امشب سوره ی نحل را می خواندم. به این آیه که رسیدم ذیلش تفسیر نمونه و المیزان و مجمع البیان را دیدم؛ اما این توضیح مختصر و ساده ی حاج شیخ علی ملکی(در پاورقی ترجمه) بیش از همه به دلم نشست و مثل پتکی بر سرم کوبیده شد! عینا ترجمه و پاورقی ایشان را آوردم: وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا تَتَّخِذُونَ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ أَنْ تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبَىٰ مِنْ أُمَّةٍ ۚ إِنَّمَا يَبْلُوكُمُ اللَّهُ بِهِ ۚ وَلَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (نحل، ٩٢) بله، مانند آن زنِ ریسنده‌ای نباشید که هرچه می‌ریسید، پنبه می‌کرد.* در پناه قسم‌هایتان، به همدیگر خیانت نکنید؛ آن‌هم به این دلیل که یکی از دیگری نیرومندتر است. البته خدا می‌خواهد به این وسیله، امتحانتان کند. خدا در روز قیامت، هر چیزی را که سرش اختلاف داشتید، حتماً برایتان روشن می‌کند. پاورقی *به‌قول معروف، «گاو نُه‌من شیر» نباشید! متأسفانه بیشتر ما همین‌طوریم: کار خوب زیاد داریم؛ ولی زود خرابش می‌کنیم. به کسی کمک می‌کنیم؛ ولی آبروی کسی دیگر را می‌بریم. با مردم خوش‌برخوردیم؛ ولی با خانواده بداخلاق. در نماز و روزه پابه‌کاریم؛ ولی در خمس و زکات سهل‌انگار. در مجالس روضه و عزاداری شرکت می‌کنیم؛ ولی به عروسی‌های آن‌چنانی هم می‌رویم. حقّ‌الناس را سرسری می‌گیریم. چک برگشتی زیاد داریم. اموال عمومی را داغان می‌کنیم. بیت‌المال را مال پدریِ خودمان می‌دانیم و با این کارها تمام عبادت‌ها و کارهای خوبمان را به‌هدر می‌دهیم! برای همین، در چند جای قرآن آمده: آنانی که کار خوب به قیامت «بیاورند»، بهتر از آن یا ده برابرش نصیبشان می‌شود. #ترجمه_علی_ملکی #ترجمه_تفسیری