📌متن شبهه👇#3849 ◀️ آخرین اشتباه ✍ رحیم قمبشی 📝شاید اگر نمی‌دیدم باور نمی‌کردم. در کربلا کوچه‌ای است کم عرض، از مرقد امام حسین (ع) به طرف نهر علقمه، جایگاهی درست کرده‌اند، سقاخانه مانند، بسیار کوچک و کنار خیابان. تابلویی آنجا نصب و رویش نوشته؛ "اینجا محل ملاقات امام حسین است با عمر سعد" عمر سعد یعنی فرمانده سپاه یزید! با اینکه عربی‌ام بد نیست اما از دوست عربم، دکتر حلمی خواستم با دقت برایم ترجمه کند، اشتباه نکرده‌باشم. او گفت امام حسین قبل از عاشورا چند بار با فرمانده سپاه یزید برای جلوگیری از خونریزی دیدار کرده بوده، و اینجا یکی از همان محل‌هاست. نمی‌دانم حالا که تصمیم گرفته‌ایم، پا جای پای امام حسین بگذاریم و تا مرز شهادت مردم را بفرستیم جلو، تا مرز گرسنگی و قحطی، چرا از همه ابعاد پیشوایان‌مان استفاده نمی‌کنیم!؟ ما نه از همۀ قرآن، نه از همۀ تاریخ بزرگان، نه از همۀ زندگی پیامبر، نه همۀ دستورات ادیان، هرگز پیروی نکرده‌ایم. تنها همان چیز را که خودمان دوست داریم مصداقش را در تاریخ پیدا کرده و همه تاریخ را در همان مصداق خلاصه کرده‌ایم! خدا گفته بجنگید! خدا گفته صلح کنید! خدا گفته مذاکره کنید، خدا گفته ابدا مذاکره نکنید... خدا ابزار ما شده، خدا بازیچه ما شده! من اگر یک بار دیگر جوان شوم، و باز عراق به ایران لشکر بکشد و برسد به نزدیکی شهرمان، خانه‌های مردم بی‌دفاع را به گلوله ببندد و صدامی باز وحشی شود، یک دقیقه هم در رفتن به جبهه تردید نمی‌کنم. حتی اگر بدانم باز عقبه‌ام خالی خواهد شد، باز می‌مانم در محاصره، باز مهمات نمی‌رسد، باز اسیر می‌شوم. مجروح می‌شوم، اصلا کشته می‌شوم! اما این بار دیگر اشتباهات قبل را تکرار نمی‌کنم. هرگز نمی‌گذارم احساساتم سوار عقلم شوند. اجازه نمی‌دهم با شبیه‌سازی تاریخی، مرا جزیی از سپاه مورد علاقه‌شان کنند. از عقلم بسیار کمک می‌گیرم. می‌پرسم هدف عملیات کجاست، و آیا این هدف دست‌یافتنی است!؟ از فرماندهان بالا و مقامات می‌خواهم امضا کنند پس از مرگم بهترین زندگی را برای خانواده‌ام فراهم کنند. اگر مجروح شدم بهترین درمان‌ها را برایم، و اگر اسیر شدم هرگز فراموشم نکنند! سؤال می‌کنم آن کسانی که فرمان حمله می‌دهند، پسران‌شان، برادران‌شان، اطرافیان‌شان کجا هستند، اگر آنها نیستند، خارج تحصیل می‌کنند، در حوزه‌اند، شک نکنم فریبی در کار است و نروم جلو. به مسؤلان کشور حتما می‌گویم من می‌روم تا از خانواده‌ام، از همشهریانم، از هم‌میهنان و کشورم دفاع کنم، آنها حق ندارند از مرگم برای تحکیم پایه‌های حکومت‌شان استفاده کنند! یا برای محدود کردن آزادی مردم. قبل از اینکه اسلحه در دست بگیرم می‌پرسم آیا مذاکرات کافی برای پیشگیری از جنگ شده؟ آیا کسی پیشنهاد صلح با عزت نداده، مطمئن می‌شوم اسلحه برداشتن آخرین راه است تنها راه رسیدن به صلح. من اگر دوباره جوان شوم، نمی‌گذارم دیگر فکر کنم افرادی بی‌اشتباه و بی‌خطا هم وجود دارند. همه اشتباه می‌کنند و آدم‌های بزرگ، اشتباهات بزرگ‌تر! من دست مقامات را می‌گیرم و می‌برم همان کوچه کربلا و به آنها می‌گویم شما از امام حسین بالاتر نیستید که، دشمن هم از عمر سعد پست‌تر نیست. کجا همدیگر را می‌بینید!؟ از آن‌ها می‌پرسم آیا در زندگی‌شان عاشق هم شده‌اند؟ عاشق زندگی، عاشق دوست یا همسرشان، عشقی که نفس‌شان را به شماره بیندازد، عاشق طبیعت، عاشق طلوع خورشید، عاشق گشتن، عاشق دریا، .... خلاصه شده 📌 پاسخ به شبهه👇 https://chat.whatsapp.com/C3yHtCsUmzyG8rooCkrb2w 🌸 برخی ها یا نمی دانند یا می دانند و خودشان را به ندانستن می زنند. 🔆مذاکره در عرف سیاسی معنای خاص خودش را دارد. ♥️مذاکره یعنی معامله. یک چیزی بدهی و یک چیزی بگیری. 🔆افرادی که با هم مذاکره می کنند و در تلاش اند که مشکل خودشان را از این راه حل و فصل کنند، خودشان را راضی می کنند تا برای رسیدن به برخی از اهداف مهم تر خودشان، برخی از اهداف کوچکتر را فدا کنند. 🔰خودشان را راضی می کنند که برخی از خواسته هایشان را حذف کنند، نادیده بگیرند. ⏮حال افرادی که می‌گویند امام حسین علیه السلام‌اهل مذاکره بود، بفرمایند که حضرت از کدام خواسته ی خودش دست کشید؟ 👌حضرت کدام خواسته ی خودش را فدا کرد؟ حذف کرد؟ ✅حضرت چه چیزی را معامله کرد. 🌹حضرت سید الشهدا چند مطلب را از ابتدا فرمود: 1⃣با یزید کنار نخواهم آمد 2⃣دین اسلام و سنت جدم رسول الله و پدرم امیرالمومنین را اجرا می کنم 3⃣امر به معروف می کنم 4⃣نهی از منکر می کنم 5⃣دنبال عدالت هستم 6⃣اهل فساد نیستم ✅حال حضرت در آن مذاکرات از کدام یک از این سخنان کوتاه آمد؟؟؟؟ 🔰از یکتاپرستی کوتاه آمد؟ 🔰از دین اسلام کوتاه آمد؟ 🔰با یزید بیعت کرد؟ 🔰از معروف و منکر کوتاه آمد؟؟ ⁉️⁉️⁉️دقیقا کدام خواسته ی خودش را حذف کرد؟؟؟؟ ✅ بله حضرت گفتگو کرد ولی نه مذاکره به اصطلاح امروزی بله یعنی گفتگو کرد. 🌹هدف او بیدار کردن