•°• به‌نام الله معیار تشخیص #حق از #باطل، در فضای غبار آلود #فتنه‌های؛ اجتماعی - سیاسی ما الآن كه على و عمار و اويس قرنى و ديگران را با عايشه و زبير و طلحه روبرو مى‏ بينيم، مردد نمی‌شويم؛ اما اگر در آن زمان مى‌‏زيستيم و سوابق آنان را از نزديك می‌ديديم، شايد از ترديد مصون نمی‌مانديم ! شخصی از یاران #امام_علی(ع) که در نبرد جمل در تمیز حق از باطل به حیرت افتاده بود - محضر #اميرالمؤمنين شرفياب شد و گفت؛ آيا ممكن است طلحه و زبير و عايشه بر باطل اجتماع كنند؟؟؟ شخصيت‌هايى مانند آنان از بزرگان #صحابه #رسول_اللَّه(ص) چگونه اشتباه مى‏‌كنند و راه باطل را می‌‏پيمايند؟ آيا اين ممكن است؟ امام علی علیه السلام در پاسخ او سخنى دارد كه دكتر طه‌حسين، دانشمند و نويسنده مصرى، مى‏‌گويد: سخنى محكم‏تر و بالاتر از اين نمی‌شود؛ بعد از آنكه وحى خاموش گشت و نداى آسمانى منقطع شد، سخنى به اين بزرگى شنيده نشده است. فرمود: انَّكَ لَمَلْبُوسٌ عَلَيْكَ، انَّ الْحَقَّ وَ الْباطِلَ لا يُعْرَفانِ بِاقْدارِ الرِّجالِ، اعْرِفِ الْحَقَّ تَعْرِفْ اهْلَهُ وَ اعْرِفِ الْباطِلَ تَعْرِفْ اهْلَهُ‏ سرت كلاه رفته و حقيقت بر تو اشتباه شده حق و باطل را با ميزان قدر و شخصيت افراد نمی‌شود شناخت اين صحيح نيست كه تو اول، شخصيت هايى را مقياس قرار دهى و بعد حق و باطل را با اين مقياسها بسنجى فلان چيز حق است چون فلان و فلان با آن موافقند و فلان چيز باطل است چون فلان و فلان با آن مخالف نه، اشخاص نبايد مقياس حق و باطل قرار گيرند اين حق و باطل است كه بايد مقياس اشخاص و شخصيت آنان باشند يعنى بايد حق‏ شناس و باطل‏ شناس باشى نه اشخاص و شخصيت‏ شناس؛ افراد را (خواه شخصيت‌هاى بزرگ و خواه شخصيت‌هاى كوچك) با حق مقايسه كنى، اگر با آن منطبق شدند شخصيت‌شان را بپذيرى و الّا نه در اينجا على عليه‌السلام معيار حقيقت را خود حقيقت قرار داده است و روح تشيع نيز جز اين چيزى نيست در حقيقت شيعه مولود يك بينش مخصوص و اهميت دادن به اصول اسلامى است نه به افراد و اشخاص برگرفته از مجموعه آثار استاد #شهيد_مطهرى جاذبه و دافعه على عليه السلام •••