📌متن شبهه👇#4343 ❖ فقها نيابت عامه ندارند! •بر زبان‌ها جاری ست كه نيابت بر دو قسم است: نيابت خاصه و نيابت عامه. و گفته می‌شود كه در زمان غيبت كبری علما و فقها نيابت عامه دارند. من لازم می‌دانم كه دربارهٔ اين موضوع سخنی داشته باشم و برای روشن شدن مطلب بايستی نيابت را معنا كنيم و شرح دهيم؛ و لذا می‌گوييم كه معنای نيابت اين است: •شخصی که به جای ديگری كاری را انجام دهد؛ و معلوم است كه اگر كسی ديگری را برای انجام كاری به جای خود منصوب نكند نيابت درست نمی‌شود، مگر در بعضی از عبادات كه از شارع مقدس جواز آن به دست ما رسيده است. مانند زيارت ائمه صلوات الله عليهم، به نيابت از زنده‌ها و مرده‌ها، كه جواز آن از روايات استفاده می‌شود، و بعضی عبادات ديگر. •در غير از موارد منصوصه نيابت بر خلاف قاعده است و جايز نيست. روی اين جهت اگر كسی ادعای نيابت از امام زمان عليه السلام بنمايد، بايستی برهانی بر صدق ادعای خويش ارائه دهد كه در نيابت خاصه‌ی چهار نائب، در زمان غيبت صغری، دليل موجود است؛ ولي نيابت عامه‌ای كه دربارهٔ فقها ادعا می‌شود دليلی ندارد و نادرست است. •البته اين موضوع ارتباطی با جواز تقليد ندارد. و ما در جاي خود جواز تقليد را اثبات كرده‌ايم؛ و آنچه بر زبانهاست كه می‌گويند علما نيابت عامه دارند دليل ندارد. آیت الله سید تقی طباطبایی قمی 📚 مجالس شب‌های شنبه، ج ٥، ص ١١٩ 📌 پاسخ شبهه👇 🌹به نام خدا🌹 1️⃣مقصود از «نيابت عامه» اين است كه امام(عجل الله تعالی فرجه) ضابطه اى كلى ارائه مى دهند تا در هر دوره ای فرد شاخصى كه آن ضابطه را دارا می باشد، نايب امام شناخته شود. بنابراين، كسانى كه در دوره «غيبت صغری» نيابت داشتند و با اسم و رسم معرفى شده بودند «نايب خاص» ناميده مى شوند. 2️⃣ این ادعا که "نيابت عامه‌ای كه دربارهٔ فقها ادعا می‌شود دليلی ندارد و نادرست است" کاملاً اشتباه و خلاف واقع می باشد.❌❌❌ 3️⃣زیرا بر اساس رواياتی که در اين باب آمده است، مقام نيابت عامه به وسيله خود امامان معصوم به ويژه حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه) به فقيه جامع شرايط تفويض شده است. 4️⃣ دو نمونه از روایت هایی که نیابت عامه را اثبات می نماید: 🔶عمر بن حنظله از امام صادق سؤال مى كند كه اگر مشكلات و منازعاتى كه معمولاً براى آنها به حاكم يا به قضات منصوب از طرف حاكم مراجعه مى كنند، بين دو نفر شيعه رخ داد چه كنند؟ آيا میتوانند به حاكم وقت و يا قضات منصوب از طرف آنان مراجعه نمايند و مشكلشان را حل نمايند؟ حضرت فرمودند مراجعه به آنها حرام است؛ زيرا رجوع به آنها رجوع به طاغوت است و خداوند مراجعه به طاغوت را نهى كرده است. او دوباره سؤال كرد پس چه كنند؛ زيرا در صورت عدم مراجعه حقشان ضايع میشود؟ حضرت با ذكر معيارهايى علماى واجد شرايط را براى آنها معرفى كرده و مى فرمايد: 🔸«يَنْظُرَانِ إِلَى مَنْ كَانَ مِنْكُمْ مِمَّنْ قَدْ رَوَى حَدِيثَنَا وَ نَظَرَ فِي حَلَالِنَا وَ حَرَامِنَا وَ عَرَفَ أَحْكَامَنَا فَلْيَرْضَوْا بِهِ حَكَماً فَإِنِّي قَدْ جَعَلْتُهُ عَلَيْكُمْ حَاكِماً فَإِذَا حَكَمَ بِحُكْمِنَا فَلَمْ يَقْبَلْهُ مِنْهُ فَإِنَّمَا اسْتَخَفَّ بِحُكْمِ اللَّهِ وَ عَلَيْنَا رَدَّ وَ الرَّادُّ عَلَيْنَا الرَّادُّ عَلَى اللَّهِ وَ هُوَ عَلَى حَدِّ الشِّرْكِ بِاللَّهِ ... »(در بين خودتان از فقهاى شيعه كسى را انتخاب كنيد كه حديث ما را روايت كرده و در حلال و حرام ما نظر نموده و احكام ما را شناخته است و مشكل خود را از طريق او حل نماييد؛ زيرا آنان از طرف من منصوبند و من نيز آنها را بر شما حاكم قرار دادم. اگر پس از مراجعه به آنان و بيان حكم، طرفين دعوا حكم را نپذيرند، ما را رد كرده اند و حكم خدا را سبك شمرده اند و رد بر ما در حقيقت رد بر خداست و چنين شخصى در حد مشرك به خدا خواهد بود)[اصول کافی، باب اختلاف الحدیث، حدیث شماره 10]. 🔶اسحاق بن يعقوب بعد از طرح مسائلى از حضرت مهدى(عج) جواب آنها را طلب مى كند. امام زمان(عج) در توقيعى كه در ذيل آن نامه به وسيله نايب دوم خود محمد بن عثمان عمري میفرستد. از جمله مسائلى كه در آن اشاره كرده این است که «... أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ و أنا حجة الله علیهم... »(... اما در حوادثى كه پيش مى آيد به راويان حديث ما مراجعه كنيد؛ زيرا آنان حجت من بر شمايند و من حجت خدا بر آنها هستم...)[کمال الدین و تمام النعمة، جلد2، باب45، ص484]. ✅✅بنابراین ادعای مطرح شده در شبهه(نیابت عامه دلیلی ندارد)، کاملا بی اساس و بی دلیل است✅✅ -------------------------- ☑️کانال جامع پاسخ به شبهات وشایعات در #فضای‌_مجازی 👇🏻 https://chat.whatsapp.com/Hv3sgchPT7b0s8gtWIJh0A 📱پیام رسان ایتا👇🏻 🆔https://eitaa.com/joinchat/5701648C9536f328f0 📱ادرس سایت👇🏻 🆔 www.pshobahat.ir