📌متن شبهه👇 #1844 قضا و قدر فرهنگی ابراهیم نبوی الحمدالله رب العالمین که این ملت اگر همه‌چیز یادش رفته باشد، انقلاب ۱۳۵۷ را یادش نرفته و هر روز ده بار خاطره‌ی آن مثل پتک توی سرش می‌خورد. حالا به این ملت اگر بگویی هدف از انقلاب چه بود، قطعا می‌داند که هدفش اقتصادی نبود، اگر بود رهبرش نمی‌گفت اقتصاد مال خر است. البته ملت آن اوایل نمی‌دانستند چرا امام چی گفته اماوقتی کل اقتصاد مملکت شد مال سپاه و روحانیت عزیز، تازه ملت دوزاری‌اش افتاد. از طرف دیگر انقلاب ایران هدفش اجتماعی هم نبود، زمان شاه یک شهرنو بود و هشت هزار فاحشه در آنجا به کار خیر مشغول بودند، الحمدالله الآن از درودیوار شهرهای نو می‌ریزد و سن فحشا رسیده زیر سن بلوغ. قبل از انقلاب تعداد معتادان کشور یک و نیم میلیون نفر بود که الآن شده چهار میلیون و در این زمینه هم خدمات شایان ذکری صورت گرفته. پس نتیجه می‌گیریم که هدف انقلاب ایران، مبارزه با فحشا و اعتیاد و مسائل اجتماعی هم نبود. انقلاب ایران سیاسی هم نبود، چون قبل از انقلاب صدهزار نفر مخالف سیاسی وجود داشت، الآن الحمدالله صدهزار نفر هستند که مخالف سیاسی نیستند. قبل از انقلاب یک شاه وجود داشت که همه‌چیز در اختیارش بود، الآن هم یک ولی‌فقیه وجود دارد که دوبرابر همه‌چیز در اختیارش است. هدف انقلاب استقلال کشور هم نبود، چون قبل از انقلاب ایران به آمریکا وابسته بود، الآن به چین و روسیه وابسته است و دارد زور می‌زند با آمریکا هم کنار بیاید. تقریبا هیچ شکی وجود ندارد که هدف از انقلاب ایران هر چه که نبود، فرهنگ بود و کلا قرار بود زندگی ملت نابود شود، بلکه فرهنگ‌اش درست شود. و به همین دلیل است که وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی، استاد صفار هرندی بعد از ۳۸ سال گفته است: « بعد از انقلاب فرهنگ را به دست قضا و قدر سپردیم.» برای چی؟ اصلا چه‌طوری شد فرهنگ مملکت به قضا و قدر سپرده شد؟ این طوری: یک، قبل از انقلاب حکومت چهار تا کتاب سیاسی را سانسور می‌کرد، کاری هم به روحانیون و کتاب‌های آن‌ها نداشت، در نتیجه مسئول کتاب‌های دینی مدارس آقایان بهشتی و باهنر و گلزاده غفوری بودند و مرتضی مطهری و مکارم شیرازی در روزنامه‌ها مقاله می‌نوشتند و کتاب‌های روشنفکران با پول کانون پرورش فکری چاپ می‌شد، نتیجه همین شد که در سال ۱۳۵۷ وسط آن حکومت این همه زن با حجاب شدند، بعد از انقلاب سی و هشت سال جلوی بدحجابی گرفته شد، در نتیجه الآن این همه دختر بقول آیت الله موحدی کرمانی تل سکس می‌کنند. دو، قبل از انقلاب یکی و نصفی شبکه تلویزیونی و چهار پنج شبکه رادیویی وجود داشت، همین شده بود که امام خمینی گفته بود اگر یک ساعت تلویزیون دست علما باشد، همه کشور مسلمان می‌شود. الآن سی و هشت سال است ده تا شبکه تلویزیونی و صد تا شبکه رادیویی، روزی ۲۴۰ ساعت برنامه تلویزیونی پخش می‌کنند، نتیجه همین که وزیر کشور هفته قبل گفته «صدا و سیما با وجود رسانه‌های مجازی، اثرگذاری‌اش را از دست داده است.» مثلا همین آقای قرائتی سی و هشت سال است که برای تبدیل تلویزیون به منبر رفت صدا و سیما، حالا خودش شده شومن تلویزیونی که اگر تصویرش را نبینیم، نمی‌فهمیم درباره چه چیزی حرف می‌زند. سه، قبل از انقلاب حکومت پهلوی جلوی موسیقی را نمی‌گرفت، خانم هایده هم چنین می‌خواند «من علی علی گویم، با صوت جلی گویم»، یا « صدای الله اکبر دلمو می‌لرزونه»، اسم آهنگ فریدون فروغی «نماز» بود، اسم آهنگ ابی «ضریح» بود، اسم آهنگ فرهاد «والا پیام دار محمد» بود، اسم آهنگ داریوش «یاور همیشه مومن» بود، حالا موسیقی ممنوع است، در عوض نوحه‌خوانی آزاد است، اسم نوحه‌ها یکی‌اش از محمد علی مومنی«رقاصم و رقاصم رقاصه عباسم»، یکی دیگر از خلج «یه جوری ببوس که جای بوسه‌هات بمونه»، یکی از حاج منصور ارضی «دست در دست پدر دختر همسایه رسید»، یکی از حاج محمود کریمی «شاید کسی کاری به کار زن نداشته باشه» و آن یکی «پارو بزن کاپیتان حسین». یعنی واقعا این فرهنگ برای چی به دست قضا و قدر سپرده شده؟ وقتی اذان شجریان هم ممنوع می‌شود، ساسی مانکن و امیرتتلو می‌شوند چهره‌های فرهنگی.! 📌پاسخ به شبهه👇 1️⃣انقلاب ما اهداف مختلفی داشته، که مهمترین آن احیاء دین و فرهنگ جامعه بوده است. حرکت انقلاب ما در مسیر ساخت تمدن بزرگ اسلامی گاهی شاید کند شود اما هرگز متوقف نخواهد شد. 2️⃣ امام خمینی رحمه الله، هیچگاه نفرمودند اقتصاد مال خر است، چنین حرفی غیرممکن است در حالی که بسیاری از احکام اسلام مربوط به اقتصاد است. منظور حضرت امام این بود که، انقلاب ما برای شکم نبوده، نباید طرز تفکر ما این باشد که مبنای همه چیز اقتصاد است، حیوان تمام هم و غمش اقتصادش و خوراکش است، ما برای این چیزها شهید ندادیم، ما اهداف بالاتری داشتیم. 3️⃣ اقتصاد کشور را بی تدبیری برخی دولتها و وجود عناصر فاسد خراب کرد، و گرنه سپاه وقتی وارد اقتصاد شد، هم بخشی از مخارج خود را تامین می کند ه