📌متن شبهه👇 #4527 علی علیه‌السلام ؛ امام بی بصیرت ! (به قلم عبدالله مستعار) اگر «بصیرت» را به معنای حکومتی آن در نظام جمهوری اسلامی در نظر بگیریم، امام علی (ع) کاملاً «بی‌بصیرت» بوده است زیرا: اگر بصیرت داشت ، روال سلسله‌مراتبی تقسیم بیت‌المال را منحل و با این کار بسیاری از بزرگان را با خود دشمن نمی‌کرد! اگر بصیرت داشت، «عدالت» را در حدّ حرف و ادّعا نگه می‌داشت و در عمل، جامعه را به دو طیف «خودی» و «غیرخودی» تقسیم می‌کرد؛ به‌خودی‌ها به‌طور ویژه می‌رسید و خطاهایشان را نادیده می‌گرفت و غیرخودی‌ها را محدود می‌کرد و به‌حاشیه می‌راند! اگر بصیرت داشت، در عین حالی که می‌دانست طلحه و زبیر، نه برای انجام عمره، بلکه برای فتنه و آشوب علیه حکومتش است که می‌خواهند از مدینه خارج شوند، به آنها چنین اجازه‌ای نمی‌داد و در پاسخ به اعتراض ابن‌عباس نمی‌فرمود: «آیا به من دستور می‌دهی قبل از نیکی و احسان، به ظلم و گناه اقدام کنم و بر اساس گمان و اتهام قبل از ارتکاب جرم مؤاخذه کنم؟!» اگر اندکی بصیرت داشت، آنها را دستگیر و روانۀ زندان می‌کرد، تحت شکنجه سخت قرار می‌داد و مجبورشان می‌کرد بیایند در انظار عمومی اعتراف کنند که «ما جاسوس حکومت روم بوده‌ایم و قصد داشته‌ایم که کعبه را به آتش بکشیم»! علی (ع) بصیرت نداشت زیرا نه‌تنها خوارج مخالف و منتقد خود را آزاد می‌گذاشت و حقوق‌شان را از بیت‌المال کم نمی‌کرد، بلکه وقتی آنان خطبۀ او را قطع و به او اهانت می‌کردند و یارانش می‌خواستند با آنان برخورد کنند، حتّی جلوی یارانش را نیز می‌گرفت! اگر فقط ذرّه‌ای بصیرتِ انقلابی داشت، می‌توانست فقط رویش را به آن طرف بچرخاند تا یاران تندرو‌ و آتش‌به‌اختیارش دمار از روزگار منتقدان در بیاورند! خلاصه شده 📌 پاسخ به شبهه👇 https://chat.whatsapp.com/Bhr9TDelO2L48ZFcEnkxXg ⭕گوینده که از همان ابتدا شمشیر را از رو می بندد ⭕تعریف بصیرت را طوری مصداقی جلوه میدهد که گویی از تمام اهداف تصمیمات مسئولین اگاه است ولی بصیرت فرای انچه به صورت محدود به مخاطب القا می کند است! https://zaya.io/c9r7w ⭕ودیگران را قضاوت می کند در حالیکه قضاوت بصیرت دیگران برای ایشان جایز نیست چون ⭕اول از همه باید گفت که یک حکومت اسلامی با حاکمیت ولی فقیه هرگز نباید با حکومت حضرت علی که معصوم است  قیاس شود زیرا مقیاس این ها از پایه اشتباه است! ⭕اما حتی اگر بخواهیم این قیاس را صحیح بدانیم بازهم این قیاس نا عادلانه است زیرا برای جلب توجه مخاطب و اثبات صحیح بودنش مکرر از داستانهای زندگی حضرت علی مصداق می‌آورد اما هرگز برای نقد هایی که به حکومت اسلامی ایران وارد می کند مصداق  نمی آورد و تنها با کلی گویی که شامل استثناها میشود تلاش می کند حرف‌هایش را تعمیم دهد و مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. ⭕ ابتدا تقسیم بیت المال را در زمان حضرت علی سخت و دقیق میبیند گویی تلاش برای عادلانه سازی یارانه ها (افزایش سهم برخی و قطع سهم برخی) را هرچند با سختی و مقاومت کارشکنی همراه است اما هست نمی بیند. ⭕نظام کنونی را با نادیده گرفتن خطای نزدیکان می بیند در حالیکه  حتی در مشاوره دادن و انتقاد به دولت کنونی نیز مسئولین مربوطه کوتاهی نمی کنند. و قوه قضائیه نیز با مسئولین رده بالا شوخی ندارد!(حتی اگر در خود قوه قضائیه مسئول باشند!) ⭕ اجازه خروج طلحه و زبیر را قبل از انجام عمل اشتباه و خائنانه طوری مطرح می‌کند که گویی انتظار دارد برای امثال بنی صدر هم بعد از انجام عمل خائنانه راه فرار را باز بگذارند!(ایا انتقاد از سرعت عمل در این موارد متناقض با انتقاد از نادیده گرفتن خطای نزدیکان نیست؟!) ⭕بعد می‌گوید که حضرت علی کسی را مجازات نکرد و تا اعتراف بگیرد این دقیقا متناقض با جمله ای است که در انتها می گوید و حارث نجاشی را مثال می‌زند که حضرت علی با حد زدن وی ایشان را مجازات کردند!!! ⭕ باز می گوید حضرت علی اجازه اهانت به غیر را هرچند با اندیشه مخالف نمی دادند این یعنی انکار سخنرانی رهبر مبتنی بر تذکر به افرادی که در سخنرانی سید حسن خمینی اختلال ایجاد کردند!همچنین ایا یارانه خود شما که انتقاد میکنید قطع شده که حکومت را متهم به قطع حقوق افراد منتقد میکنید؟! ⭕ می گوید اگر حضرت علی اجازه میداد طرفدارانش دمار از روز مخالفان در می آوردند در حالی که حضرت علی مکرر از کمی و بی وفایی یاران گلایه مند بود! ( و در حکومت کنونی نیز هیچگاه دمار از روزگار کسی درنیآورده و گرنه حتماً برخی افراد هنوز صدای انتقادشان بلند نبود!!!(نیازی به نام بردن نیست) ⭕ می گوید حضرت علی با اولین منتقد اگر برخورد تند میکرد دیگران حرف نمی‌زدند بله اگر برخوردهای رهبر با سید حسن خمینی تند بود هرگز امثال شما جرات انتقاد نداشتید! ⭕رفتار حضرت علی را با مخالفان بازمانده بعد از جنگ طوری معرفی می کند که انگار اتفاقی نیفتاده این آیا مشابه رفتار رهبر ب