📌متن شبهه👇#4335 اونقدری که از امام صادق در مورد اهمیت خوردن گردو با پنیر حدیث نقل کردند راجع به این چیزی گفته نشده که : ۱. این ۶۰۰۰ دانشمندی که در مکتب امام صادق درس می خواندند کیا هستند؟ ۲. حکومت عباسی چقدر به امام صادق آزادی داده بود که ۶۰۰۰ تا شاگرد داشته باشد... ۳. از این ۶۰۰۰ تا شاگرد لااقل ۱۰ تا نامبر وان باید باشه....اونا کیا بودن و چی می گفتن... ۴. ۴ جلد کتاب از اکتشافات این جماعت موجود نیست... ۵. این ۶۰۰۰ نفر راجع به چیا حرف می زدند که واسه حکومت عباسیان خطری نداشت... ۶. کسی که ۶۰۰۰ تا شاگرد داشته....جا و مکان داشته....چرا هیچ مکتب علمی ارزشمندی ازشون بیرون نیومده...نه کشفی...نه آزمایشی...نه کتابی...‌نه اختراعی....نه فناوری خاصی... ۷. بعضیا میگن غلو شده..‌۶۰۰۰ تا نبوده...کمتر بوده...‌اصلا شما بگو ۶ تا شاگرد بوده ولی دیگه نیا کل بشریت رو بگذار یکطرف واسه امام صادق اخبار جعل بکن... 📌 پاسخ شبهه👇 🌹به نام خدا🌹 1️⃣ درباره تعداد شاگردان امام صادق: 🔶تعداد شاگردان حضرت طبق نقل تاریخ های معتبر 4000نفر بوده است نه 6000نفر (شیخ مفید، "الإرشاد"، ص 271). 🔶منظور از این که گفته می شود امام صادق چهار هزار شاگرد داشته است به این معنی نیست که در جلسات درسی ایشان،چهار هزار نفر شرکت می کرده اند؛ بلکه این تعداد آمار مربوط به تمامی افرادی است که در طول عمر مبارک امام با حضرت به گفتگوی علمی، بحث و منظره پرداخته و از حضرت بهره علمی برده اند؛ گر چه فقط تعدادمحدودی از آن ها به نشر آن آموخته ها پرداخته باشند. 🔶شاگردان بزرگ و برجسته[به قول پرسشگر نامبر وان]امام صادق: هشام بن حکم، محمدبن مسلم، زرارة بن اعین، ابان بن تغلب، هشام بن سالم، مؤمن طاق، مفضّل بن عمر، جابر بن حیّان و ... . 2️⃣ درباره آثار علمی به جامانده از شاگردان امام صادق: 🔶امام صادق هر کدام از شاگردان رو در رشته ای که با ذوق و استعدادشان مناسب بود تشویق و تعلیم می کردند و لذا هر کدام از آنها در رشته هایی مثل فقه، حدیث، تفسیر، کلام و اعتقادات تخصص پیدا می کردند. 🔶به عنوان نمونه «هشام بن حکم» 31 جلد کتاب نوشته (سید احمد صفایی، "هشام بن حکم مدافع حریم ولایت"، ص 19 - فتال نیشابوری، "روضة الواعظین، ص 229) و «جابر بن حیّان» بیش از صد جلد کتاب نوشته است (ابن ندیم، "الفهرست"، ص 512 - 517). 🔷نکته: ❌اینکه پرسشگر فرموده چرا اکتشاف، اختراع و فناوری خاصی از شاگردان ایشان بجانمانده است، ⛔️مغالطه⛔️است❌ ◀️به این دلیل که قلمرو مباحث مطرح در میان امام و شاگردان آن حضرت، مباحثی نظیر فقه، حدیث، عقاید، تفسیر قرآن و فلسفه بوده است نه علوم طبیعی مانند فیزیک، زیست شناسی. واضح است که اکتشاف و اختراع و فناوی(به معنای خاص) مربوط به علوم تجربی و طبیعی است. ◀️گویا از نظر پرسشگر "علم" صرفاً در حوزه علوم طبیعی و تجربی جای دارد🚫 درحالی که این تصور کاملاً غلط و نادرسته علومی نظیر فلسفه، عقاید و تفسیر هم علم شمرده میشوند. "تعریف علم و قلمرو آن" در اینجا👇 https://www.porseman.com/!113870 3️⃣درباره آزادی عمل امام صادق در دوره عباسیان: 🔶در بین ائمه اطهار دوران امام صادق منحصر به فرد بود و اوضاع اجتماعی، فرهنگی و سیاسی عصر امام صادق در زمان هیچ کدام از ائمه دیگر وجود نداشت. 🔶 از نظر سیاسی: 🔹 از یه طرف دوره ضعف و تزلزل حکومت بنی امیه بود و از طرف دیگه دوره قدرت گرفتن حکومت عباسیان بود. این دو تا گروه مدتی در حال کشمکش و درگیری و جدال با هم بودند. 🔹بنی امیه تو این دوره مشکلات سیاسی زیادی داشتند و فرصت ایجاد فشار و خفقان نسبت به امام و شیعه ها رو نداشتند(برعکس زمان امام سجاد که فشار و خفقان از سوی بنی امیه شدید بود). 🔹عباسیان هم قبل از اینکه به قدرت برسند شعار طرفداری از اهل بیت پیامبر رو سر داده بودند و مدعی بودند که می خواهند انتقام خون خاندان پیامبر رو بگیرند. به همین دلیل مجبور بودند که به امام صادق و پیروانش سخت نگیرند و فضا رو باز بگدارند. بنابراین این دوره به لحاظ سیاسی دوران آرامش و ازادی نسبی بود و فرصت خوبی برای فعالیت مذهبی و فرهنگیـعلمی فراهم بود. 🔶 از نظر فرهنگی: 🔹شور و شوق علمی سراسر جامعه اسلامی رو فرا گرفته بود و تشنگی علمی عجیبی به وجود آمده بود. به علاوه، تسامح و همزیستی مسالمت آمیز با غیرمسلمانان و مخصوصاً یهودیان و مسیحیان که غالباً افرادی اهل دانش و مطلع بودند باعث ایجاد فضای بحث، مناظره و گفتوگوی های علمی میشد و لازم بود که امام و شاگردان پاسخ بدهند. 4️⃣ درباره اینکه چرا عباسیان از فعالیت امام و شاگردانش احساس خطری نداشتند؟ 🔶عباسيان به شدت امام را تحت نظر داشتند، اينطور نبوده که امام بتواند آزادانه هر حرفي بزند. ایشان حقانیت مکتب شيعه را به خواص مي گفته اند، نه روي منبر. دستگاه عباسي بارها امام را دستگير کردند اما بهانه اي نداشتند به همين خاطر در نهايت امام