#هابل #ادوین_هابل #تلسکوپ #آندرومدا #ستاره_شناسی 🔹ادوین هابل ، چگونه دید ما به جهان را دگرگون کرد؟🔹 در سال ۱۹۲۳، ادوین هابل با استفاده از بزرگ‌ترین تلسکوپ آن زمان، در بین کهکشان‌ها به دنبال ابرنواختر می‌گشت. البته گفتن کهکشان در اینجا کمی نامربوط است؛ چرا که در آن زمان انسان‌ها به‌طور دقیق نمی‌دانستند اشکال مارپیچی در آسمان چه چیزی هستند. هابل هنگام نگاه کردن به کهکشان M13 که اکنون کهکشان اندرومدا نامیده می‌شود و در واقع نزدیک‌ترین کهکشان به کهکشان راه‌ شیری است، توانست اولین نواختر را کشف کند، سپس دومین و سومین آن‌ها را به فاصله‌ی اندکی کشف کرد؛ اما کشف چهارمین نواختر مشکلاتی پیش آورد؛ چهارمین نواختر درست در مکان اولین نواختر کشف شد که این موضوع ناممکن بود. چون تشکیل دوباره‌ی نواختر قرن‌ها طول می‌کشد، درحالی‌که این نواختر در عرض یک هفته دوباره تکرار شده بود. هابل که هیجان‌زده شده بود، روی اولین حرف N با قلم قرمز خط کشید و نوشت: «VAR». هابل پی برد چیزی که کشف کرده بود در واقع یک ستاره‌ی متغیر است و از آنجا که در آن زمان فیزیک ستاره‌های متغیر کاملا مشخص بود، او می‌توانست فاصله‌ی اندرومدا تا زمین را محاسبه کند. او نشان داد که اندرومدا خارج از کهکشان راه‌ شیری است و در واقع خود یک کهکشان مستقل است. این کشف، بزرگ‌ترین کشف یک ستاره‌شناس در تاریخ اخترشناسی است. هابل کارهای خود را ادامه داد و مشاهدات بیشتری روی ستاره‌های متغیر در کهکشان‌های مارپیچی انجام داد. با بررسی خطوط طیف نور رسیده از کهکشان‌ها، او پی برد که هر چه یک کهکشان از ما دورتر باشد، با سرعت بیشتری به دور شدن ادامه می‌دهد؛ این موضوع به قانون هابل معروف شده است. او اولین شخصی بود که نرخ انبساط را محاسبه کرد؛ نرخی که امروزه پارامتر هابل نامیده می‌شود. اما عددی که او به دست آورد بسیار بزرگ بود. تا حدی بزرگ که در صورت صحیح بودن آن، انفجار بزرگ باید تنها دو میلیارد سال پیش اتفاق افتاده باشد. در آن زمان هابل متوجه مشکل شد، چون طبق اسناد زمین‌شناسی عمر زمین بیشتر از ۴ میلیارد سال محاسبه شده بود.  امروزه تمام ستاره‌شناسان ادوین هابل را تحسین میکنند چون او بود که ثابت کرد جهان در حال انبساط است و کیهان، فقط راه شیری نیست، بلکه تعداد بیشماری کهکشان دیگر وجود دارد. ⚛کانال تکامل فیزیکی @physical_evolution