📌متن شبهه👇 #3621 ☑ دعای ابودرداء شیخ عباس قمی ره در کتاب مفاتیح الجنان دعایی را آورده است عجیب و غریب و بسیار کاربردی که خود حقیر هم تجربیات عجیب و غریبی از خواندن و نخواندن این دعا در خاطر دارم که بس شنیدنی و محیرالعقول است... دوستان چنانچه تمایل و علاقه دارند آن را بر روی کاغذی نوشته و در یک محل مناسب نصب نموده و در صورت امکان هر روز آن را بخوانند... و آن دعا و شرح قصه آن چنین است: 👇👇👇👇👇 شيخ ابن فهد روايت كرده: روزى به #ابودرداء خبر دادند: خانه ات سوخته است، گفت نسوخته، ديگرى خبر داد، باز همان جواب را داد تا سه مرتبه معلوم شد تمام خانه هاى اطراف جز خانه او سوخته اند! به او گفتند: تو از كجا مى دانستى كه خانه تو در آتش نسوخته است؟ او گفت: زيرا خود با همین گوشهایم از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم شنيدم كه ایشان فرمودند: ⬇ هركه این دعا را در صبحگاهان یکبار بخواند، در آن روز هیچ بدی و مکروهی به او نمى رسد، و اگر این دعا در هنگام شب خوانده شود، هیچ بدى و ناراحتی به او نرسد، و من امروز البته اين دعا را خوانده بودم: بدین سبب خیالم راحت بود که هیچ اتفاق بدی به من امروز نخواهد رسید. ⚫ حال اصل دعا: 👇 اَللّهُمَّ اَنْتَ رَبّى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَ اَنْتَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ وَ لا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّبِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ ما شاءَاللَّهُ كانَ وَ مالَمْ يَشَاءْلَمْ يَكُنْ اَعْلَمُ اَنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ وَ اَنَّ اللَّهَ قَدْ اَحاطَ بِكُلِّ شَيْئٍ عِلْماً اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُبِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسى وَ مِنْ شَرِّ قَضاءِ السُّوءِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ذى شَرٍّ وَ مِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَ الاِْنْسِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ دابَّةٍ اَنْتَ آخِذٌ بِناصِيَتَها اِنَّ رَبّى عَلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ ترجمه دعا: خدايا تويى پروردگار من، معبودى جز تو نيست، بر تو توكّل كردم و تو پروردگار عرش بزرگى، و هيچ جنبش و نيرويى نيست مگر به خداى برتر بزرگ، آنچه خدا خواست شد، و آنچه نخواست نشد، مى دانم كه خدا بر هرچيز تواناست، و به همه چيز از جهت علم احاطه يافته است. خلاصه شده 🌷🍃 أَلَا بِذِڪْرِ اللَّهِ تَطْمَئِـنُّ الْقُلُــوبُ. 📌 *پاسخ شبهه*👇 https://chat.whatsapp.com/KyoQzfoZhh00cxp9W5GVB آیا دعایی به نام «ابودرداء» وجود دارد؟ پاسخ اجمالی 1. روایتی از ابودرداء - یکی از صحابیان پیامبر اسلام(ص) - در مدح امام علی(ع) وجود دارد که ذیل آن دعاهایی نیز نقل شده است:[1] «إِلَهِی کَمْ مِنْ مُوبِقَةٍ حَمَلْتَهَا عَنِّی فَقَابَلْتَهَا بِنِعْمَتِکَ وَ کَمْ مِنْ جَرِیرَةٍ تَکَرَّمْتَ عَنْ کَشْفِهَا بِکَرَمِکَ إِلَهِی إِنْ طَالَ فِی عِصْیَانِکَ عُمُرِی وَ عَظُمَ فِی الصُّحُفِ ذَنْبِی فَمَا أَنَا مُؤَمِّلٌ غَیْرَ غُفْرَانِکَ وَ لَا أَنَا بِرَاجٍ غَیْرَ رِضْوَانِک‏»؛ پروردگارا! چه بسا گناهانی که از آن چشم‌پوشی کرده و در مقابل آن، نعمتی به من ارزانى داشتى و چه بسیار خطاهایی که با لطف و کَرَمت از افشای آن خودداری کرده‌ای. پروردگارا! اگر عمر من در نافرمانى از تو دراز شد و گناه من در نامه عملم بزرگ؛ پس همانا من به چیزى جز آمرزش تو دل نبسته‌ام و جز به خشنودى تو امیدوار نیستم. «إِلَهِی أُفَکِّرُ فِی عَفْوِکَ فَتَهُونُ عَلَیَّ خَطِیئَتِی ثُمَّ أَذْکُرُ الْعَظِیمَ مِنْ أَخْذِکَ فَتَعْظُمُ عَلَیَّ بَلِیَّتِی ... آهِ إِنْ أَنَا قَرَأْتُ فِی الصُّحُفِ سَیِّئَةً أَنَا نَاسِیهَا وَ أَنْتَ مُحْصِیهَا فَتَقُولُ خُذُوهُ فَیَا لَهُ مِنْ مَأْخُوذٍ لَا یُنْجِیهِ عَشِیرَتُهُ وَ لَا تَنْفَعُهُ قَبِیلَتُهُ ... آهِ مِنْ نَارٍ تُنْضِجُ الْأَکْبَادَ وَ الْکُلَى آهِ مِنْ نَارٍ نَزَّاعَةٍ لِلشَّوَى آهِ مِنْ غَمْرَةٍ مِنْ مُلْتَهَبَاتِ اللَّظَى‏»؛ پروردگارا! هرگاه به عفو تو می‌اندیشم، گناهم بر من سبک می‌شود و هرگاه به شدت سخت‌گیرى تو می‌اندیشم عذابی(که شاید دچارش شوم) فکرم را به شدت می‌آزارد. واى اگر در کارنامه‌ام گناهى ببینم که آن‌را فراموش کرده بودم و تو آن‌را به حساب آورده‌باشى و بگویى فرو گیریدش. واى بر گرفتارى که عشیره‌اش نمی‌توانند نجاتش دهند و قبیله‌اش براى او سودى نمی‌رساند ... واى از آتشى که جگرها را می‌سوزاند و گوشت و پوست را می‌کَنَد. واى از فرو گرفتن شراره‌اى از شراره‌هاى آتش‏».[2] 2 . علاوه بر این دعای دیگری از ابودرداء نقل شده است که در نماز بر میت می‌خواند: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِأَحْیَائِنَا وَأَمْوَاتِنَا الْمُسْلِمِینَ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ وَ أَصْلِحْ ذَاتَ بَیْنِهِمْ، وَ أَلِّفْ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ، وَ اجْعَلْ قُلُوبَهُمْ عَلَى قُلُوبِ خِیَارِهِمْ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِفُلَانِ بْنِ فُلَانٍ ذَنْبَهُ، وَ أَلْحِقْهُ بِنَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى الل