#موسیقی_ایرانی #استاد_پشنگ_کامکار استاد "پشنگ کامکار" بدون‌شک، یکی از برجسته ترین نوازندگان و موسیقی دانانیست که طی دهه‌های متوالی، توانسته‌ با هر اثرش، احساسات و حس زیبایی‌‌شناسی‌ شنوندگان و علاقمندان به موسیقی اصیل ایرانی را ارضا کند. تعداد کسانی که به اندازه این نوازنده چیره‌دستِ سنتور کنسرت داده، آلبوم منتشر کرده، کتاب نوشته و وقت‌شان را به تدریس گذرانده باشند، از تعداد انگشتان یک دست هم کمتر است. "پشنگ کامکار"، با روحیات مخصوص به خودش کار کرده و از آن دست هنرمندانی است که موسیقی را برای خودِ موسیقی می خواهد. چه آن زمان که در کانون فرهنگی هنری "چاووش" به همراه تعدادی دیگر از بزرگان، به کار نوازندگی و آهنگسازی مشغول بود، چه بعدها که به خاطرِ مهاجرت اعضای گروه"شیدا" به خارج از کشور خودش، سرپرستی گروه را به عهده گرفت و دو آلبوم منتشر کرد و چه زمانی که حتی با گروه خانوادگی‌اش (کامکارها) می‌نوازد. او موسیقی کار نمی‌کند که سوپر استار شود و به هیچ وجه اهل هیاهو و جنجال و حاشیه نیست. در همه این سال‌ها مشغول نوشتن بوده، شاگرد تربیت کرده، آهنگ ساخته؛ اما به شکل و شیوه شخصی اش آنها را عرضه کرده است. وی از سن ۱۰ سالگی فراگیریِ موسیقی را با ساز سنتور نزد برادر بزرگ خود "هوشنگ کامکار" آغاز کرد. ردیف‌های استاد "ابوالحسن صبا" را نزد پدر خود استاد "حسن کامکار" آموخت و در سال ۱۳۴۵ در مرکز فرهنگ و هنرِ سنندج مشغول به تدریس شد. وی همزمان با تدریس به اجرای کنسرت در شهرهای مختلف کردستان و اردوهای رامسر پرداخت. به مدت ۵ سال با رادیو سنندج همکاری کرد و بعد از دوران سربازی به تهران مهاجرت نمود و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، موفق به دریافتِ مدرک کارشناسی شد. در این دانشکده از اساتیدی چون استاد "نورعلی خان برومند" و دکتر "داریوش صفوت"، "دکتر برکشلی"، "هرمز فرهت"، "دکتر تقی مسعودیه" و سایر اساتید بهره برد. او به همراه زنده یاد "پرویز مشکاتیان" در سال ۱۳۵۵ در آزمون سراسری باربد، نخستین کنکور موسیقی ایران به مقام نخست سنتور نوازی نائل آمد. همچنین از مکتب استاد مسلمِ سنتور "فرامرز پایور" بهره ها برده است. بزرگانِ سنتور نواز، ساكنِ تهران بودند و "پشنگ نوجوان" در شهر سنندج. بٌعدِ مسافت و سختی سَفر در آن دوره، باعث شد كه هنرمند نوجوان از محضر اساتيدی چون استاد "فرامرز پايور"، "رضا ورزنده" و … دور بمانند. در آغازِ راه، كوهی از مشكلات در مقابل پشنگ نوجوان، خودنمايی می كرد و تنها سلاح وی نبوغ واستعدادِ ذاتی بود كه به اندازه كافی در ذات او به وديعه نهاده شده بود. مسلماً می‌توان مجسم كرد اين گونه تلاشها متضمن چه مشكلاتی است و برای ادامه راه به چه پشتكار و جديتی نياز است. استاد "پشنگ كامكار " دراین خصوص می‌گويند: "در آن زمان برای رفع مشكلات و سؤالات تنها مرجع، پدر و برادر بزرگترم بودند. البته وقتی نوبت به مسائل تخصصی تر نوازندگی سنتور رسيد، كمك ايشان هم محدودتر شد. زيرا ساز تخصصی پدر ويولن بود و برادرم نيز مدتی بود كه به صورت تخصصی به ويولن می‌پرداخت... #جواد_ظل_طاعت 📗دانلودرایگان جزوه؛کتاب؛نمونه‌سوال همه رشته‌ها تلگرام؛ایتا👇 📖📚➔ @Pnu100 👈📗📒📕📔 برنامه راهنمای جامع دانشجویان👇 🎓🤖➔ @Pnu100bot 👈😍📋 ❣محفل‌دورهمی دانشجویان👇 👩‍🎓👨‍🎓➔ t.me/dorehamiPnu100 👩‍🎓👨‍🎓➔ eitaa.com/joinchat/2156593163C54ca04252d