🔴 #هجرت_تاریخ_ساز ⭕️1 ربیع الاول، سالروز هجرت پیامبر اکرم از مکه به مدینه سال 622 ميلادي، نقطه عطفي در تاريخ اسلام بود و بعدها در سال هفدهم هجري، كه حكومت اسلامي گستره اي بيشتر يافت و مسلمانان به تقويمي دقيق نيازمند شدند، با نظر امام علي عليه السلام، هجرت را مبدأ تاريخ قرار دادند. هر چند ابن شهر آشوب در اين باره مي گويد: تاريخ هجري به دستور خود پيامبر و در آغاز ورود به مدينه، مبدأ تاريخ اسلام شده است. با آغاز ربيع الاول ديگر نوبت پيامبر بود كه بار سفر ببندد و به مهاجريني که به يثرب رفته بودند، بپيوندد. در آن شب، پيامبر با كمك علي بن ابيطالب عليه السلام توانست از سوء قصدي که با طراحي شيطان گونه اي ترتيب داده شده بود - و در آن از هر يك از طوايف قريش شخصي انتخاب شده بود، تا به نمايندگي از سوي ديگر اعضاي قبيله با ضربه خنجري، سينه پيامبر را بشكافند، به نحوي كه هيچ كدام از قبايل در معرض خطرانتقام جويي بني هاشم قرار نگيرند - به طرزي معجزه آميز، جان سالم به در برد و همراه خليفه اول از مكه خارج شد و پس از سه روز پنهان شدن در غاري در نزديكي مكه، به همراه مردي باديه نشين، به عنوان راهنما، راه يثرب را در پيش گرفتند؛ شهري كه كمي بعد، «مدينة النبي»، شهر پيامبر يا همان «مدينه»، ناميده شد. 🔺فداکاري در راه حقيقت‏ اتفاق مهم اين شب، جانبازي امام علي عليه السلام در راه حقيقت بوده است. خوابيدن حضرت علي عليه السلام در بستر پيامبر هنگام هجرت و در شبي كه به «#لَيلَتُ_المَبيت» معروف است، يكي ديگر از افتخارات آن حضرت است كه تمام مورخان آن را ثبت كرده‏اند. امام علي عليه السلام با جانبازي خويش، جان پيامبر گرامي را- كه دليران قريش تصميم گرفته بودند وي را در آن شب بكشند و بدين منظور خانه آن حضرت را محاصره كرده بودند - حفظ كرد و خطرها و پيامدهاي آن را بر خويش هموار ساخت. اين فداكاري به قدري مهم و ارزنده بود كه خداوند آيه‏اي در اين باره فرو فرستاد؛ برخي از مردم با خدا معامله کرده، جان خود را براي رضايت خدا، از دست مي‏دهند و خدا با بندگان خود مهربان است. علاوه بر اين، پيامبر اكرم پس از اين كه مأمور شد به مدينه هجرت كند، در بين افراد خانواده و قبيله‏اش كسي را امين‏تر از امام علي عليه السلام پيدا نكرد. از اين رو، او را جانشين خود قرار داد؛ تا امانت هاي مردم را- كه در دست آن حضرت بودند - به صاحبانشان بازگرداند و قرض هايش را ادا كند و دختر گرامي اش، حضرت فاطمه عليها السلام و برخي ديگر از زنان را به مدينه آورد. حضرت علي عليه السلام پس از هجرت رسول خدا - براي انجام دادن سفارش هاي آن حضرت- سه روز در مكّه ماند؛ سپس همراه فاطمه مادر خود و فاطمه دختر رسول خدا و فاطمه دختر زبير و برخي ديگر، با پاي پياده به سوي مدينه حرکت کردند و در «قبا» به پيامبر ملحق شدند. وقتي ديدگان رسول خدا به علي عليه السلام افتاد، ديد پاهاي آن حضرت - بر اثر پياده روي زياد - تاول زده، خون از آنها مي‏چكد و در حالي كه اشك از ديدگانش مي‏ريخت، علي عليه السلام را در آغوش گرفت و براي وي دعا كرد. به اين ترتيب، اين کار، يكي از بزرگ‏ترين فضايل امير مؤمنان عليه السلام شمرده شده است. خوابيدن امام علي عليه السلام در بستر پيامبر در شب هجرت، نخستين فداکاري و جانبازي وي نبود؛ بلکه در دوره محاصره بني هاشم در شعب ابي طالب نيز ابوطالب، علي عليه السلام را در بستر پيغمبر مي‏خوابانيد؛ تا اگر حادثه‏اي روي داد، به پيامبر آسيبي نرسد و امام علي عليه السلام، هرگز پدرش را از اين كار منع نمي‏كرد؛ بلكه همواره با رضايت و علاقه، از اين كار استقبال مي‏كرد. @nahadpnuash