#بخشی_از_مقاله اما مشکل فقط این نیست که اعمال ما با باورهایی که به آن‌ها اقرار می‌کنیم در تعارض‌اند. دیدگاه ما دربارۀ سادگی و تجمل، و قناعت و اسراف، از بُن، دچار تناقض است. ما به این اذعان می‌کنیم که اسرافْ خرج روی دستمان می‌گذارد و بی‌سلیقگی است؛ اما مظاهر اسراف‌کاری گذشتگان را، همچون شهر ممنوعۀ پکن یا کاخ ورسای، به‌عنوان چیزهایی به نمایش می‌گذاریم که گویا واقعاً شایستۀ تحسین‌اند. حقیقت این است که اغلبِ آنچه ما «فرهنگ» می‌نامیم مملو است از اشکال مختلف اسراف.