قند خاله افتاده بود. نمی‌دانم تابه‌حال دیده‌اید حال کسی که قندش روی ۵۰ باشد، چطور است؟ خیلی بد. حرکاتش کند بود، حرکات دستانش، چشمانش، لب‌هایش. قدری آب‌عسل حالش را تغییر داد. حرف‌هایش مفهوم شد. دستانش آرام گرفت. وقتی مطمئن شدیم حالش خوب است، گذاشتیم بخوابد. وقتی از آنجا آمدیم، برای لحظاتی، مسئلهٔ جنگ در ذهنم نبود و هیچ مسئلهٔ دیگری هم. به‌جز آنچه دیده بودم. آن حال بد، به‌علت افت قند، آن تغییر حال، با کمی آب‌عسل... به‌راستی آدمیزاد به چه تکیه دارد؟ می‌ترسیم موشک اینجا بخورد؟ احتمال موشک خوردن بیشتر است یا افت قند یا پریدن قطرهٔ آبی در گلو یا زمین خوردن و بلند نشدن یا...؟ اگر خوب نگاه کنیم، ما در میانِ بی‌نهایت بلا زندگی می‌کنیم و خدا در هر لحظه از انواع بلاها نجاتمان می‌دهد. حالا یک موشک به این بی‌نهایت اضافه یا از آن کم شود، چه فرقی دارد؟ بی‌نهایت به‌اضافهٔ یک، معنا ندارد! از سویی، باید باور کنیم که می‌تواند ما را از موشک‌ها نجات بدهد، چنان‌که از انواع بلاها نجات داده است. البته دعا لازم است. صدقه لازم است. از سوی دیگر اما، مسئله این است که مرگ‌باوری و مرگ‌اندیشی در میان ما کمرنگ بوده، حالا کمی رنگ گرفته. حالا یکی از این احتمالات خطر، برایمان پررنگ است. اما فقط یکی! هنوز حقیقت مرگ را نشناخته‌ایم. شاید اولش افسرده‌کننده باشد، خصوصاً اگر تک‌بعدی به آن نگاه کنیم. ولی کم‌کم یک حال خوشی به آدم می‌دهد که نگو. مثل کلیدی، بسیاری از زنجیرهایی که دور خود بسته‌ایم را باز می‌کند. من که ماندنی نیستم. نگران چه باشم؟ من که ماندنی نیستم. چرا این کار را بکنم؟ با مرگ‌اندیشی، هرآنچه در دنیا هست شوخی می‌شود و آخرت جدی‌. آنجا عین یک کبوتر، می‌توانی پر باز کنی. نهج‌البلاغه را ببین! چقدر آهنگ مرگ دارد. این به‌معنای افسردگی نیست. با مرگ‌اندیشی می‌توان در زندگی به‌راستی زیست. @pelak13

هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم این‌قدر از یه ترانهٔ چینی خوشم بیاد! @pelak13

ما الان در اوج استقلال و اقتداریم. منتظر کمک هیچ کشوری نیستیم، روی پای خودمون ایستادیم و تنها کسی که بهش تکیه داریم خداست. اما! همچنان از اینکه کسی بیرون از این مرزوبوم دربارهٔ اینکه «ایران باید فلان کار را بکند» حرف می‌زنه، تک‌تک سلول‌های وجودم خشمگین می‌شه! تو کی هستی که بگی ایران باید فلان؟ به تو چه اصلاً؟! فرقی هم نداره، از آمریکا، آلمان یا هر خراب‌شدهٔ دیگه‌ای! 😐 درود به امام، درود به همهٔ کسایی که این استقلال و آزادی رو برامون رقم زدن، به امید محو شدن همهٔ زورگوهای جهان 😤 @pelak13

تبیین و تحلیل واقعه ضرورت خوف و رجاء و استغاثه ۱۴۰۴/۰۴/۰۱

به نظرم تحلیل خوبیه 👌🏻🦋

ما چیکار می‌تونیم بکنیم توی این شرایط؟ یکی از کارهای مهم رو ایشون گفتن ✨

نه‌خیر! 🥰 @pelak13

بر فرش حرم گردوغباریم و نشستیم ما را نتکانی نتکانی نتکانی... @pelak13

زدی ضربتی، ضربتی نوش کن 🤷🏻‍♀😁

امروز تو فازِ شعر خوندنم 🦦

در تاریخ بنویسید ما ۱۲ روز در مقابل اسرائیل و بخش زیادی از جهان ایستادیم و سر خم نکردیم و از هیچ‌کس کمک نخواستیم؛ جز خدا. بنویسید مردممان محکم پشت هم و نیروهای مسلح و رهبرشان ایستادند و در نهایت، طرف مقابل را وادار کردند که درخواست آتش‌بس کند. آنجا هم ایستادند، اما «دست‌به‌ماشه» و هنوز آمادهٔ ادامه. غمت از چیست؟ آرزوی نابودی اسرائیل هم روزی محقق می‌شود حتماً، به‌اذن خدا. ما پیروزیم. از پیروزی حق شاد باش. زنده باد جمهوری اسلامی ایران. ❤️🇮🇷 @pelak13

حواسمون به «جنگ روایت‌ها» باشه که خیلی بی‌سروصدا تلفات می‌گیره! @pelak13