🍃در سال ۱۳۵۰ آنگاه که چشم هایش را به دنیا گشود پس از شنیدن صدای اذان و اقامه نام #حسین را شنید و از آن پس مهر حسین بر دلش نشست و شد هم نام ارباب... 🍃در روستای امامزاده عبدالله (فرزندان امام محمد باقر ) در خانواده ای با دست های خالی اما قلبی سرشار از #ایمان بزرگ شد و خوزستان قد کشیدن نخل #غیرت را به چشم خود دید. 🍃خانواده اش درس خواندنش را میدیدند و قربان صدقه اش می رفتند اما وقتی پا به دوران دبیرستان گذاشت صدای تانک و خمپاره حواسش را از درس پرت کرد، بند پوتین هایش را محکم کرد و اسلحه به دست گرفت. در رزم های شبانه، دلش را به #مناجات با خدا گره زد و خدا را شاکر شد که پس از این می تواند راهی جبهه شود. 🍃با بوسیدن دست پدر و دعای خیر مادرش در هجدمین روز از خردادماه ۶۷ راهی شد برای دفاع از غیرت و ناموسش. چشم باز کرد و خود را در #جزیره_مجنون یافت. دلش مجنون شد و در پی وصال به معشوق، از خویش گذشت. 🍃در ۴ تیرماه به مبارزه با بعثیان پرداخت و پس از ساعت ها مقاومت، خمپاره ای به سنگرشان اصابت کرد و شهد شهادتش نصیبش شد. به قول مادرش حسین دوست داشت پیکرش بر روی دستان مردم تشییع شود و مردم زمزمه کنند این گل پرپراز کجا آمده از سفر کرب وبلا آمده. اما نمیدانم در مناجات شب ها، ناز کرد برای خدا یا از #ارباب خواست تا پیکرش در جزیره مجنون به یادگار بماند و قصه عشق را برای آنان که از خود خسته اند بگوید... 🍃ای شهید، هم راه را گم کرده ایم هم عشق را، گوشه نگاهت کافیست برای روزهای سرگردانی... ✍️نویسنده: #طاهره_بنائی_منتظر @nahadpnuash