#طبيب_روح اگر از روى سهل‌‏انگارى و ساده‌‏پندارى #مسموميّت_فكرى و #آلودگى_اخلاقى پيدا كرديم، كسى بر ما نمی‌‏بخشايد و عذرمان را نمی‌پذيرد؛ چرا كه بهداشت فكر و جان را مراعات نكرده‌‏ايم وقتى از غذاى مسموم و حتى مشكوک پرهيز می‌‏كنيم، وقتى از سرنگ و تيغ مصرف شده، به خاطر بيم از انتقال عفونت، اجتناب می‌كنيم، وقتى ميوه و سبزى را شسته، آنگاه مصرف می‌كنيم، وقتى شانه و حوله ديگرى را به سر و صورت خود نمی‌زنيم، همه و همه براى مراعات تندرستى و خوف از آلودگى است آيا بهداشت روح و فكر، به اندازه بهداشت جسم برايمان مهم است؟ طبّ اَبدان، روز به روز در حال پيشرفت است و پزشكان جسم، هر روز بيشتر و حاذق‌‏تر می‌‏شوند؛ امّا طبيبان روح، كمياب‌‏تر می‌شوند و درمان روان، ضعيف‏‌تر می‌‏شود و اين، يك #فاجعه_بشرى است غفلت از تصفيه درون و درمان روح و بهداشت روان، سقوط آور است و انسان را به مرز حيوانات، نزديك‏تر می‌‏سازد اين، بايد ما را براى مراجعه به #طبيب_روح مصمّم‌‏تر سازد [ #بسته_شدن_دريچه_دل ] به روى #حكمت_و_معرفت، آدمى را به [ #قساوت، ] #دنيازدگى، #بیخيالى، #بی‌تعهّدى، #بی‌دردى، #خودآرايى، #خودنمايى، #خودمحورى، #خودخواهى و [ #حسادت ] می‌‏كشاند اگر بخواهيم بهداشت روان داشته باشيم، بايد مزرعه روح و جانمان را از اين آفت‌ها پاك‏سازى كنيم: #ترس، #حقارت‌نفس، #خود_كم‏‌بينى، #دونْ‌همّتى، #بدگمانى، #بد_دهانى، #عصبانيّت، #انتقام‌جويى، #تندخويى، #بدرفتارى، #كينه‌‏توزى، #حق‌پوشى، #لجاجت، #رياكارى، #ناسپاسى، #دورويى، #طمع، #دروغگويى، #دوبه‌هم‌زنى، #سخن‏‌چينى و ... ص ۵ از ۶