📌متن شبهه👇 #3208 روایاتی که احیانا مداحان و روضه‌خوانان دوست ندارند که شیعیان از آن آگاه شوند: «و من الفاظ الرسول(ص): "النیاحة من عمل الجاهلیة"؛ از فرمایشات پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است که نوحه‌‌سرایی از اعمال دوران جاهلیت است.» (شیخ صدوق، من لا یحضره الفقهیه ۲۷۲-۲۷۱/ ۴، وسائل الشیعه ۲/۹۱۵ ، الحدائق الناضره ۴/۱۶۷ وجامع احادیث الشیعه ۳/۴۸۸، روضة المتقين في شرح من لايحضره الفقيه، ج۱۳، ص۵. بحار الانوار ۸۲/۱۰۳) پیامبر اکرم(ص): « .... و انی نهیتکم عن النوح و العویل»: و من شما را از نوحه‌خوانی و شیون و واویلا کردن، نهی می کنم./جامع احادیث الشیعه ۳/۳۷۲ حضرت رسول(ص): «و انی نهیت عن النوح و عن صوتین احمقین فاجرین صوت عند نعمة لهو و مزامیر شیطان و صوت عند المصیبة خمش وجوه و شق جیوب ورنة الشیطان»: من از نوحه‌خوانی و دو آواز احمقانه‌ی فاجر شما را نهی می کنم؛ آواز هنگام خوشی و شادی که آواز شیطان است و آواز هنگام مصیبت که همراه با زدن و خراشیدن صورت و چاک کردن گریبان است وآواز شیطان است. (مستدرک الوسائل ۱/۱۴۵ و جامع احادیث الشیعه ۳/۴۸۶) پيامبر اكرم(صلوات الله عليه)مي فرمايند: «پس از مرگ من هرگز صورت نخراشيد، موي خود را پريشان نسازيد، داد و فرياد نكنيد و مجلسي كه همراه داد و فرياد است نداشته باشيد.»/شيخ حر عاملي، وسايل الشيعه، ج۲، ص ۹۱۵. امیرالمؤمنین علی(ع) در نامه‌ای به رفاعة بن شداد: «و ایاک و النوح علی المیت ببلد یکون لک به سلطان»: تو را بر حذر می‌دارم که در شهری که حاکم آن هستی، بر مرده‌ای نوحه شود. (مستدرک الوسائل ۱/۱۴۴ و جامع احادیث الشیعه ۱/۱۴۴ و البحار ۸۲/۱۰۱) علی(ع): «ثلاث من اعمال الجاهلیة لا یزال فیها الناس حتی تقوم الساعة: الاستسقاء باالنجوم و الطعن فی الانساب و النیاحة على الموتى »: سه چیز از اعمال جاهلیت است که همیشه مردم تا قیامت به آنها مبتلا هستند؛ طلب باران با ستارگان، طعنه زدن در نسب و نوحه‌خوانی بر مردگان. (۱/۱۴۳/۱۴۴،جامع احادیث الشیعه ۳/۴۸۸، بحار الانوار ۸۲/۱۰۱) امام حسین(ع) در شب عاشورا خطاب به حضرت زینب(س): «در عزای من گریبان پاره نكن، به سر و صورت خود نزن، صدایت را بلند نكن و صبور باش.»/ بحارالأنوار، ج ۴۵، ص ۲ امام صادق(ع): «لا یصلح الصیاح على المیت و لا ینبغى ولکن الناس لایعرفون»: داد و فریاد زدن بر شخص مرده جایز و شایسته نیست و لکن مردم نمی دانند.(کافی ۳/۲۲۶،الوافى ۱۳/۸۸،وسائل الشیعه ۲/۹۱۶، جامع احادیث الشیعه ۳/۴۸۳) امام صادق: «لا ینبغى الصیاح على المیت و لا تشق الثیاب»؛ شیون و زاری کردن و پاره نمودن لباس بر میت شایسته نیست.(کافی ۳/۲۲۵، ذکری الشیعه ۷۲، الوافى ۱۳/۸۸، وسائل الشیعه ۳/۹۱۴، ۴/۳۶۹، جامع احادیث الشیعه ۳/۴۸۳) امام صادق(عليه السلام) مي فرمايند: «رسول خدا از فرياد كشيدن و داد كشيدن و نوحه سرايي كردن و بلكه از گوش دادن به آن در مصيبت ها منع كردند»./شيخ حر عاملي، وسايل الشيعه، ج۲، ص ۹۱۵. محمد بن مکی عاملی ملقب به شهید اول: «شیخ در المبسوط و ابن حمزه، نوحه‌خوانی را تحریم کرده اند و شیخ ادعا کرده که نوحه‌خوانی به اجماع ـ شیعیان ـ حرام است».(الذکری/۷۲ و بحار ۸۲/۱۰۷) آیت الله محمدحسین شیرازی: «لیکن از شیخ طوسی در المبسوط و ابن حمزه ثابت است که #نوحه‌خوانی را مطلقاً حرام دانسته اند».(۱۵/۲۵۳) آیت الله محمدحسین شیرازی: «در جواهر ادعا شده که به سر و صورت زدن و شیون و واویلا نمودن قطعا حرام است»./ الفقه ۱۵/۲۶۰ محقق حلی: شیخ‌طوسی به دلیل اجماع می‌گوید: گرفتن مجلس عزا مکروه است؛ چون از هیچ یک از ائمه ثابت نشده که به خاطر عزاداری جلسه گرفته باشند. لذا مجلس عزاداری با سنت و راه و روش سلف مخالف است/ المعتبر ۹۴ امام باقر (ع) مي فرمايند: «شديدترين مرتبه جزع، عبارت است از فرياد همراه با واي كردن، مضروب ساختن صورت و سينه، كندن موي از پيشاني و هركس گريه كند و فرياد بزند، صبر و شكيبايي را رها كرده و در غير آن راه قرار گرفته است.»/شيخ حر عاملي، وسايل الشيعه، ج۲، ص ۹۱۵. 📌 پاسخ به شبهه👇 https://chat.whatsapp.com/EUZC7btbzVsKSiIry2fxz5 ✅نکته اول: در مرحله اول باید ثابت کرد که اصل نوحه خوانی و گریه کردن مورد تایید قرآن است و بعد به سراغ روایات برویم حضرت یعقوب (علیه السللام) بعد از فراق فرزندش آن قدر محزون بود و گریه می کرد که چشمانش سفید شد و به تعبیر فرزندانش، نزدیک بود خود را هلاک کند: ( قالَ یا أَسَفی‏ عَلی‏ یوسُفَ وَ ابْیضَّتْ عَیناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظیمٌ) ؛(یوسف آیه ۸۴) و گفت: « اى دردا و اندوها بر یوسف‏ » و چشمان او از اندوه سفید شد، اما خشم خود را فرو می ‏برد (و هرگز کفران نمی ‏کرد) (قالُوا تَاللَّهِ تَفْتَؤُا تَذْکُرُ یوسُفَ حَتَّی تَکُونَ حَرَضاً أَوْ تَکُونَ مِنَ الْهالِکینَ)؛(یوسف آیه ۸۵) گفتند: «به خدا تو آن قدر یاد یوسف می‏ کنی تا در آستانه مرگ قرار گیری، یا هلاک گردی!