. 🔅 #باطن_روزه_داری دربیان آیت الله جوادی آملی 🔸در بعضی از روایات آمده است که روزه بگیرید برای آنکه طراوت و خرمی و شادابی غیر ماه مبارک را از دست بدهید؛ زیرا آنها نشاط کاذب و زودگذر است. وقتی انسان روزه گرفت و به آن دل بست، کم کم به باطن روزه پی می‌برد. 🔸 باطن روزه انسان را به لقای حق می‌کشاند که خدای سبحان فرمود: «الصوم لی و أنا أجزی به» روزه مال من است و من شخصا به آن جزا می‌دهم. این تعبیر فقط درباره روزه وارد شده است. 🔸گاهی انسان از سحر تا افطار امساک می‌کند؛ این یک درجه روزه‌داری است؛ تلاشی است که حداکثر در قیامت نسوزد یا وارد بهشت بشود؛ بهشتی که «جنات تجری من تحت‌النهار» اما به آن بهشت که « فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی» راهش نمی‌دهند. یعنی روزه، ضمن اینکه حکم و ادبی خاص دارد، حکمتی هم دارد که آن لقا و محبت خداست. این حدیث در انسان شوق ایجاد می‌کند تا عاشق شود. انسان تا مشتاق نباشد، تلاش نمی‌کند و تا تلاش نکند، نمی‌رسد. 🔸وقتی روزه مال خدا بود،خدا هم شخصا جزای روزه‌دار را برعهده گرفته است... روزه برای این است که انسان با تقوا به تقوا برسد «لعلکم تتقون» ✳️ و انسان دو درجه دارد: 👈 یکی همان #بهشتی که در آن نعمت‌های فراوان موجوداست: «إنَّ المتقین فی جنات» و این برای لذایذ ظاهری است. 👈 یکی هم #مقام_عندالهی شدن است «فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر» در این مرحله دیگر سخن از سیب و گلابی نیست. چون جنت و نهر، ماکولات و مشروبات از آن جسم و بدن است اما لقای حق برای روح است. این سر و باطن روزه است. 💻 @nahadpnuash