🔆🔆🔆🔆🔆
👈 سؤال شمارۀ 938:
معناي «مُعَوَّذَّتَين» و «سَبعَ طُوَال» چيست؟
✅ پاسخ:
🌼 «مُعَوَّذَّتَين»: تثنيه «مُعَوَّذَّة»(اسم مفعول) است، و اصل آن از مادة «عَوذ» به معناي «پناه بردن» است و در اصطلاح اسم دو سورة «فلق» و «ناس» مي باشد، چون در آن دو سوره، به خداوند پناه برده شده است.
🌸 «سَبعَ طُوَال»: «سَبع» در لغت به معناي «هفت»، و «طُوَال» به معناي «طولاني» مي باشد، و در اصطلاح نام هفت سورۀ طولاني اوّل قرآن است كه به ترتيب عبارتند از: «بقره»، «آل عمران»، «نساء»، «مائده»، «انعام»، «اعراف»، و «انفال» همراه با سورۀ «توبه». وجه نامگذاري اين سوره ها به «طُوَال» براي آن است كه به ترتيب، طولاني ترين سوره‌هاي قرآن را تشكيل مي دهند.
@porsemanenoor
🔆🔆🔆🔆🔆
👈 سؤال شمارۀ 939:
در سورۀ يس كلمۀ «يس» به چه معني است؟
✅ پاسخ:
🌼 براي «يس» تفسيرهاي گوناگوني شده كه برخي از آنها را ذكر مي كنيم؛
🌸 الف: «يس» از حروف مقطعه است و در معناي حروف مقطعه، اقوال مختلف است كه مرحوم طبرسي در مجمع البيان ده قول ذكر مي كند.
🌺 ب: اين كلمه مركب از «يا» (حرف ندا) و «سين» يعني شخص پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله است و اين يكي از نامهاي پيامبر صلّی الله علیه و آله است.
ج: «سين» به معناي «سيّد» است، يعني اي سيد و سرور.
🍀 نتیجه گیری: منافاتی ندارد که همۀ موارد را با هم جمع نماییم یعنی این حروف مقطعه که رمز بین خداود متعال و پيامبر صلّی الله علیه و آله می باشد در این جا اشاره و خطاب به همان سید و سرور هر دو عالم یعنی خودِ رسول الله صلّی الله علیه و آله باشد.
@porsemanenoor
🔆🔆🔆🔆🔆
👈 سؤال شمارۀ 940:
منظور از «أَحقَاف» چيست؟ و در كدام سرزمين قرار دارد؟
✅ پاسخ:
🌼 «أَحقَاف»، جمع «حِقف» به معناي شن زاري بزرگ [مانند تپه] است كه بر اثر وزش باد به شكل مستطيل و كج و معوج روي هم انباشته مي گردد.
🌸 احقاف نام سورۀ چهل و ششم قرآن است اين سوره داراي 35 آيه و از سوره هاي مكي است ولي از نظر ترتيب نزول، سورۀ شصت و پنجم قرآن به شمار مي آيد.
🍀 واژۀ «أَحقَاف» فقط يكبار در قرآن آمده است و علت نامگذاري اين سوره نيز وجود واژۀ «أَحقَاف» در ضمن آيۀ 21 از همين سوره است.
🌹 خداوند مي فرمايد: «وَ اذْكُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقَافِ وَ قَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِن بَينِْ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ أَلَّا تَعْبُدُواْ إِلَّا اللَّهَ إِنىِّ أَخَافُ عَلَيْكمُْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ»، [سرگذشت هود] برادر قوم عاد را ياد كن، آن زمان كه قومش را در سرزمين «احقاف» بيم داد، در حالي كه پيامبران زيادي قبل از او در گذشته هاي دور و نزديك آمده بودند كه: جز خداي يگانه را نپرستيد و من بر شما از عذاب روزي بزرگ مي ترسم.
🌱 مفسران در تفسير احقاف آراء مختلفي را بيان كرده اند و نیز به سرزمین های مختلفی اشاره نموده اند که به جمع بندی خاصی منتهی نمی شود ولی توجّه به آيات 6 تا 8 سورۀ فجر؛ «أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ* إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ* الَّتي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ»، آيا نديدي پروردگارت با قوم عاد چه كرد؟ و [نيز] با آن شهر «ارم» باعظمت، همان شهري كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود.
🌷 و از تفسيري كه براي «ارم» شده مي توان چنين استفاده كرد: «أَحقَاف» سرزميني بوده كه قوم «عاد» در آنجا زندگي مي كرده و در آن سرزمين شهري به نام «ارم» كه بي نظير و داراي كاخهاي زيبا و بلند و استوار بوده، قرار داشته است ولي آثاري از اين سرزمين باقي نمانده تا بتوان با اطمينان گفت كه در كدام نقطه از زمين واقع شده است.
@porsemanenoor
🔆🔆🔆🔆🔆
👈 سؤال شمارۀ 941:
چرا خداوند صابران را دوست دارد؟ یعنی چرا صبر علت و زمینه جلب محبت الهی به بنده است؟
✅ پاسخ:
🌼 در قرآن کریم می خوانیم: «وَ اللهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ»(آل عمران/146)؛ «خداوند صابران را دوست دارد». این‌که چرا خداوند صبرکنندگان را دوست دارد؛ باید پاسخ آن‌را از اهمیت و ارزش صبر یافت که در این‌باره به طور خلاصه نکاتی بیان می شود:
🌸 1. پیروى از دستورهاى خداوند جز با صبر و پایدارى در برابر وسوسه هاى شیطان و لشکریان جهل ممکن نیست؛ از این‌رو در روایات، رابطه صبر با ایمان را چونان رابطه سر با بدن دانسته اند، و هر کس که صبر ندارد از ایمان تهى است. افزون بر این؛ رابطه فضیلت‌هاى اخلاقى با صبر نیز مانند رابطه صبر با ایمان است.
🌺 2. صبر، نقش ثواب عمل صالح در سیر و سلوک را ایفا می کند؛ همان‌طور که امام صادق علیه السّلام می فرماید: «هر مؤمنى به بلایى گرفتار شود و بر آن بلا صبر کند، مانند پاداش هزار شهید را خواهد داشت». از این‌رو همان‌طور که از آیات قرآن استفاده می شود، ایمان و عمل صالح، در کنار هم باعث تکامل انسان می شود، و صبر می تواند هر دو را براى انسان به ارمغان بیاورد و در حقیقت، پُلى به سوى رضایت پروردگار باشد.
☘️ 3. صبر رمز حرکت به سوی خدا است؛ خداوند در فرازهای مختلف قرآن، پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله را امر به صبر فرموده که در برخی آیات، صبر به صورت مطلق و در برخی دیگر، صبر در موارد خاصى ستایش شده است.
🌹 4. صبر وسیله وابستگى به خدا است و با اتکاء به نفس تلازم دارد. قرآن تأثیر صبر را فلاح و رستگاری براى صابر عنوان می کند. این تأثیر به‌گونه اى است که می تواند انسان را از هلاکت نجات بخشیده و از قعر جهنم به سوى مراتب بالاى بهشت رهنمون شود.
🌵 بنابراین، با توجه به این موارد و مباحث دیگر درباره صبر می توان پی برد که چرا خداوند صابران را دوست دارد؛ و به طور کوتاه گفت که؛ صبر، با همه جوانب آن، انسان را در مسیر رسیدن به کمال الهی محافظت می کند، و خداوند هرچه را که به او برساند، دوست دارد.
@porsemanenoor
🔆🔆🔆🔆🔆
👈 سؤال شمارۀ 942:
فردی که بر بی‌گناهی حضرت یوسف علیه السّلام شهادت داد، چه نسبتی با زلیخا داشت و نامش چه بود؟
✅ پاسخ:
🌼 در مورد شاهدی که بر بی گناهی حضرت یوسف علیه السّلام گواهی داد، در قرآن کریم آمده است: «وَ شَهِدَ شاهِدٌ مِنْ أَهْلِها»(یوسف/26).
🌸 این‌که آیا او کودک بود و یا بزرگسال؟ و یا نسبتی با زلیخا داشت یا نه، میان مفسران اختلاف نظر وجود دارد؛
🌺 ابن عباس و سعید بن جبیر گفته اند: شاهدى که خدا در این آیه فرمود، کودکى شیرخوار بود که در گهواره قرار داشت.
🍀 برخى می گویند: خواهر زاده زلیخا و سه ماهه بود.
🌹 در نقل دیگرى از ابن عباس، حسن، قتاده و عکرمه آمده است: شاهد مزبور مرد حکیم و فرزانه اى از خاندان زلیخا بود که به پاک‌دامنى یوسف گواهى داد.
☘️ جبائى نیز همین قول را اختیار کرده و گفته است: اگر شاهد مزبور کودک خرد سال بود، همان گفتارش معجزه بود و احتیاجى به بیان و ذکر استدلال نبود.
🌷 و سدى گفته: وى پسر عموى زلیخا بود که با شوهر زلیخا دم در نشسته بود.
🌾 گفتنی است که در منابع بررسی شده، گزارشی در مورد نام آن شاهد نیافتیم.
@porsemanenoor
🔆🔆🔆🔆🔆
👈 سؤال شمارۀ 943:
این‌که قرآن می گوید انسان‌ها نمی توانند به یکدیگر ضرر یا سود برسانند، معنایش چیست و آیا با واقعیت منطبق است؟
✅ پاسخ:
قرآن کریم درباره ضرر به مؤمنان می فرماید که گمراهان و منحرفان، از ضرر زدن به مؤمنان هدایت‌یافته عاجزند: «اى کسانى که ایمان آورده اید! مراقب خود باشید! اگر شما هدایت یافته اید، گمراهى کسانى که گمراه شده اند، به شما زیانى نمی رساند»(مائده/105). همچنین می فرماید که ضرر و زیان انسان‌ها، در قلمرو مشیت و خواست خداوند می باشد: «بگو: من مالک سود و زیان خویش نیستم، مگر آنچه را خدا بخواهد [و از غیب و اسرار نهان نیز خبر ندارم، مگر آنچه خداوند اراده کند] و اگر از غیب با خبر بودم، سود فراوانى براى خود فراهم می کردم، و هیچ بدى [و زیانى] به من نمی رسید من فقط بیم‌دهنده و بشارت‌دهنده ام براى گروهى که ایمان می آورند! [و آماده پذیرش حقند]»(أعراف/188). «بگو: من [حتّى] براى خودم زیان و سودى را مالک نیستم، [تا چه رسد براى شما!] مگر آنچه خدا بخواهد»(یونس/49).
ضرر، اسم مصدر، در لغت به معناى نقصانى است که بر چیزی وارد مى شود؛ مانند آنچه در ضرر مالى گفته مى شود. مقصود از ضرر در قرآن، هر گونه ضرری را شامل می شود؛ اعمّ از ضرر اعتقادی، یا آن‌که ضرر در راه خیر، در بدن، مال، عنوان و فرزند باشد.
چند نکته درباره آیات فوق: الف. آیات ذکر شده در حقیقت اشاره به این نکته دارند که در این عالم همه چیز به خدا باز می گردد، و هر کار از ناحیه او است، او است که با حکمتش مؤمنان را پیروزى می دهد و او است که با عدالتش منحرفان را مجازات می کند. بدیهى است که این منافات با آن ندارد که خداوند به ما نیروها و قدرت‌هایى داده است که به وسیله آن مالک قسمتى از سود و زیان خویش هستیم و می توانیم درباره سرنوشت خویش تصمیم بگیریم، به تعبیر دیگر؛ این آیه نفى مالکیت «بالذات» را می کند نه «بالغیر» را و جمله «إِلَّا ما شاءَ الله» قرینه روشنى بر این موضوع است.
ب. قرآن نمی گوید که هیچ انسانی نمی تواند به دیگری ضرر برساند، بلکه می گوید بدون اجازه خدا نمی تواند چنین ضرری را برساند و البته گاه خدا به دشمنان خویش نیز چنین اجازه ای می دهد.
@porsemanenoor
🔆🔆🔆🔆🔆
👈 سؤال شمارۀ 944:
آیا اعراب جاهلی پیش از اسلام همه دختران خود را زنده به گور می کرند؟
✅ پاسخ:
🌼 آنچه از قرآن کریم و منابع تاریخی استفاده می شود، این است که بسیاری از مردم دوران جاهلیت - نه تمامشان – علاقه ای به فرزندان دختر نداشتند. برخی از آنها دخترانشان را می کشتند و برخی نیز با قبول شرمندگی در جامعه، با ناراحتی دختران را نگه می داشتند. قرآن کریم در باره آنان می‌فرماید:« وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ کَظیمٌ». «یَتَوارى مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ یُمْسِکُهُ عَلى هُونٍ أَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرابِ أَلا ساءَ ما یَحْکُمُون»(نحل/59-58). در حالی‌که هر گاه به یکى از آنها بشارت دهند دختر نصیب تو شده، صورتش (از فرط ناراحتى) سیاه می شود و به شدّت خشمگین می گردد. به دلیل بشارت بدى که به او داده شده، از قوم و قبیله خود متوارى می گردد (و نمی داند) آیا او را با قبول ننگ نگهدارد، یا در خاک پنهانش کند؟! چه بد حکم می کنند.
🌸 قرآن کریم شدیداً این کار را محکوم کرده و می‌گوید: «وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ»(تکویر/9)؛ در قیامت در باره دختران زنده به گور شده سؤال می شود که به چه گناهى آنها کشته شدند؟
🌺 اولین بارى که این رسم غلط عملى شد، در واقعه جنگ بنى تمیم با کسراى ایران بود که در آن جنگ عده اى از زنان قبیله، اسیر لشکر کسرى شدند و آنان را به اسیرى به دربار کسرى بردند، در آنجا دختران را به عنوان کنیز نگاه داشتند و پس از مدتى که میان دو طرف صلح بر قرار شد، بنى تمیم اسیران خود را مطالبه کردند. دربار کسرى آنان را مخیر کرد که می خواهند به قبیله خود برگردند، یا در دربار بمانند، عده اى از دختران از رفتن به قبیله خویش خوددارى نمودند. مردان قبیله غضبناک شده تصمیم گرفتند از این پس اگر دختردار شدند زنده زنده دفنشان کنند، و همین کار را کردند، قبایل دیگر نیز از آنها یاد گرفته، کم کم این جریان در همه جا منتشر شد، و دخترکشى رواج پیدا کرد.
@porsemanenoor
🔆🔆🔆🔆🔆
👈 سؤال شمارۀ 945:
«اولو الامر» چه افرادی هستند؟ آیا یک فرد غیر معصوم نیز می تواند ولی امر باشد؟
✅ پاسخ:
🌼 مقصود از «أُولِی الْأَمْرِ» در قرآن کریم؛ زمام‌داران بر حق و ائمه اهل‌بیت علیهم السّلام هستند که مردم را هدایت و به حق حکم می کنند و چون «أُولِی الْأَمْرِ» عطف بر «الله» و «رسول» و مقرون به آن دو شده است، خداوند پیروى از کسى را واجب کرده که معصوم و مصون از ارتکاب عمل زشت بوده و از کسانى که مأمور اطاعت از او هستند برتر و داناتر باشد. خدا ما را امر نمی کند از کسى اطاعت کنیم که از فرمان او سرپیچى می کند و تسلیم کسى شویم که مانند ما نیازمند هدایت است.
🌸 بر این اساس، منظور از «اولى الامر» افرادى از امت هستند که در گفتار و کردارشان معصوم هستند، و به راستى اطاعتشان واجب است، به عین، همان معنایى که اطاعت خدا و رسولش واجب است، و چون ما قدرت تشخیص و پیدا کردن این افراد را نداریم، به ناچار محتاج می شویم به این‌که خود خداى تعالى در کتابش و یا به زبان رسول گرامیش این افراد را معرفى کند، و به نام آنان تصریح نماید، قهراً آیه شریفه با کسانى منطبق می شود که رسول خدا صلّی الله علیه و آله تصریح به نام آنان کرده، و فرموده اولى الامر اینان هستند.
@porsemanenoor