می‌افتید و از هدایت های مخصوص هم برخوردار می‌شوید. صدق، صدق. #پنج_صلوات_جهت_تعجیل #ضیافت_حقیقی #آیت_الله_محمدشجاعی #باهم_بخوانیم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی 💠 ⚜مجموعه سخنرانی های مرحوم حضرت آیت الله محمد شجاعی ره⚜ [۱۳] بخش آخر🔹صدق در اعمال🔹 نکته‌ای هم که می‌شود گفت، نکته‌ای قرآنی و فلسفی و عرفانی است که به شما می‌گویم. وقتی گفته‌‌های راست، به سوی خدا صعود می‌کند و انسان را به سوی خدا می‌برد، « إلیهِ یصعَدُ الکَلِمُ الطّیّبُ و العملُ الصّالحُ یرفعُهُ »، وقتی که گفته‌‌ها راست است و انسان در محضر خدا راست می گوید در حد فهم خودش، و گفته‌‌ها به سوی خدا صعود می‌کند و انسان را هم صعود می دهد، این‌جا رمزی علمی و فلسفی دارد که در اصل رمز قرآنی است، اما در تحلیل فلسفی و عرفانی هم می‌شود گفت یک نکته فلسفی _ عرفانی است: وقتی‌که انسان صدق اش به سوی خدا می‌رود و انسان را به سوی خدا می‌برد، درواقع، انسان در حرکت و قرب است؛ یعنی نزدیک می‌شود. این نزدیک شدن را، از شما می‌پرسم وقتی انسان می‌خواهد جلو برود، چه چیز لازم است؟ به او می‌گویند که چه بکن و چه نکن! این را بگذار و بیا! آن را داشته باش و بیا! بیا، اما این جور بکن، اون‌جور نکن، آن را کنار بزن! یعنی وقتی راه می دهند به انسان، هدایت های مخصوص را الهام می‌کند. وقتی راه نمی‌دهند، دیگر چرا؟ حالا دانستید چرا ما تا به حال از هدایت های مخصوص برخوردار نشده‌ایم ؟خب وقتی بناست راه ندهند، نزدیک نشویم، چه لزومی دارد؟! فهمیدید چی گفتم ؟و همچنین این‌که انسان در این مقام چه باید باشد و چه نباید باشد، که این‌ها هدایت های مخصوص است می‌شمارم ( این اگرها را می‌شمارم در توضیح و تایید آن ). وقتی انسان جلو می‌رود که به او می‌گوید این کار را بکن، آن کار را نکن این را داشته باش، آن را نداشته باش بیر بود این را کسب کن و آن را کنار بگذار! در این حالت آیا انسان بهتر به مشکلات خودش پی می‌برد یا نه؟ معلوم است که پی می‌برد. آیا موقف خودش را می‌شناسد یا نه؟ آیا می‌دانسته در چه موقف بوده و درباره آن شناختی داشته است، و بعد اگر انسان به حرف گوش کند روزبه‌روز به راه می‌افتد یا نمی‌افتد ؟همه این‌ها رمزش در این نکته قرآنی است اولاً، و فلسفی و عرفانی است ثانیاً، که وقتی کسی را راه می‌دهند دیگر با آن آلودگی پیش نمی‌برند. راه که می دهند به او می‌گویند این آلودگی را کنار بگذار، این فضیلت را کسب کند، این حرکت را نداشته باشد، آن را داشته باش! همه چیز از آن‌جا درست می‌شود. تابه‌حال به این آیه دقت کرده‌اید که می‌فرماید: «إنَّ الصلوة تَنهی عَنِ الفحشاءِ والمنکر » ؟ این جا را فهمیده‌اید که اگر نماز، نماز باشد انسان را از فحشا و منکر بازمی‌دارد، ولی تحلیلش را فهمیده‌اید چیست؟ اگر نماز، نمازی باشد که هر دفعه خواندنش، هر رکعتش، هر دفعه اش انسان را به خدا نزدیک بکند، مسائل را برای انسان روشن می کند که چه باید بکنی و چطور باید باشی. ایرادهایش را بفهم و آن‌ها را اصلاح کند. نماز انسان را وادار می‌کند که از دایره وسیع فحشا و منکر باز بماند و هدایت یابد. توصیه من این بود که شما تصمیم بگیرید « راست » بگویید و زود هم برگردید. من این مسئله را خیلی مهم می‌بینم. مادامی که کسی این مسئله را شروع نکرده است هیچ اصلاح‌پذیر نیست. این را یقین بدانید. مثلاً در محضر خدا می‌خواهید « إیاک نعبد» را راست بگویید در حدی که خودتان می‌فهمید. در مرتبه‌ای که رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم می‌داند چگونه باید راست باشد و در مرتبه‌ای که خدا می‌خواهد، این‌ها را ما نمی‌فهمیم. این‌ها از ما برنمی‌آید. اصلاً تکلیف ما لایطاق است. من می‌گویم «ایاک نعبد » را در حدی که خودتان می‌دانید چگونه باید باشد که درست شود، درست بگویید! مثلاً « ایاک نعبد» را که می‌گویید یعنی خدایا من از تو فرمان می‌برم، به تو بندگی می‌کنم، هرچه تو گفتی همانست. شما وقتی این جمله را می‌گویید می‌فهمید اگر بخواهید این را به خدا « راست » بگویید باید رفتارتان چنین و چنان باشد. به همان نحوی که فهمیدید اگر این‌جور بکنید گفتارتان راست می‌شود. آن اگر را انجام دهید تا این گفته شما راست بشود. وقتی سعی می‌کنید این گفته راست بشود، می‌بینید مشروط بر اینست که شما مثلاً غیبت نکنید، دروغ نگویید. اگر دروغ نگویید و غیبت نکنید این جمله را راست می‌گویید پس در اینجا غیبت و دروغ را ترک می‌کنید. #پنج_صلوات_جهت_تعجیل #ضیافت_حقیقی #آیت_الله_محمدشجاعی #باهم_بخوانیم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی 💠 ⚜مجموعه سخنرانی های مرحوم حضرت آیت الله محمد شجاعی ره⚜ [۱۴] 🔹شرایط روزه صحیح 🔹 در گفته‌‌ها آمده‌است که در ماه مبارک رمضان چگونه باید بود، سعی کنید به آن‌ها عمل کنید! بخصوص آنچه که درباره روز اول است. اگر چند روز مسامحه بکنید در آنچه که می‌دانید که چگونه باید باشید، بعدش قساوت مخصوصی انسان را می‌گیرد. زمانی که روزه می گیرید، شبش، روزش، ساعتش چگونه باید باشید ؟ اگر سعی کنید آن اندازه از آداب را که یاد گرفته‌اید در همان روز های اول ، و بخصوص « روز اول »، عمل بکنید این چیز عجیب و اسرارآمیزی است که دنبالش توفیق هم خواهید داشت. اما اگر مخصوصاً روز اول یا در روز های آغازین چندان سعی نکردید آنچه را که از آداب روزه‌داران می‌دانید، خوب عمل بکنید، ولو به این شکل که بگویید: « حالا تازه ماه مبارک شروع شده است و ما هم سعی می‌کنیم خوب روزه بگیریم، حالا اولش است، چنین و چنان می‌کنیم، آداب را رعایت می‌کنیم »، به هر صورت که باشد، اگر روز های اول مراعات نکردید دچار قساوت مخصوصی می شوید که بعد تلاشتان برای مراعات آن آداب، چندان به ثمر نمی‌رسد. شبیه هان مسئله‌ای که در نماز هست؛ شنیده اید مضمون روایتی را که می‌فرماید: خدای متعال سه بار اقبال می‌کند، اگر انسان در این سه اقبال به خودش آمد نماز خوب می‌خواند و اگر به خودش نیامد، دیگر به خود آمدند در آن نماز مشکل است. یعنی اگر در نمازی تصمیم گرفتید با حضور و توجه نماز بخوانید اما خراب کردید و دوباره تصمیم گرفتید دوباره خراب گردید و دوباره تصمیم گرفتید و سومین بار هم خراب گردید، دیگر چهارمین بار تصمیم گرفتن مشکل است. این در نماز چیز اسرارآمیزی است. در روزه هم، چنین چیزی هست. در روز نمی‌گویم مضمون روایتی است که من به‌صراحت دیده باشم، ولی چیز مجربی است؛ شاید در روایات هم باشد و بنده ندیده‌ام. مقصود مرا فهمیدید ؟ از همان روز اول، سعی کنید که آن آدابی را که روزه‌دار به نسبت واقعی باید داشته باشد تا آن‌ها را یاد گرفته اید، مراعات کنید. از همان روز اول سعی کنید که مراعات کنید؛ مثلاً روزه‌دار باید کم صحبت کند و تا حد امکان از صحبت های بی‌جا بپرهیزد تا آن صفای روزه که در درون هست، آن ضیاء و روشنی مخصوص روزه که در ایام روزه‌داری برای روزه‌دار در باطنش هست، و نورانیت مخصوصی است و برکات زیادی دارد و موجب جذب انسان بسوی خدا می‌شود و موجب اطعام درونی روزه‌دار می‌شود، حاصل شود. این اطعام درونی برای روزه‌دار در ماه مبارک در پشت پرده است. مسئله ضیافت الهی و اطعام شدند و آن نورانیت، آن صفا و آن اطعام باطنی، آن انجذابی که در درون هست و آن طعام خوردن‌های آن سویی، آن پشت پرده ای و آن ضیافت‌های ربوبی که در باطن امر برای روزه‌دار هست، مثلاً با صحبت بی‌جا خیلی لطمه می‌خورد. با خیلی چیزها لطمه می‌خورد؛ با آن صحبت‌ها هم این نورانیت لطمه می‌خورد. آن برکاتی که باید پشت پرده باشد، آن انجذاب بسوی خدای متعال، از بین می‌رود. آن افاضه که در باطن علی‌الاتصال برای روزه‌دار می‌شود، آن ضیافت‌ها که از آن برخوردار می‌شوید، کم یا ضعیف می‌شود و در برابرش مانع ایجاد می شود و تیرگی‌ها مانعش می شود. این را از باب مثال می‌گویم. این کم صحبت کردن را اگر در همان روز های اول شروع کردید و تا آخر هم ادامه دادید، از آن برکات بهره‌مند خواهید شد. اما اگر روز های اول مسامحه کردید و بعد از چند روز خواستید این را عمل بکنید، نه این‌که بعد از چند روز این سعی‌تان بی‌ثمر خواهد بود، ولی آن ثمر را نخواهد داشت. اولش را مقداری خراب و سدی کلی ایجاد کرده‌اید. درعین‌حال، دعای شماره ۴۶ صحیفه سجادیه از امام سجاد ( ع ) را که در شروع ماه رمضان حضرت می‌خواندند، و دعایی است که در اول ماه رمضان و در شروع ماه رمضان باید خواند، این دعا را قبل از این‌که ماه رمضان فرا برسد به شما توصیه می‌کنم. برای خواندن این دعا وقت زیاد بگذارید؛ از اول تا آخر مکرر مطالعه بکنید، ببینید که آن‌جا امام در اول ماه مبارک از خدا برای این ماه چه خواسته است. در آن دعا رئوس آن آدابی که انسان باید در روزه داشته باشد ذکر شده است و شما را آماده می‌کند که در ماه مبارک آداب روزه تان را به آن شکلی که باید باشد رعایت کنید. آن دعا را مطالعه کنید! حتماً، تاکید می‌کنم. از خدا بخواهید: خدایا چنین هم بکن، چنان هم بکن، از چه چیزها بازم بدار، به چه چیز موفق بکن! همه‌اش درباره این است که روزه، روزه باشد و آداب ماه مبارک مراعات بشود. آدابی را که برای ماه مبارک، امام از خدا خواسته است در آن دعا هست و دعایی است که در اول ماه مبارک باید خواند و مستحب است که خوانده شود. شما هم در اول ماه مبارک بخوانید؛ ولی قبلاً چندین بار مطالعه بکنید تا بدانید که در ماه مبارک چه آدابی را باید داشته باشید. دعای عجیبی است. 🌹🌹🌹🌹🌹

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی 💠 ⚜مجموعه سخنرانی های مرحوم حضرت آیت الله محمد شجاعی ره⚜ (۱۵) 🔹شرایط روزه صحیح🔹 نکته دیگر که قبلاً هم گفته‌ام، اینست که سعی بکنید چه در ماه مبارک و چه الان و چه در غیر ماه مبارک، حدود ارکان نماز را ضایع نکنید! حتی در همان دعای اول ماه مبارک، امام آداب روزه‌دار را از خدا خواسته است. مثلاً در بخشی از آن می‌گوید خدایا مرا موفق بکن به میقات های نماز، و در میقات های نماز مرا مراعات بکن آن حدودی را که برای ارکان نماز قرار داده‌ای آن‌ها را من مراعات بکنم! قبلاً صحبتی درباره نماز کرده‌ام. وقت نماز وقت میقات است. چطور حضرت موسی ( ع ) رفت به میقات و در آن میقات با خدا صحبت کرد و خدا با او صحبت کرد و آدابی داشت؟ آن میقاتی بود، یعنی وقت گذاشتن بود که برود در محضر خدا و با خدا مناجات بکند. میقات یعنی آن موعد و وقت معین که قرار گذاشته می‌شود که در آن موقع دونفر با هم مواجه شوند و صحبت کنند. وقت نماز میقاتی است بین خدا و بنده. پنج وقت نماز، پنج میقات است. آن میقاتی که حضرت موسی داشت و در قرآن می‌فرماید که به میقات رفت و با خدا مناجات کرد، آن را به نظر بیاورید! هر وقت نماز برای من و شما میقاتی است بین ما و خدا. میقاتی است، وعده گاهی است. نمازهای واجب بین ما و خدا وعده گاه است؛ وقت معینی است که وعده گذاشته شده است که ما در محضر خدا حاضر باشیم و به مناجات بپردازیم و آن میقات است. خوب توجه کنید اگر انسان هیچ نداند چه می‌کند! فرض کنید ظهر می‌شود فوری برود با عجله مثلاً وضویی بگیرد اما حواس و فکرش این در و آن در باشد و پراکنده، و هیچ نداند چه کار می‌کند، این‌جور به میقات آمدن است؟ هیچ است و نمی‌شود اسمی بر آن گذاشت. انسان هیچ نمی‌داند چکار می‌کند. وقتی که توجه دارد که میقات است، موقع وضو گرفتن، اوضاعش عوض می شود، افکارش عوض می شود. در صحبت‌هایم شنیده اید که در روایت آمده که عایشه گفته است که رسول‌الله ( صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم ) ما را، یعنی اهل و عیالش را می‌دید و صحبت می‌کرد، ولی هنگام نماز که می‌شد وقتی ما را می‌دید انگار ما را نمی‌شناسد، یعنی آن‌چنان مجذوب آن میقات و آداب و حدود آن میقات به جانب حق بود که عیالش می‌گفت هنگام نماز که می‌شد وقتی ما را می‌دید انگار ما را ندیده است و اصلاً ما را نمی‌شناسد، این‌جور بود. وقت نماز و وضو که می شود، خودتان را خوب جمع کنید که به میقات می‌روید و وعده گاه است؛ میقاتی است بین شما و خدا. خودتان را جمع بکنید و با حضور وضو بگیرید! در وضو آن دعاها را بخوانید! بدانید جایی که ایستاده‌اید، میقات است. از اول در خلقت این را در نظر گرفته‌اند که این ساعت قرار است شما با خدا صحبت بکنید. خدا منتظر این است که شما چه آورده‌اید. میقات است؛ کلمه « میقات » را فراموش نکنید. #پنج_صلوات_جهت_تعجیل #ضیافت_حقیقی #آیت_الله_محمدشجاعی #باهم_بخوانیم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸 💠کتاب #ضیافت_حقیقی 💠 ⚜مجموعه سخنرانی های مرحوم حضرت آیت الله محمد شجاعی ره⚜ (۱۶) 🔹شرایط روزه صحیح🔹 در دعایی که امام سجاد ( ع ) در اول ماه مبارک می‌خواند، یکی از چیزهایی که از خدا می‌خواهد که بتواند آداب آن را رعایت کند، اینست که: خدایا! مرا به آدابی که در میقات های نماز است، در این ماه مبارک موفق بکن تا حدودش را در آن میقات مراعات کنم، ارکانش را مراعات بکنم! ارکانش که عبارت است از: نیت، قیام، رکوع و سجود، این‌ها را مراعات بکنیم! اینجا جمله‌ای به یادم افتاد که بگویم : فکر نکنید که این‌جور چیزها که گاهی در دعاها هست، از جمله در این دعا که مطالعه کردید ( خدایا مرا موفق کن که حدود و ارکان آن را خوب به جا بیاورم و ارکان آن عبارت است از مثلاً نیت و قیام و رکوع و امثال این‌ها ) یعنی ظاهر آن! هم وقتی این‌جور چیزها را می‌خوانند فوری ذهنشان می‌رود به ظاهر قضیه که خدایا من رکوع نماز را، سجود نماز را که ارکان نماز است، خوب بجا بیاورم و فکر می‌کنند که همان صورت ظاهرش است. نه؛ خوب به جا آوردن اینست که حق رکوع را که رکن است، ادا کنیم. حق سجده را که رکن است، ادا کنیم. یعنی آن جنبه باطنی رکوع را که رکن است مراعات بکنیم. مطلب را باز می‌کنیم: در رساله خوانده‌اید که اگر انسان ارکان نماز را به سهو یا به عمد فراموش بکند، نمازش باطل است. این را هم جزء ارکان ظاهری نماز می‌شمارند و می‌گویند هر کس حتی به صبر هم ارکان نماز را فراموش کند نمازش باطل است. باید گفت این نه‌تنها در ظاهر این طور است، بلکه اصلش هم ناظر به حقیقت رکوع است که اگر انسان چه به عمد باشد و چه به سهو، حق عبودیت رکوع را که رکن اصل بجا نیاورد، نماز باطل است؛ یعنی تو اگر تعظیم در برابر خدا نداشتی یا عظمت خدا را در بیست و چهار ساعت احوال خودت مراعات نکردی و عظمت خدای عظیم نزد تو و وجودت حساب نداشت، آیا تو در رکوع هستی یا نه؟ رکوع را بجا آورده ای یا نه؟ خضوع در برابر عظیم را بجا آورده ای یا نه؟ نیاورده‌اید؛ گرچه ظاهر رکوع را بجا آورده باشی، در ظاهر خم شده باشیم. وقتی تو خم شدنت، شکسته شدن در برابر حضرت عظمت را نداشته باشد، چه عمدی یا سهوی، تو رکوع را جا گذاشته‌اید. نماز تو دیگر حقیقت نماز نیست. این‌ها را در حاشیه گفتم. خلاصه آن دعا را بخوانید! دعای اول ماه مبارک صحیفه سجادیه را مطالعه کنید ببینید آداب چیست؟ از حالا خودتان را آماده بکنید. هم اول ماه مبارک، آن دعا را با خضوع و تضرع بخوانید، هم از الان معانی‌اش را مطالعه بکنید و خودتان را آماده بکنید که خدایا زبانم چگونه باشد، نیتم چگونه باشد! اینجا امام تا آخر شمرده است که نماز چگونه باشد و این‌که مرا موفق کن در میقات ها، حدود نماز را مراعات کنم تا آخر. خیلی قدرش را بدانید. مخصوصاً باز تاکید می‌کنم به چیزی که بارها گفته‌ام: از حالا برای توفیق استغفار، که خدا شما را در ماه مبارک ( تاحالا که نشده‌است، بلکه در این ماه مبارک شد ) مشمول مغفرت قرار بدهد، دعا کنید! این چیزی است که شما ظاهراً تابحال بدست نیاورده‌اید، چون کسی که به دست بیاورد آثارش در او معلوم می شود. کسی که گناهانش مغفور بشود آثارش بعد از آن در تمام حرکات و سکناتش معلوم می‌شود. ما فعلاً این آثار را در وجود خودمان ندیده‌ایم. ماه مبارک بهترین فصل است، بهترین مقطع است برای این منظور. و بندگان خدا اگر در مواقع دیگر موفق نشده‌اند خودشان را مشمول مغفرت خدا بکنند، سعی کنند در ماه مبارک، مشمول مغفرت باشند. #پنج_صلوات_جهت_تعجیل #ضیافت_حقیقی #آیت_الله_محمدشجاعی #باهم_بخوانیم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹