خیلیامون برای مجیدرضا رهنورد دلمون سوخت و باخودمون گفتیم ای کاش راهی بود. که می‌شد بخشیده بشه، خودش متنبه شده بود دیگه. دوستان اجرای حکم فقط برای تنبیه فرد نیست، قسمت کوچکی از حدود الهی برای تنبیه و پاک شدن فرد هستش، اصل فلسفه اجرای چنین احکامی مثل محاربه، قصاص و... برای دیگران و حتی برای آیندگان هستش. برای بازدارندگی که در جامعه ایجاد میشه که هرکسی دیگه به راحتی دست به چاقو و قمه نبره. جان‌ها حفظ میشه، روح و روان‌ها از ترس و ناامنی رها میشه. این خشونت نیست، عین رحمت ومهربانی خدا برای جامعه‌س. مجیدرضا رهنورد به‌جرم محاربه اعدام شد و البته دونفرم کشت. یعنی اگر اون دونفر شهیدهم نمیشدن، بازم اعدام میشد،به‌جرم کشیدن سلاح به قصد جان افراد یا ترساندن یا..... اگر خانواده دوشهید هم رضایت میدادن بازم اعدام می‌شد ،به‌‌همین دلایلی که گفتم. چون الان مسأله شخصی نیست که با بخشیدن حل بشه، مساله اجتماعیه. امنیت کل جامعه در گرو اجرای این حکم هستش. اثرش رو همین روزها داریم می‌بینیم، کلی مانور دادن روی این دو اعدام که بریزید بیرون و کارو تموم کنید، هیچکس همراهی نکرد. این کشور دشمن زیاد داره، نیرو تربیت میکنن برای آشوب و اغتشاش، ممکنه درآینده سر هر اتفاقی بگن بریزید بیرون و کار به اغتشاش برسه، جوونای دیگرمون هم مثل رهنورد فریب بخورن، این اجرای احکام و این اعدام‌‌ها اون‌جا اثرش رو میگذاره، کار به قمه‌کشی و ارعاب و این حرفا نمیکشه. جان‌هایی درسالهای بعد حفظ میشه. بخاطر همین خدا برای قصاص تو قرآن میفرماید "ولکم فی القصاص حیاة" برای شما در قصاص حیات و زندگیست. چرا؟ قصاص که جان یک نفرو میگیره چجوری حیاته؟حیات و زندگی برای دیگرانه، بخاطر بازدارندگی. البته در قصاص میشه بخشید درآیات دیگری به بخشش هم اشاره میشه. و نکته آخر اینکه حاکمیت هم باید از این به‌بعد روش مسالمت آمیز برای اعتراض رو فراهم کنه، مثل کشورهای دیگه که قانون‌مند طبق قواعدی مردم میان تجمع میکنن و حرفشون رو میزنن، اعتراضشون رو مطرح میکنن. ✍ #حسین_دارابی