eitaa logo
🇮🇷 پایگاه بصیرت 🇮🇷
139 دنبال‌کننده
4.2هزار عکس
7هزار ویدیو
15 فایل
شما هم‌ رسانه باشید
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴شراب یکی از دامهای شیطان ✍انسان برای این که برخی حیوانات (از قبیل نهنگ، فیل، شیر و پلنگ) را به اختیار خود در آورد به دام نیاز دارد. هم دام هایی دارد که به وسیله آنها ها را صید می کند. دام ها ممکن است با هم فرق داشته باشند. یکی از دام ها است. این دام شکار را به فرمان شیطان در می آورد. علیه السلام می فرماید: یکی از چیزهایی که فتنه و فساد از آن بر می خیزد، شرب خمر است و آن دام شیطان می باشد. کسی که شراب را دوست داشته باشد؛ بر او می شود. 📚بحار، ج 103، ص 225. تا انسان شراب نخورده باشد عقل و شعرو او بر جا است؛ ولی هنگامی که وسوسه شد و بدان آلوده گشت مهار عقلش از کف می رود و مانند حیوانات بلکه بدتر و پست تر از می شود. ممکن است به هر دست بزند و از هیچ کاری روگردان نخواهد بود. چون پیش از آن از انجام بسیاری شرم می کند ولی وقتی مست شد، حیای او از بین می رود و با فکری که دارد، از حیوان هم درنده تر می شود. هرگاه انسان مست شود علنا دنبال فحشا و فساد می رود، آدم کشی می کند، حرف های پوچ و بی معنا می زند. شیطان او را به هر راهی که بخواهد می برد. در اثر مستی ممکن است پدر و مادر و نزدیکان خود را بکشد یا به مادر و خواهر خود تجاوز کند. نقل شده که: شیطان روزی بر جوانی وارد شد و گفت: من هستم. اگر می خواهی از دست من رها شوی باید پدر پیر خود را بکشی، یا دست و پا و سینه خواهر خود را بشکنی، یا چند جرعه از شراب بخوری، جوان قدری فکر کرد و گفت: پدرم که احترامش بر من واجب است. خواهرم هم که برای من عزیز است، درباره آنها ظالمی نمی کنم. اما برای نجات خود چند جرعه شراب می خورم و از دست مرگ رهایی می یابم. وقتی که شیطان او را به دام انداخت و در دام شراب گرفتار کرد، هم پدر خود را کشت و هم دست و پا و سینه خواهر را شکست!؟
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«غيرت» چه آثاری در زندگی دارد؟ 🔹 به صورت صحيح و معتدل و مثبت يك «نيروى دفاعى عظيم» است، كه به كمك آن مى توان بر و پيروز شد. چرا كه اين هنگامى كه «جان» و «مال» و «ناموس» و «دين» و «ايمان» يا «استقلال يك كشور» در معرض تهديد قرار مى گيرد، تمام نيروهاى ذخيره وجود انسان را به حركت در مى آورد، و گاه يك در تحت تأثير عامل ، نيرويى به اندازه ده انسان پيدا مى كند و تا حد و فداكارى، و پايمردى نشان مى دهد؛ به همين دليل، يكى از و سربلندى و اقتدار است. 🔹 و منحرف هنگامى كه خود را در برابر يك ببينند، به زودى خود را از دست مى دهند و عقب نشينى مى كنند و اين يكى ديگر از بركات «غيرت» است. سبب مى شود كه حريم ارزش هاى والاى يك جامعه نشكند و پاك و محفوظ بماند. سبب و از ميان رفتن مظاهر فساد و فحشاء است، در حالى كه هم امنيت را در هم مى شكند، و هم ارزش ها را به باد مى دهد، و هم صحنه را به صحنه و آلودگى ها مبدّل مى سازد. 🔹هنگامى كه (علیه السلام) صحنه آلوده شهر آن قوم گنهكار را ديد كه حتى تصميم دارند مزاحم ميهمانان او شوند [ميهمانان حضرت لوط فرشتگان الهى بودند كه به صورت جوانانى زيبا بر او وارد شدند، و او كه از وضع آنها خبر نداشت، و آلودگى محيط را مى دانست سخت در وحشت و ناراحتى فرو رفت] و هنگامى كه آن و منحرف از وجود اين مهمانان با خبر شدند به سراغ خانه او آمدند، و لوط نبی (علیه السلام) هر قدر آنها را نصيحت كرد، اثر نگذاشت؛ حتى حاضر شدند دختران خود را به عقد آنان در آورد [كه توبه كنند و ايمان آورند] آنها اين ايثار بزرگ را نيز نپذيرفتند و بر خواسته هاى انحرافى خود، پافشارى داشتند. 🔹 (علیه السلام) به آنها گفت: «فَاتَّقُوا اللهَ وَ لا تُخْزُونِ فىِ ضَيْفى اَلَيْسَ مِنْكُمْ رَجُلٌ رَشيِدٌ» [۱] (از خدا بترسيد و آبروى مرا نبريد و با قصد سوء نسبت به ميهمانانم مرا رسوا مسازيد، آيا يك انسان عاقل و شايسته و با در ميان شما وجود ندارد [كه شما را از اين اعمال ننگين و بى شرمانه باز دارد؟]). ولى هنگامى كه اين سخنان در آنها اثر نكرد، خود را به او معرّفى كردند، و گفتند نگران نباش، به زودى عذاب الهى آنها را درهم مى كوبد، و طومار زندگانيشان را در هم مى پيچد، و چنين شد. 🔹اين سخن را با حديثى از (عليه السلام) پايان مى دهيم كه فرمود: «اِنَّ الْمَرْءَ يَحْتاجُ فِى مَنْزِلِهِ وَ عَيالِهِ اِلَى ثَلاثِ خَلالِ يَتَكَلَّفُها وَ اِنْ لَمْ يَكُنْ فِى طَبْعِهِ ذلِكَ مَعاشِرَةٌ جَمِيلَةٌ، وَ سِعَةٌ بِتَقْدِير، وَ غَيْرَةٌ بِتَحْصِين» [۲] ( در و در برابر نياز به سه صفت دارد كه اگر در طبيعت او وجود نداشته باشد بايد آن را به زحمت براى خود فراهم سازد: معاشرت نیکو و توسعه و رفاه حساب شده، و آميخته با حس حمایت و حفاظت». پی نوشت‌ها؛ [۱] قرآن کریم، سوره هود، آيه ۷۸ [۲] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ ۲، ج ‏۷۵، ص ۲۳۶ 📕اخلاق در قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسه الامام على بن ابى طالب(ع)،‏ چ اول‏، ج ۳، ص ۴۳۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)