🌹☀️🌹☀️🌹☀️🌹☀️🌹 🌻مقصود آیۀ 127 سوره مبارکه طه🌻 🌺کانال پرسمان نور در پیام رسان های داخلی🌺 @porsemanenoor

☀️☀️☀️☀️ ✅ قرآن در کلام بزرگان 🌺 علامه حسن زاده آملی(حفظه الله): 👈👈 «اگر می خواهید بصیرت پیدا کنید و چشم دلتان باز شود، در محضر قرآن باشید.» @porsemanenoor

🔆🔆🔆🔆🔆 👈 سؤال شمارۀ 1185: آیا حضرت ابراهیم علیه السّلام پسرش را به قربان‌گاه برد تا بعد از پیروی از فرمان خدا، به مقام امامت برسد؟! ✅ پاسخ: 🌼 آنچه از قرآن کریم و منابع روایی استفاده می ‌شود، این است که اولیای الهی و در رأس آنان پیامبران و امامان معصوم علیهم السّلام تمام اعمال و بندگی‌ شان تنها و تنها برای خدا بوده و هست، نه برای رسیدن به مقام و جایگاه دنیایی و حتی مقامات معنوی. آنان خدا را آن‌گونه شناختند که در راه او از جان و مال خویش دریغ نمی ‌کنند. قرآن کریم در این باره می ‌فرماید: «قُلْ إِنَّ صَلاتی‏ وَ نُسُکی‏ وَ مَحْیایَ وَ مَماتی‏ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمین»(أنعام/162)؛ بگو: نماز و قربانى من، زندگى و مرگم براى خدا، پروردگار جهانیان است. 🌸 آرى، اولیای الهی نماز، عبادات، بندگی، و قربانى‌شان براى غیر خدا نبوده و نیست، اینان مرگ و زندگی‌شان، تمام حرکات و سکنات‌شان؛ اخلاق، سیاست، اقتصاد، رسالت‌های اجتماعی و..، همه براى خدا است. برای رضای او و براى تحقق ارزش‌هاى الهی است. 🌺 امام علی علیه السّلام در همین راستا می ‌فرماید خدایا: «‏مَا عَبَدْتُکَ خَوْفاً مِنْ نَارِکَ وَ لَا طَمَعاً فِی جَنَّتِکَ وَ لَکِنْ وَجَدْتُکَ‏ أَهْلًا لِلْعِبَادَةِ فَعَبَدْتُکَ»؛ من تو را از ترس جهنم و یا طمع بهشت عبادت نمی‌‌کنم، بلکه تو را شایسته عبادت یافتم؛ از این‌رو عبادتت می‌کنم. ☘️ بنابر این، این‌ گونه نیست که پیامبران و اولیای خدا برای به دست آوردن چیزی و یا مقامی خداوند را بندگی کنند.حضرت ابراهیم علیه السّلام نیز قبل از به قربان‌گاه بردند فرزند، از امتحان‌های سخت سربلند بیرون آمد، آن‌گاه خداوند وی را به مقام امامت برگزید، چنان‌که قرآن کریم می ‌فرماید: «وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ ...»(سورۀ بقره/124)؛ (به خاطر آورید) هنگامى که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونى آزمود. و او به خوبى از عهده این آزمایش‌ها برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و پیشواى مردم قرار دادم. @porsemanenoor

🔆🔆🔆🔆🔆 👈 سؤال شمارۀ 1186: چرا در قرآن کریم ایمان به فرشتگان بر ایمان به پیامبر مقدم است؟ آیا فرشتگان بر پیامبران برتری دارند؟ ✅ پاسخ: 🌼 در تعدادی از آیات قرآن کریم، فرشتگان قبل از پیامبران ذکر شده‌اند؛ مانند: سورۀ مبارکۀ بقره آیات شریفۀ 98 و 285. 🌺 ایمان به فرشتگان الهی از مصادیق ایمان به غیب و اظهار عبودیت و بندگی است. ایمان به فرشتگان؛ یعنی تصدیق به وجود، اعمال و کردار آنها که در دنیا و آخرت انجام می ‌دهند. 🌴 در مورد برتری پیامبران بر فرشتگان دلایلی نقلی و عقلی فراوانی ارائه شده است؛ مانند «امر ملائکه به سجود آدم» و «تعلیم آدم، اسما را به ملائکه» و «برگزیدن خدای تعالی انبیا را از موجودات که ملائکه از آن جمله ‌اند» و مانند وجود قوای متضاد شهوت و غضب در پیامبران، اما فقدان این قوا در ملائکه و ... 🌷 این‌که در برخى آیات، نام فرشتگان قبل از پیامبران ذکر شده است، مقتضى برترى فرشتگان نیست؛ زیرا همان‌طور که گفته شد پیامبران بر فرشتگان برترى دارند؛ اما این برترى موجب چندان فاصله‌ اى نمی ‌شود که نتوان در استعمالات، غیر افضل را بر افضل، مقدم داشت. همان‌طور که در ذکر نام فرشتگان نیز جبرئیل و میکائیل در انتها و بعد از تمام فرشتگان ذکر شده است، در حالی‌که آنها از فرشتگان بزرگ الهی هستند. بنابراین، ترتیب ذکر فرشتگان و انبیا دلالت بر ترتیب مقام و جایگاه وجودی آنها ندارد. به‌ علاوه؛ در ادبیات عرب، «واو» عطف همیشه بیان‌گر ترتیب نیست. @porsemanenoor

🌹☀️🌹☀️🌹☀️🌹☀️🌹 🌻مقصود آیۀ 115 سوره مبارکه طه🌻 🌺کانال پرسمان نور در پیام رسان های داخلی🌺 @porsemanenoor

☀️☀️☀️☀️☀️ ✅ قرآن در کلام بزرگان 🌺 امام خمینی (ره): 👈👈 «قرآن کریم اشارات بسیار لطیفی دارد. قرآن کریم مرکز همه عرفان هاست. مبدا همه معرفت هاست اگر قرآن نبود باب معرفت الله بسته بود الی الابد.» 💐 صحیفه نور جلد 17 صفحات 250 تا 252. @porsemanenoor

🔆🔆🔆🔆🔆 👈 سؤال شمارۀ 1187: مراد از آیه شریفه «وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِین» که در سوره آل عمران آیه 45 آمده، چیست؟ ✅ پاسخ: 🌼 در آیه شریفه مورد نظر می‌خوانیم: «إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسیحُ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبین»؛ [به یاد آورید] هنگامى را که فرشتگان گفتند: «اى مریم! خداوند تو را به کلمه ‌اى از طرف خودش بشارت می‌ دهد که نامش «مسیح، عیسى پسر مریم» است در حالى که در این جهان و جهان دیگر، صاحب شخصیّت خواهد بود و از مقرّبان (الهى) است. 🌸 در این آیه شریفه؛ دو مقام برای حضرت عیسی علیه السّلام بیان شده است: 1. وجاهت در دنیا و آخرت؛ 2. مقرّب بودن حضرت عیسی علیه السّلام. 🌺 «وجیه» بر وزن فعیل از مادّه «وجه» به معناى مورد توجّه و منزلت و احترام قرار دادن است. وجاهت در آیه شریفه به دو گونه اشاره دارد: 🍀 الف. وجاهت در دنیا: مقبول بودن حضرت عیسی علیه السّلام در دنیا به این است که مردم تا روز قیامت آن بزرگوار را مقدس و معظم می ‌شمارند، یا به تعبیری آن‌حضرت بر مردم ریاست و نبوّت دارد. 🌹 ب. وجاهت در آخرت: وجیه بودن در آخرت به این معنا است که حضرت عیسی علیه السّلام در عالم آخرت نزد خداوند متعال از مقام عالى برخوردار است که از آن جمله؛ مقام شفاعت مؤمنین است. ☘️ با این‌که معنای مقرّب بودن روشن است، اما باید گفت این مقام بلند که نشانه حداقل دوری بین خداوند و حضرت عیسی علیه السّلام است، در پی وجاهت ایشان به دست آمده است. به عبارت دیگر؛ لازم است نزدیک بودن و قرب به خداوند در هر دو عالم تحقّق پیدا کند و آن میسّر نمی ‌گردد مگر با وجاعت در دنیا و آخرت. گواه این تفسیر آن چیزی است که در این آیه شریفه بیان شده است: «لنْ یَسْتَنْکِفَ الْمَسِیحُ أَنْ یَکُونَ عَبْداً لِلَّهِ وَ لَا الْمَلائِکَةُ الْمُقَرَّبُونَ»(نساء/172)؛ هرگز مسیح از این‌که بنده خدا باشد ابا و امتناع ندارد، و همه فرشتگان مقرّب نیز ابا ندارند. @porsemanenoor

🔆🔆🔆🔆🔆 👈 سؤال شمارۀ 1188: «رَبِّ اغْفِرْ لی‏ وَ هَبْ لی‏ مُلْکاً لا یَنْبَغی‏ لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدی إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ» آیا می‌توان این دعای حضرت سلیمان علیه السّلام که در قرآن از آن یاد شده را در قنوت نماز گفت؟ ✅ پاسخ: 🌼 در قرآن کریم، دعاهای زیادی وجود دارد که خواندن این دعاها در قنوت نماز بهتر است؛ مانند دعای حضرت ابراهیم علیه السّلام که این‌چنین از خدا درخواست می ‌کند: «رَبّ‏ِ اجْعَلْنىِ مُقِیمَ الصَّلَوةِ وَ مِن ذُرِّیَّتىِ رَبَّنَا وَ تَقَبَّلْ دُعَاءِ»(ابراهیم/40) و «رَبَّنَا اغْفِرْ لىِ وَ لِوَالِدَىَّ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِسَابُ»(ابراهیم/41). 🌸 یکی دیگر از دعاهایی که در قرآن ذکر شده، دعای حضرت سلیمان علیه السّلام است. او از خدا، حکومت و مُلکی را طلب می‌کند که به هیچ‌کس بعد از او چنین چیزی داده نشود: «رَبِّ اغْفِرْ لی‏ وَ هَبْ لی‏ مُلْکاً لا یَنْبَغی‏ لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدی إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ»(ص/35). 🌴 اما این درخواست حضرت سلیمان علیه السّلام با توجه به جایگاه او که پیامبری است و امکان داشتن معجزه برای او فراهم است، صورت گرفته است. بنابر این، کسی که نه معصوم و نه پیامبر است و امکان داشتن معجزه برای او وجود ندارد، نمی‌ تواند از این دعا برای خود استفاده کند. مگر این‌که آن‌را مقید و مشروط به خصوصیات خود کند و یک فرمانروایی و ریاستی را در حد کوچک خود، تقاضا کند و تبرّکاً با استفاده از این آیه و الفاظ آن، خواسته خود را مطرح سازد. @porsemanenoor

🌹☀️🌹☀️🌹☀️🌹☀️🌹 🌻مقصود آیۀ 53 سوره مبارکه یونس🌻 🌺کانال پرسمان نور در پیام رسان های داخلی🌺 @porsemanenoor

☀️☀️☀️☀️☀️ ✅ قرآن در کلام بزرگان 🌺 حضرت آیه الله بهاء الدینی(ره): 👈👈 «شاید معنای این که قرآن ( سبعه بطون ) یا ( سبعین بطون ) دارد به حسب افق هر ناظر، متفکر و دانشمندی تفاوت پیدا کند. انسان هر اندازه که در مسیر الهی پیشروی کند، استفاده اش از کتاب زیادتر است. لذا علم به کتاب و تفسیر اهل بیت را دیگران ندارند.» 💐 کتاب نردبان آسمان، ص 40. @porsemanenoor

🔆🔆🔆🔆🔆 👈 سؤال شمارۀ 1189: «نَجَس»(به فتح جیم) با «نَجِس»(به کسر جیم) چه فرقی دارد؟ چرا در قرآن برای مشرکان کلمه «نجِس» به‌کار برده شده است؟ ✅ پاسخ: 🌸 واژه «نجس» در لغت عرب به پنج گونه استعمال شده است: 1. نَجَس، به فتح نون و جیم 2. نَجِس، به فتح نون و کسر جیم 3. نَجُس به فتح نون و ضمّ جیم 4. نَجْسُ، به فتح نون و سکون جیم 5. نِجْس به کسر نون و سکون جیم. معنای آن پلیدی و ضد پاکی است و گفته می‌شود لباسش نجس شد؛ یعنی ناپاک شد. 🌼 راغب در مفردات گفته است: نجاست به معنای پلیدی است و آن بر دو قسم است: قسمی از آن با حواس ظاهری قابل درک است و قسم دیگر آن پلیدی باطنی است که خدا در قرآن مشرکان را مورد خطاب قرار داده و فرموده است: «إِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَس‏»؛ اى مؤمنان! مشرکان پلیدند. 🍀 همچنین گفته شده بدین جهت برای مشرکان از واژه «نَجَس»(به فتح جیم) استفاده شده که؛ لغت «نَجَس» در اصل، مصدر است و در این مورد از باب مبالغه در معنای وصفی استعمال شده است، اما این مبالغه در معنای وصفی «نَجِس»(به کسر جیم) وجود ندارد. 🌷 درباره طهارت ظاهری و باطنی کافران باید گفت؛ آنها طهارت ظاهری ندارند؛ زیرا از پلیدی ‌ها و کثافاتی که از نجاسات شرعی فقهی است دوری نمی‌ گزینند و نجاست باطنی آنان به این دلیل است که قلوب آنان به سبب عقائد نادرست تیره است و از توحید و معارف حقّ منحرف و چشمانشان از انوار خدای عزّ و جلّ دور است. @porsemanenoor

🔆🔆🔆🔆🔆 👈 سؤال شمارۀ 1190: بر اساس آیات ۱۲ و 13 سوره مجادله چرا مسلمانان از نجوا با پیامبر صلّی الله علیه و آله منع شدند؟ ✅ پاسخ: 🌼 در 12 سوره مجادله خداوند حکم کرد تا کسانی که می‌خواهند با پیامبر صلّی الله علیه و آله نجوا داشته باشند، قبل از آن صدقه پرداخت نمایند. اما آیه 13، در بیان نسخ حکمی است که در آیه قبل تشریع شده بود؛ یعنی در این آیه، حکم پرداخت صدقه قبل از نجوا - بنا به دلایلی که در ادامه می‌ آید - برداشته شد: «اى کسانى که ایمان آورده‌‏اید هنگامى که مى ‌‏خواهید با رسول خدا نجوا کنید پیش از آن صدقه‌‏ اى در راه خدا بدهید»(مجادله/12). «آیا ترسیدید فقیر شوید که از دادن صدقات قبل از نجوا خوددارى کردید؟! اکنون که این کار را نکردید، خداوند توبه شما را پذیرفت، پس نماز را برپا دارید و زکات را ادا کنید و خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید و (بدانید) خداوند از آنچه انجام مى ‌‏دهید با خبر است»!(مجادله/13) 🌺 شأن نزول این آیه چنین است که اشراف و توانگران پیش پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله مى ‏‌آمدند و زیاد با حضرت گفت‏‌وگو مى‌‏ کردند و نوبت و جاى فقیران را مى‌‏ گرفتند. به گونه‌ ای که پیامبر صلّی الله علیه و آله از پرگویى و زیاد نشستن‌‏شان ناراحت شد. خداى تعالى این آیه را در امر به صدقه دادن پیش از نجوا با پیامبر، فرو فرستاد. فقرا چیزى نداشتند که بدهند، توانگران نیز بخل ورزیدند و این حکم بر اصحاب پیامبر صلّی الله علیه و آله سخت آمد، تا دنباله آیه در رخصت صدقه نازل شد: «اى مؤمنان چون خواستید با پیامبر صلّی الله علیه و آله نجوا کنید پیش از نجواتان صدقه ‏‌اى بدهید ... و اگر چیزى نداشتید، خدا آمرزنده و مهربان است». ☘️ تنها کسی که به این آیه عمل کرد امام علی علیه السّلام بود. حضرتش در این باره می‌گوید: آیه‏اى در قرآن هست که کسى پیش از من و بعد از من بدان عمل نکرده - که همین آیه است- دینارى داشتم (به ده درهم فروختم) و هر گاه با پیامبر صلّی الله علیه و آله نجوا مى ‌‏کردم درهمى صدقه مى‌‏دادم تا تمام شد و آن حکم با آیه بعدى نسخ گردید. 🌸 در پاسخ به پرسش فوق می ‌توان به حکمت‌‌هاى زیر اشاره کرد: 🌷 1. از آن‌جا که وقت پیامبر صلّی الله علیه و آله از آنِ تمام مردم است. 🍀 2. از آن‌جا که نجوا کنندگان با پیامبر بیشتر از طبقه توانگران بودند، براى آن‌که نیازمندان احساس غبن نکنند، خداوند پرداخت صدقه را بر توانگران به مصلحت نیازمندان مقرر و واجب ساخت. 🌹 3. ضرورت پرداخت صدقه اشاره‏‌اى بود به کسانى که با نجوا کردن در امورى که سودى نداشت، یا براى فخر فروشى مزاحم پیامبر مى‌‏شدند و به ایشان مى‌‏فهماند که این کار نزد خدا و پیامبرش پسندیده و طبیعى نیست. 🌴 4. از آن‌جا که بعضى اشخاص نجوا کردن با پیامبر را در برابر مسلمانان وسیله فخر فروشى بر آنان قرار مى‌‏ دادند و به آنها وانمود مى ‌‏کردند که داراى شخصیتى مهمّ و مقرّب هستند، و این امرى بود منفى، حکم صدقه به عنوان علاج و براى پالودن و پاک کردن نفوس از این اخلاق بد نازل شد: «ذلِکَ خَیْرٌ لَکُمْ وَ أَطْهَرُ»؛ این براى شما بهتر و پاکیزه‏‌تر است. @porsemanenoor