📌متن شبهه👇 #3089 مطلب بقدری جالب بود که حیفم آمد بخاطر واژه های بی‌ادبانه اش به اشتراک نگذارم...!؟😄 پیشاپیش عذرخواهی مرا بپذیرید ... روزی دانش آموزی در کلاس از معلمش پرسید چرا در کشورهای عقب افتاده ، مسئولین بخاطر گندی که میزنن استعفا نمی کنن؟ معلم در جواب گفت: بچه ها اگر معلمی در کلاس شما "بگوزد" آیا باز می تواند در این کلاس به کارش ادامه دهد؟! پاسخ روشن است نه تنها از این کلاس بلکه از این مدرسه هم باید برود. بعد گفت: حالا اگر معلمی در کلاس دانش آموزان عقب مانده ( کر ها و لال ها و کور ها ) بگوزد چی؟ دانش آموزان گفتند: آقا... اگر بریند هم، آب از آب تکان نمی خورد. معلم گفت: حالا فهمیدید چرا در کشور های عقب افتاده ای مثل کشور خودمون هیچ مقامی استعفا نمی کند؟ چون در این کشور ها عده ای لال اند عده ای کور اند و عده ای هم کر! بدتر از این همه فاجعه، جمعی هم هستند که با دهان گشاد شبانه روز داد می زنند که اصلا این گوز یک لطف ازلی بود و پول می گیرند تا در فضیلت این *"گوز ها"* و *"گوزوها"* نطق کنند... پس تعجب نکنید که در این سرزمین ها گوزیدن و ریدن نه تنها عیب نباشد بلکه فضیلت هم محسوب می شود! کما اینکه همه مسئولین ما از این جهت صاحب فضیلت اند. 📌 پاسخ به شبهه👇 https://chat.whatsapp.com/JoEhq5D8f6DKv7WQKDO2Kn مسئولین فاسد در نظام جمهوری اسلامی ایران، اگر چه وجود دارند و بی‌تردید همه خیانتکار هستند، اما یا آنقدر خُرد هستند که فقط برای کمی چرب و شیرین بیشتر دنیای خودشان به فساد اقتصادی از نوع رانت، رشوه، زد و بند، حقوق نجومی، قاچاق رسمی و ... روی می‌آورند، یا اگر کمی بزرگ‌تر شده‌اند، به شدت وابسته به همان نظام فکری، سیاسی، اقتصادی و تجاریِ "فاسد غرب" می‌باشند، که مقابل آنها بسیار کوچکند. بنابراین، اگر چه کمترین فساد (از هر نوعی)، در میان مسئولین نظام جمهوری اسلامی، در رده‌های گوناگون، بسیار بزرگ است و به هیچ وجه قابل بخشش نمی‌باشد، اما اصلاً قابل قیاس با مشابه‌های خارجی خود نیستند؛ چرا که در غرب، اساس نظامات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، نظامی، بانکی، رسانه‌ای و ... ، مبتنی بر "فساد = تباهی" بنا شده است. منتهی: « وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ » (بقره، ۱۱) و چون به آنان گفته شود در زمین فساد مکنید، مى‌گویند ما خود اصلاحگرانیم. وقتی پرسش، این چنین کلی و فراگیر مطرح می‌گردد، یا اصلاً پاسخ ندارد و یا پاسخ آن کلی خواهد بود و باز هم آماری به دست نمی‌آید. کافیست در نظر بگیرید که قصد دارید مسئولین کشور خودتان را در موضوع آمار فساد، دست کم با ده کشور مقایسه نمایید؛ و هر کشوری دست کم هزار نفر مسئول طراز اول دارد [مانند: رییس دولت، کابینه وزراء، رییس مجلس و صدها نماینده، تمامی استانداری‌ها، شهرداری‌ها، شورای شهرها، قضات دادگستری، وکلا، رییس بانک مرکزی و مدیران کل بانک‌ها، سازمان‌ها و نهادهای گوناگون، شرکت‌های دولتی، نیمه دولتی و خصوصی کلان و ...]؛ بنابراین باید راجع به یازده‌هزار مسئول و زیر مجموعه‌ی آنها اطلاعات داشته باشید و یا از پرونده‌ی فساد آنها با خبر باشید، بعد شروع کنید به آمارگیری! و حال آن که چه در باره‌ی فساد مسئولین ایرانی و چه خارجی، هیچ اطلاعاتی به جز چند خبری که گاهی رسانه‌ای شده، در دست نیست! و بسیاری از مفاسد، یا اصلاً دیده و شناخته نمی‌شوند، یا مورد شکایت قرار نگرفته و دادگاهی نمی‌شوند و یا رسانه‌ای نمی‌شوند. پس چگونه می‌توان آماری به دست آورد؟! فساد مسئولین: "فساد"، یعنی تباهی؛ و مهم است که مطالعه کننده و آمار گیرنده، مصادیق "فساد" را چه می‌داند؟ به عنوان مثال: آیا تحریم کشورهای دیگر و یا تجاوز نظامی به آنها مصداق فساد هست یا خیر؟ آیا جنگ نیابتی اقتصادی در داخل و ضربه زدن به اقتصاد داخلی، با فشل کردن تولید و تجارت، فساد هست یا خیر؟! ممکن است در یک مطالعه، فقط "فساد اخلاقی" در نظر گرفته شود و آن هم فقط به "رفتارهای جنسی" محدود گردد. به چنین فسادی، اکثریت رؤسای جمهور، نمایندگان مجلس، وزراء و مقامات امریکا و کشورهای اروپایی مبتلا هستند و در عین حال که شعار "آزادی روابط جنسی" را در جهان فرافکنی می‌کنند، خودشان هرگاه بخواهند آبروی مسئولی را ببرند، روابط جنسی خلاف او را افشا می‌کنند و گاه حتی برایش پرونده تشکیل داده و به دادگاه و ... می‌کشانند [سیاست یک بام و دو هوا]! ممکن است فقط مسائل "اقتصادی"، موضوع بررسی فساد در میان مسئولین قرار گیرد. تردیدی نیست که سراسر "اقتصاد غرب" فاسد است؛ تقریباً تمامی سیاست‌های اقتصادی غرب، چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی فاسد و چه در بانک‌ها فاسد است. حال کدام دولت یا نمایندگان مجلسی، وابسته به احزاب نیستند؟ و کدام حزبی متعلق به سرمایه‌داران کلان نیستند و زیرساخت و عملیات کدام سیستم سرمایه‌داری آنها، مبتنی بر انواع فساد