استعاره؛ ابزاری ادبی یا شناختی؟ «سرمای وجود او بر اجزای چهره‌اش اثر گذاشته بود؛ بینی عقابی او را نوک تیزتر، گونه‌اش را پر چین و چروک، چشمانش را به رنگ سرخ و لبان باریکش را کبود ساخته بود ... در زمستان‌ها، بر روی سر، ابروها و چانه‌ی باریک و لاغرش ذرات یخ دیده می‌شد و همیشه این سرما را با خود به همراه داشت». این‌ها را چارلز دیکنز برای توصیف یکی از شخصیت‌های قصه «هدیه کریسمس» نوشته است. تشبیه و استعاره فقط آرایه‌های ادبی نیستند، بلکه به تعبیر دانشمندان علوم اعصاب، استعاره روش اصلی مغز برای درک مفاهیم انتزاعی است. در آزمایشی شرکت‌کنندگان باید جملاتی را می‌خواندند و هم‌زمان از آن‌ها اسکن مغزی گرفته می‌شد. وقتی آن‌ها جمله «او روز سختی داشت» را می‌خواندند نسبت به زمانی که با جمله «او روز بدی داشت» مواجه می‌شدند، مناطق عصبی در بافت‌های احساسی‌شان فعال‌تر می‌شد. در مطالعه‌ای دیگر، وقتی شرکت کنندگان جمله «آن زن بار را بر دوش می‌کشد» را می خواندند، مناطق عصبی مرتبط با تحرک بدنی شان فعال تر می‌شد تا زمانی که جمله «آن زن بار را حمل می‌کند» را می‌خواندند(CogniPlus). ✍️ استعاره، نماد، تشبیه، تمثیل و تلمیح توان تحریک کنندگی بیشتری از جملات مستقیم و خشک دارد. #خانواده_و_سوادرسانه‌ای #روانشناسی_رسانه #مغز #استعاره #خانواده_و_سوادرسانه‌ای باماهمراه باشید با تازه‌ترین ها👇 📲➜• 🇮🇷🤝🇵🇸 @payamavarannoor