#مدح_امام_علی سلام‌الله‌علیه با آن دواتِ ناب که زمزم مُرکبش جبریل می‌نویسد از آن حُسن مطلبش جبریل می‌نویسد از اوصاف مرتضی با آن زبان عرشی و خطِّ مُعَربش وصفش برون ز حدِّ گمان بشر نوشت با دست چینی از کلماتِ مُرتبش آمیزه‌ای ز نام خداوند نام او محبوبِ ذوالجلال و مقام مقرّبش نوشیده کائنات از آن ساغر علی نهج البلاغه را و شراب لبالبش جز پنج سالِ سبز، زمین و زمان چرا طاقت نداشتند ببینند منصبش دل می‌برد ز عالم و آدم ابوالبشر شعر ظَلَمتُ نَفسی اش و ذکر یارب‌اش تیغش چنان بلیغ و زبانش چنان رسا عالم به لرزه افتد اگر تر کند لبش دست خدا و چشم خدا شرح لافتی است تا سر چگونه جنبد از او عَمر و مَرحَبش صد حیف کوچه کوچه مدینه است و فاطمه ش یا عصر روز واقعه تنهاست زینبش مانده ست یک سوار، سواری که آشناست تیغی به دست و پا به رکابست مرکبش #علی_کفشگر @poem_ahl