دو جوان رعنای ایرانی به دست صهیونیست‌ها شهید شدند، مقامات سیاسی به اندازه‌ای که برای مرگ پدر و زن و پدرزن و فک و فامیل همدیگر عریضه می‌نویسند و به خبرگزاری‌ها می‌دهند تا منتشر کنند، یکی‌شان یک پیام تسلیت بابت شهادت این دو جوان عزیز ما منتشر نکرد، بیانیه‌ای فقط در حد روابط عمومی کل سپاه... همین و بس. سایت‌ها و خبرگزاری‌ها هم هیچ... یادم می‌آید وقتی دو تا خبرنگار در حادثه اتوبوس فوت شدند، تا 40 روز و بعدش هم تا چند ماه کشور را درگیر کرده و پای همه را وسط کشیدند اما امروز برای این دو جوان هیچ... مانند هزاران نفری که رفتند و شهید شدند تا این‌ها بهتر و راحت‌تر پیام‌های تسلیت‌شان را برای هم بفرستند... بچه کدام مسوول در سوریه است یا در ماموریت امنیتی در خارج از کشور به سر می‌برد؟ شاید برای تجارت و سیاحت و درس خواندن و نهایت هم زندگی با پول بابایی به این کشور و آن کشور بروند، اما مانند دوران جنگ که پول‌دارها بچه‌هایشان را در بشکه‌های 200 لیتری از راه دریا و یا سوار یابو از کوه‌ها از کشور فراری می‌دادند حالا هم داستان به همان منوال است. خیلی خودم را گرفتم تا این چهار خط را ننویسم، اما مگر شد... یک جو غیرت داشته باشیم باید بمیریم، نوشتن چیست... در این سال‌ها فقط و فقط مسوولان نگاه بود و نگاه. بنیاد شهید هم نهایتش از کار و کاسبی و هلدینگ بازی نجات پیدا کند شاید چندقاز مواجب ببرد تا .... @sepah_news_ir بی تفاوت رد نشوید به خون تک تک این شهدا مدیون هستیم #مهدی_اعتصامی @sepah_news_ir