‍ #رفتار_با_کودک - از زمانی که کودک به تنهایی می نشیند باید به آرامی و به تدریج از آغوش مادر جدا شود به خصوص از هنگامی که می تواند به طور مستقل راه برود. توجه داشته باشید اگر در این سن آغوش به تدریج کم نشود، ورود کودک به مرحله ی دوم رشد شخصیت (خودباوری) شکل نمی گیرد. با کاهش تدریجی زمان در آغوش گرفتن، اشکال دیگر نوازش پوستی جایگزین آغوش می شود. - هرگز فرزند خود را به زور در آغوش نگیرید و هرگز او را در آغوش خود فشار ندهید و به دیگران نیز اجازه ی چنین رفتاری را ندهید. به تمایل فرزند خود برای آغوش چه شما و چه دیگران توجه کنید. از سه سالگی چگونگی در آغوش گرفتن کودک با توجه به جنسیت او تغییر می کند. بچه ها از سه سالگی احساس جنسی پیدا می کنند (تأکید می کنیم احساس جنسی و نه غریزه ی جنسی) و به این دلیل مادر و پدر در هنگام آغوش گرفتن به این موضوع توجه داشته باشند. از سه سالگی تفاوت جنسیت زن و مرد برای کودک آشکارتر و ملموس تر می شود، به این دلیل کنجکاوی او هم بیشتر می شود؛ حتی از شش سالگی این کنجکاوی و توجه بیشتر می شود. در آغوش گرفتن فرزندان باید در تعادل، پدرانه و مادرانه باشد. متأسفانه در این مورد شاهد افراط و تفریط هستیم؛ گروهی از مادران فرزندان پسر خود را در آغوش نمی گیرند چون از آثار آن واهمه دارند و گروهی برعکس فرزند پسر خود را به صورت افراطی در آغوش گرفته و نگه می دارند؛ گروهی از پدران نیز در مورد درآغوش گرفتن دختر خود دچار همین افراط و تفریط هستند. توجه داشته باشید فرزندان خود را نه از آغوش محروم کنید و نه آنان را وارد دنیای عاطفی خود کنید. در این باره در زمان مناسب تحت عنوان «بهداشت جنسی - روانی» کودکان توضیح خواهیم داد. • نوازش چشمی – در مطالب قبل توضیح داده شد که احساس بر نگاه انسان تأثیر دارد و اشاره کردیم که با احساس ناخوشایند به فرزند خود نگاه نکنید؛ نگاه ابزار بسیار مهمی در ایجاد رابطه ی خوب با فرزندان و یا تخریب رابطه با آنان می باشد. یکی از مهم ترین کاربردهای نگاه، نوازش چشمی و دیدن کارهای خوب بچه ها است. نگاه شاد و توأم با تحسین والدین یکی از تأثیرگذارترین عوامل بر عزت نفس کودک است. اگر فرزند شما از سه سالگی عبور کرده و به هر دلیل شما نتوانسته اید از ابزار نوازش به خوبی استفاده کنید نگران نشوید، احساس گناه خود را کنترل کنید و به آرامی فرآیند تغییر را شروع کنید. توجه داشته باشید تغییر، ناگهانی نیست و در یک فرآیند آرام اتفاق می افتد؛ بنابر این رفتار خود را تغییر ندهید، به این مطالب فکر کنید و آن ها را پردازش ذهنی کنید؛ به هر میزان مطالب در ذهن شما نهادینه شود خودبخود تبدیل به رفتار خواهد شد. تأکید می کنیم نوازش های کلامی، پوستی و چشمی از هم جدا نیستند ولی برای توضیح بهتر و بیشتر ناگزیر به جزیی نگری هستیم. در عمل، کلی نگر باشید و در ارتباط با همسر و فرزندان خود از مجموع آن ها استفاده کنید. میزان و نسبت آن ها بستگی به موقعیت و تشخیص شما دارد. کانال کشوری پیش دبستانی کیامهر 🌀🌀🌀🌀🌀🌀 🆔CHANNEL : @PISHDABESTANIKIA 🌀🌀🌀🌀🌀🌀

#رفتار_با_کودک #قسمت_دوم چگونه روش ارزیابی مثبت را درباره ی فرزند خود اجرا کنیم؟ ابتدا لازم به توضیح است که ارزیابی مثبت منحصر به رفتار با کودک نیست بلکه یک روش ارتباط میان فردی برپایه ی تفکر مثبت است ولی چون عنوان این بخش رفتار با کودک است آن را در یک مثال فرضی توضیح می دهیم. کودکی فرضی را در نظر بگیرید حدود سه سال به بالا حتی تا نوجوانی، این کودک فرضی از صبح تا شب کارهای متفاوتی انجام می دهد؛ فرض کنید تعداد کارهای او 100 مورد است از این صد مورد 50 مورد کار خوب است و در منطقه ی سبز جدول قرار دارد. در مقابل کار خوب فرزند خود چه واکنشی نشان می دهید؟ بی تفاوتی، تشویق کلامی مثل آفرین، ابراز احساسات، ...؟ بی تعارف اکثر والدین کار خوب فرزند را نمی بینند یا از آن بی تفاوت می گذرند. اکثر ما کار خوب و صحیح را وظیفه می دانیم بارها این جمله ها را شنیده ایم «بچه بزرگ شده و عقلش می رسه، هنر نکرده» کار خوب از نظر بعضی از والدین هنر نیست، وظیفه است. این کودک فرضی در طول روز 45 بار کار نه چندان خوب و یا به تعبیری بد انجام می دهد (منطقه زرد). رفتارهایی مانند شلختگی در لباس، ریخت و پاش، پرسروصدا غذاخوردن و نظایر آن ها؛ این کارها خوب نیست و نباید تأیید شوند ولی آن قدر هم بد نیستند که ضد ارزش تلقی شوند. ریشه ی این کارها عدم مهارت، بی توجهی، ناشی گری و نظایر آن ها است. چقدر کلماتی مانند نکن، درست بشین، وول نزن، سربه هوا، زلزله، نامنظم، خفه ام کردی، درست غذا بخور، کثافت کاری نکن و نظیر آن ها را گفته ایم و از والدین دیگر شنیده ایم. نکته ی جالب این است که این گونه والدین از بی اثر بودن سرزنش ها گله مند هستند؛ خیلی شنیده ایم که این والدین می گویند: زبونم مو درآورد، هرچی بهش میگم فایده نداره، هرجور باهاش حرف می زنم گوش نمیده، خیلی پوست کلفت شده و کتک هم تأثیر نداره. دیدن رفتارهای منفی فرزندان، تذکردادن و سرزنش کردن آنان روشی قدیمی و شناخته شده در تربیت کودکان است. تأکید می کنیم هدف، مقصریابی و سرزنش والدین نیست. کسی را سرزنش نکنیم، مهم نیست چه کسی؟ مهم این است که «چرا»؟ رفتار والدین معلول است باید به دنبال یافتن علت باشیم. ادامه ی مثال کودک فرضی، این کودک ممکن است در طول روز دفعات بسیار محدود رفتاری خارج از چهارچوب ارزش های خانواده داشته باشد (منطقه قرمز) در این موارد برخورد قاطعانه و مقتدرانه ولی بدون خشونت والدین برای اصلاح رفتار کودک لازم است. درمورد اقتدار و خشونت نیز دچار بحران مفاهیم هستیم که در زمان مناسب توضیح خواهیم داد. توجه داشته باشید هر خانواده باید بر اساس اصول و اعتقادات خود ساختار ارزشی داشته باشد. محدوده ی این ساختار ارزشی باید برای همه اعضاء خانواده قابل فهم و اجرا باشد. به جدول بازگردیم، بچه ها معمولاً با خود حساب می کنند، از صبح تا شب کارهای زیادی انجام دادم (50 مورد) ولی کسی توجهی نکرد، پس این کارها مهم نیستند و خنثی هستند. تعدادی از کارهای من (45) مورد مادر و پدرم رو ناراحت کرد و این ناراحتی را به شکل سرزنش های مختلف نشان دادند. بعضی از کارهای امروز من (5 مورد) خیلی بد بود مامان و بابا خیلی ناراحت شدند. نتیجه این که من امروز از صبح تا شب این دو فرشته را ناراحت کردم پس «من بدم» من بچه ی بدی هستم. کودک با این رفتار والدین دچار احساس گناه و عذاب وجدان می شود ولی نمی تواند رفتار خود را تغییر دهد چون تبدیل به هویت او شده است و علیرغم احساس گناه رفتارهای مخرب خود را تکرار می کند. ادامه دارد..... کانال کشوری پیش دبستانی کیامهر 🌀🌀🌀🌀🌀🌀 🆔CHANNEL : @PISHDABESTANIKIA 🌀🌀🌀🌀🌀🌀