۱۴۳ #گفتگوبارُباب گــــــفت روزی رهــــگــــذاری بــــا رُبــــاب از چــــــه رو بنشستــه‌ای در آفــــتـــــاب تــــــــو عــــــروس دخـــــتــــر پیغمـــــبــــری مـــــادر بـــــاب الــــحوائــــــــج اصغــــــــری همسرت سلطان مظلومــــــان بُــــــوَد جـایگاهت گلــــشن رضــــوان بــُــــــوَد در کنار جــــــوی بــــاران جـــــای توست بوستان‌ها سایه ساران جای توست در مـــــیان بانــــوان مثـــل تــــو کیست علت این رنج و هرمان تــــو چیــست گــــــریـــه‌ ا ت آتش به دلــهــا مــــی‌زنــد ایــــن غــــمـت آخـــر ز پــــا مــــی‌افــکــنـد ای مــهــیـن بانــــــــوی پــــــاک سرفــــــــــراز دور شـــــــو زیــــن آفــتا ب جــان گــــــــداز در جــواب او بگــفت آن غــــم نــصـیـب دست بـــــردا ر از دل مــــا ای غــــریـــب تــــــو چـــه دانــــی ای زن از احـــوال مـــــــا تــــو چـــــــه دا نــــــی مـــــاجـــــرای کـــــربــــــلا کــــــربــــلا جان و دلـــــم از دست رفـــت باغ عشقم حاصــــلـــــم از دست رفـــت کربـــــلا کــــــرده دلـــــم را چـــــــاک چـــــــاک آ نـــــچه بــــــود اندر کفم شد زیــــر خـاک کــــــربــــــلا دیـــــدم جــــفـــــای بـــــی‌حساب جسم صـــــد چـــــاک حسین در آفــــتاب مـــا هــمه دیـــدیـــم درآن شـــــورو شـــیــن جسم بـــــــی دســــت علـــــم دار حـــسین مــــا شنــــیـــدیــم ا ز کــــنــــــار عـــــلـــقـــمـــــه نـــــالــــه هــــای جـــان گـــداز فـــــــاطـــــمــــــه کـــــــربــــــــــلا دارُ و نـــــــدارم را گــــــــرفـــــــت بلکه طفـــل شیرخــــــــوارم را گــــــــرفــــــت ای عــــــزیــــــز فـــــاطمـــــه روحـــــی فــــداک مـــــــن چــــــرا هستم تـــو رفتی زیــر خاک ای غــــــــریـــب تـــــشـــنـــــه بـــی سر شـده بــــاغ گـــــلها یت چـــــرا پــــــرپــــــر شـــــــــده مـــــن چـــرا در سا یـــــه باشم بـــا نقــــاب تــــــو تـــنــت عُــــــریـــــان مـــــیان آفـــــتــــاب مـــــــــن چـــــــرا در ســــایـــــه و در اَنجمــــن جسم تــــــو بــــــر خـــاک بـی‌غسل و کفن بــــس کــــن ای نـــا فــــذ مگو دیـگر مگو قــــلبهـــا خــــون گـــشت از ایــــن گفـــتگو .

#گفتگوبارُباب گــــــفت روزی رهــــگــــذاری بــــا رُبــــاب از چــــــه رو بنشستــه‌ای در آفــــتـــــاب تــــــــو عــــــروس دخـــــتــــر پیغمـــــبــــری مـــــادر بـــــاب الــــحوائــــــــج اصغــــــــری همسرت سلطان مظلومــــــان بُــــــوَد جـایگاهت گلــــشن رضــــوان بــُــــــوَد در کنار جــــــوی بــــاران جـــــای توست بوستان‌ها سایه ساران جای توست در مـــــیان بانــــوان مثـــل تــــو کیست علت این رنج و هرمان تــــو چیــست گــــــریـــه‌ ا ت آتش به دلــهــا مــــی‌زنــد ایــــن غــــمـت آخـــر ز پــــا مــــی‌افــکــنـد ای مــهــیـن بانــــــــوی پــــــاک سرفــــــــــراز دور شـــــــو زیــــن آفــتا ب جــان گــــــــداز در جــواب او بگــفت آن غــــم نــصـیـب دست بـــــردا ر از دل مــــا ای غــــریـــب تــــــو چـــه دانــــی ای زن از احـــوال مـــــــا تــــو چـــــــه دا نــــــی مـــــاجـــــرای کـــــربــــــلا کــــــربــــلا جان و دلـــــم از دست رفـــت باغ عشقم حاصــــلـــــم از دست رفـــت کربـــــلا کــــــرده دلـــــم را چـــــــاک چـــــــاک آ نـــــچه بــــــود اندر کفم شد زیــــر خـاک کــــــربــــــلا دیـــــدم جــــفـــــای بـــــی‌حساب جسم صـــــد چـــــاک حسین در آفــــتاب مـــا هــمه دیـــدیـــم درآن شـــــورو شـــیــن جسم بـــــــی دســــت علـــــم دار حـــسین مــــا شنــــیـــدیــم ا ز کــــنــــــار عـــــلـــقـــمـــــه نـــــالــــه هــــای جـــان گـــداز فـــــــاطـــــمــــــه کـــــــربــــــــــلا دارُ و نـــــــدارم را گــــــــرفـــــــت بلکه طفـــل شیرخــــــــوارم را گــــــــرفــــــت ای عــــــزیــــــز فـــــاطمـــــه روحـــــی فــــداک مـــــــن چــــــرا هستم تـــو رفتی زیــر خاک ای غــــــــریـــب تـــــشـــنـــــه بـــی سر شـده بــــاغ گـــــلها یت چـــــرا پــــــرپــــــر شـــــــــده مـــــن چـــرا در سا یـــــه باشم بـــا نقــــاب تــــــو تـــنــت عُــــــریـــــان مـــــیان آفـــــتــــاب مـــــــــن چـــــــرا در ســــایـــــه و در اَنجمــــن جسم تــــــو بــــــر خـــاک بـی‌غسل و کفن بــــس کــــن ای نـــا فــــذ مگو دیـگر مگو قــــلبهـــا خــــون گـــشت از ایــــن گفـــتگو .