•┈••✾🕊🕊🕊✾••┈• ﺍﻟﻠّﻬُﻢَّ ﺍﺟْﻌَﻠْﻨﺎ ﻣِﻦ ﺍَﻋْﻮﺍﻧِﻪِ ﻭَﺍَﻧْﺼﺎﺭِﻩِ ﺑِﺎﻟْﻘران خدایا؛ به حق قرآن ما را از یاران و دوستان اهل بیت قرار بده •┈••✾🕊🕊🕊✾••┈•

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﺑﻪ‌ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩی ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ فَإِن جَاءُوكَ فَاحْكُم بَيْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ وَإِن تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَن يَضُرُّوكَ شَيْئًا وَإِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُم بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ ﺁﻧﻬﺎ [ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺗﻮ] ﮔﻮﺵ میﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ [ﺩﺳﺘﺎﻭﻳﺰی ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ] ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻝِ ﺣﺮﺍم، ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ میﺧﻮﺭﻧﺪ. ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺍﻭﺭی ﻛﻦ ﻳﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ کنی، ﻫﺮﮔﺰ ﺯﻳﺎنی ﺑﻪ ﺗﻮ نمیﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﻭﺭی می‌کنی، ﺑﺎ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﺍﻭﺭی ﻛﻦ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻋﺎﺩﻟﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ. (٤٢) وَكَيْفَ يُحَكِّمُونَكَ وَعِندَهُمُ التَّوْرَاةُ فِيهَا حُكْمُ اللَّهِ ثُمَّ يَتَوَلَّوْنَ مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ وَمَا أُولَٰئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ ﻭ [ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ] ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﻭﺭ ﻗﺮﺍﺭ میﺩﻫﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻧﺰﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ، ﺣﻜﻢ ﺧﺪﺍ [ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ] ﺍﺳﺖ، ﺳﭙﺲ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ [ﭘﺬﻳﺮﺵِ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺗﻮ، ] ﭘﺸﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ؟ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. (٤٣) إِنَّا أَنزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِن كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ ﻣﺎ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺑﻮﺩ، ﻓﺮﻭﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ [ﺑﻨﻲ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ] ﻛﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ [ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍ] ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻃﺒﻖ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻳﻬﻮﺩ ﺣﻜﻢ ﻣﻰ‌ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﺎﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮎ، ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺑﺮﺍﻱ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﻣﻰﻛﺮﺩﻧﺪ. ﭘﺲ [ﺍﻯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ!] ﺍﺯ ﻣﺮﺩم ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ [ﻭ ﺍﺣﻜﺎم ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻨﻴﺪ،] ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻯ ﺍﻧﺪﮎ ﻧﻔﺮﻭﺷﻴﺪ. ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺩﺍﻭﺭی ﻧﻜﻨﻨﺪ، ﻛﺎﻓﺮﻧﺪ. (٤٤) وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ فِيهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالْأَنفَ بِالْأَنفِ وَالْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌ فَمَن تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَّهُ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﻭ ﺑﺮ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻣﻘﺮّﺭ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﺎﻥ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻭ بینی ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ بینی ﻭ ﮔﻮﺵ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﻮﺵ ﻭ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺮﺍﺣﺘﻰ ﻗﺼﺎﺹ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭ ﺍﮔﺮ کسی ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻛﻔّﺎﺭﻩﻯ [ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ] ﺍﻭ ﻣﺤﺴﻮﺏ میﺷﻮﺩ. ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺩﺍﻭﺭی ﻧﻜﻨﻨﺪ، ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﻧﺪ. (٤٥) وَقَفَّيْنَا عَلَىٰ آثَارِهِم بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ، عیسی ﭘﺴﺮ ﻣﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕِ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺍﺳﺖ میﺷﻤﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﻧﻮﺭی ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ، ﺭﺍﺳﺖ میﺷﻤﺮﺩ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﭘﻨﺪ ﺑﺮﺍی ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ. (٤٦) وَلْيَحْكُمْ أَهْلُ الْإِنجِيلِ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فِيهِ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﺍﻫﻞ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ، ﺩﺍﻭﺭی ﻛﻨﻨﺪ. ﻭ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ، ﺩﺍﻭﺭی نمیﻛﻨﻨﺪ، ﻓﺎﺳﻘﻨﺪ. (٤٧) #قرآن کریم #سوره_مائده آیات ۴۲ الی ۴۷

#امام_جواد علیه السلام الثِّقَةُ باللّهِ تعالى ثَمَنٌ لِكُلِّ غالٍ،و سُلَّمٌ إلى كُلِّ عالٍ #اعتمادِ به #خداوند متعال، بهاى هر چيز گرانى است و نردبان رسيدن به هر بلندايى #ميزان_الحكمه - ج ۱۳ 🍃🍃

#امیرالمؤمنین #امام_علی(ع) قُلوبُ العِبادِ الطّاهِرَةُ مَواضِعُ نَظَرِ اللّهِ سبحانَهُ، فمَن طَهَّرَ قَلبَهُ نَظَرَ إلَيهِ دل های پاک بندگان، نظرگاه خدای سبحان است پس هر کس #دل خویش را پاک گرداند، #خداوند به آن نظر می افکند #غررالحکم - ح ۶۷۷۷ ✨✨✨✨✨

#امام_باقر (ع) لا فَضیلَةَ کالجِهاد، ولا جِهادَ کمُجاهَدَةِ الهَوی فضیلتی چون #جهاد نیست، و جهادی چون مبارزه با #هوای_نفس نیست #مستدرک_الوسائل - ج ۱۱ ص ۱۴۳ 🍃🍃🍃

•┈••✾🕊🕊🕊✾••┈• ﺍﻟﻠّﻬُﻢَّ ﺍﺭْﺯُﻗْﻨﺎ ﻋِﺮﻓﺎﻥَ ﺍﻟْﺤُﺮﻣَﺔَ ﺑِﺎﻟْﻘُﺮﺁﻥ خدایا؛ به حرمت قرآن شناخت آنچه که حرمتش لازم است، روزی ما کن •┈••✾🕊🕊🕊✾••┈•

✨به‌نام✨الله✨ نثری‌ادبی به قلم جوادمحدثی ⚘ گل عفاف ⚘ هیچ باغبانی را سرزنش نمی‌کنند که چرا دور باغ خود حصار و پرچین کشیده است؛ چون باغ بی دیوار، از آسیب مصون نیست و میوه و محصولی برای باغبان نمی‌ماند . هیچ کس هم با نام « آزادی » دیوار خانه خود را بر نمی‌دارد و شب ها درِ حیاطش را باز نمی‌گذارد، چون خطر رخنه‌ی دزد، جدی است . هیچ صاحب گنج و گوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ، در معرض دید رهگذران نمی‌گذارد تا بدرخشد، جلوه کند و چشم و دل برباید، چون خود جواهر ربوده می‌شود . هر چیز که قیمتی‌تر باشد، درصد مراقبت از آن بالاتر می‌رود . هر چه که نفیس تر باشد، بیم ربودن و غارت بیشتر است و مواظبت، لازمتر . اگر در شیشه‌ی عطر را باز بگذارید، عطرش می‌پرد . اگر رشته‌ی مرواریدت را در کمد و صندوق نگذاری و در آن را نبندی، گم می‌شود . اگر در مقابل پنجره‌ی خانه‌ات، توری نزنی، از نیش پشه‌ها و مزاحمت مگس‌ها در امان نخواهی‌بود . وقتی راه ورود پشه ها را می‌بندی، خود را « مصون » ساخته‌ای، نه « محدود » و زندانی . وقتی در خانه را می‌بندی، یا پشت پنجره‌ی اتاقت پرده می‌آویزی، خانه خود را از ورود بیگانه و نگاه‌های مزاحم در پناه قرار داده‌ای، نه که خود را در قید و بند و حصار افکنده باشی . اگر برای ایمنی از خطرها و آسودگی از مزاحمان، خود را بپوشانی، نه کسی ایراد می‌گیرد و نه اگر هم ایراد بگیرد، اعتنا می‌کنی، چرا که سخنش را بی منطق و ناآگاهانه می‌دانی و می‌بینی . اینکه « دل باید پاک باشد »، بهانه‌ای برای گریز جاهلانه از همین مصونیت است و آویختن به شاخه‌ی « لاقیدی » وگرنه از دل‌ِپاک هم نباید جز نگاه و رفتار پاک برخیزد . ظاهر، آینه‌ی باطن است و . . . «از کوزه همان برون تراود که در اوست » . زن، به خاطر ارزش و کرامتی که دارد، باید محفوظ بماند و خود را حراج نکند و در بازار سوداگران شهوت، خود را به بهای چند نامه و نگاه و لبخند نفروشد . زن به خاطر لطافتی که دارد، نباید در دست‌های خشن کامجویان دیو سیرت، که نقاب مهربانی و عشق به چهره دارند، پژمرده شود و پس از آن که گل عصمتش را چیدند، او را دور اندازند، یا زیر پاشان له کنند . زن به خاطر عصمتی که دارد و میراث دار پاکی مریم است، نباید بازیچه‌ی هوس و آلوده‌ی به ویروس گناه گردد . گوهر عفاف و پاکی، کم ارزش تر از طلا و پول و محصول باغ و وسایل خانه نیست . دزدان ایمان و غارتگران شرف نیز فراوانند . سادگی و خامی است که کسی خود را در معرض دید و تماشای نگاه‌های مسموم و چشم‌های ناپاک قرار دهد و به دلبری و جلوه گری بپردازد و خیال کند بیماردلان و رهزنان عفاف را به وسوسه نمی‌اندازد و از زهر نگاه‌ها و نیش پشه‌های شهوت در امان می‌ماند! خراب کردن همه‌ی دیوارها و برداشتن همه‌ی پرده‌ها و باز گذاشتن همه‌ی پنجره‌ها، نشانه‌ی تیره اندیشی است، نه روشنفکری! علامت جاهلیت است نه تمدن ! می گویی نه؟ به طومار کسانی نگاه کن که پس از رسوایی و بی آبرویی، با دو دست پشیمانی بر سر غفلت خویش می‌زنند و بر جهالت خود لعنت می‌فرستند . کسی که از « جماعت رسوا » نگریزد « رسوای جماعت » می‌شود! آنکه ایمان را به لقمه‌ای نان می‌فروشد، آنکه یوسف زیبایی را با چند سکه‌ی قلب عوض می‌کند، آنکه « کودک عفاف » را جلوی صدها گرگ گرسنه می‌بَرد و به تماشا می‌گذارد، روزی هم « پشت دیوار ندامت » اشک حسرت بر دامن پشیمانی خواهد ریخت، در آخرت هم به آتش بی‌پروایی خود خواهد سوخت . از اول که جامه‌ی عفاف سفید و شفاف است، نباید گذاشت چرکابه‌ی گناه بر آن بپاشد. از اول باید مواظب بود این کاسه‌ی چینی نشکند و این جام بلورین تَرَک بر ندارد . از اول نباید به پای بیگانه، اجازه‌ی ورود به مزرعه نجابت داد، که بوته‌های نورَس عصمت را لگدمال کند . ولی . . . گریه بی حاصل است و بی‌ثمر، وقتی که شاخه شکست و گل چیده شد!!! ✍🏼نویسنده : جواد محدثی 🌸 🌼🌸 🌸🌼🌸