📌متن شبهه👇 فیلم شبکه‌های اجتماعی: مططفی خادم: در ۸۰۰ سال گذشته آیا مفتی یا شیخی یا عالم دینی نبوده که متفاوت فکر بکنه یعنی جامعه را با یک طرز تفکر دیگری نسبت به این مسئله آشنا بکنه که حداقل یک مسیر دیگری هم در موازات این طی میشده اگر ممکنه در این مورد هم توضیح بفرمایید تشکر میکنم بازرگان: بله اتفاقا چون توی این ایام هم قرار گرفتیم بنده ی مقداری نگاهی کرده بودم و یادداشت‌های هم داشتم اتفاقا نشون میده که در تاریخ گذشته ما هم اتفاقا خیلی ها معترض به این ماجرا بودند یعنی بزرگان شیعه این طور نبوده که از اول چنین شیوه‌هایی مورد تایید بوده باشه من دفعه گذشته اشعاری از مولوی خوندم البته خوب مولوی یک فقیه نبود، شیعه هم نبود چگونه او معتقده که باید جشن شادی گرفت برای اینکه بزرگترین پیروزی رو در واقع امام حسین آفرید با این کارش او در عین حال که فوق العاده تجلیل میکنه ولی معتقد به عزاداری نیست. اتفاقا در بعضی از چیزای شیعه من بعضی از قسمت‌هاشو براتون بخونم که ببینیم بزرگانی از علمای شیعه با این کار مخالف بودند یکی سید محسن امین آملی این نویسنده کتاب معروف اعیان الشیعه است از معتبرترین کتابهای شیعه کتاب اعیان الشیعه است این در جلد دهم صفحه ۳۶۳ میگه قمه زنی، نواختن طبل و شیپور (این چیزایی که معموله میزنن) و اعمالی از این قبیل به حکم عقل و شرع حرام است. اینگونه اعمال موجب تمسخر و وحشی قلمداد کردن ما شده است ببین از مراجع تقلید بزرگ شیعه است اصلا میگه حرامه این امر اتفاقا خلاصه این نوشته ایت الله امین آملی را جلال آل احمد ی جزوه‌ای قبل از انقلاب نوشته بود عنوانش عزاداری‌های نامشروع ایشون خلاصه این رو یعنی کسی مثل آل احمد که وابسته به روشنفکرهای جامعه ما بود اینقدر جلب توجهش کرد ی عالمه متفکر و بسیار معروف شیعه این کارها را حرام میدانست در یک کتابی به نام تنزیل اعمال شبیه یعنی کارهای مثل تئاتر شبیه سازی‌هایی که میکنند میگه با چنین اعمالی آبروی اسلام و تشیع را برده‌اند در زمان آزادی و قدرت شیعیان در دوران مامون، آل بویه و اوایل حکومت عباسی که علمای بزرگی چون شیخ مفید و سید مرتضی بودند نمیبینیم چنین اعمالی شده باشد. یعنی در واقع میگه زمان متفکرین بزرگ شیعه، ففهای بزرگ شیعه مثل شیخ مفید که معروف ترین متفکر شیعه است یا زمان سید مرتضی انصاری میگه که اصلا چنین اعمالی نبوده. این اعمال زشت و نامشروع در اقامه عزا برای حسین از القائات شیطان و از گناهانی است که خدا و رسولش را به غضب میاورد خلاصه شده 📌پاسخ به شبهه👇#4600 🌸 در برخورد با حادثه کربلا دو مساله باید از هم روشن شود 1⃣آیا عزاداری باشد یا نباشد 2⃣آیا به این شکل باشد یا نباشد 🔆در مورد اصل عزاداری به نظر می رسد کسی که کمترین عاطفه و کمترین معرفتی داشته باشد شکی به دلش راه ندهد که باید وقتی امام را شهید کردند، عزیزان و اولیاء الهی را شهید کردن ، آن هم با آن شکل و آن بی رحمی، مومنان و محبان برای آنها عزاداری کنند. ♥️کاملا درست است که در کربلا خون بر شمشیر پیروز شد، ولی آیا 1⃣امام علیه السلام و یاران با وفای او شهید نشدند؟؟ 2⃣لب تشنه نبودند؟؟ 3⃣ مظلوم نبودند؟؟ 4⃣ اسیر نشدند؟؟ 5⃣سیلی نخوردند؟؟ 🌸 آیا این ها جای خوشحالی دارد یا جای غم و عزاداری؟؟ ♥️ مگر یعقوب پیغمبر خدا نبود مگر نمی دانست که یوسف عزیز مصر شده پس چرا برای او ناله می کرد؟؟؟ 🌹آیا فراق ولیّ خدا مانند یوسف برای پیغمبری به نام یعقوب سخت نبود، دشوار نبود؟؟ 🌹آیا مصیبت هایی که ولیّ خدا می بیند برای مومنین سخت نیست؟؟ 🔆آیا ما بهتر می دانیم چه باید کرد یا امام صادق و اهل بیت؟؟ ⏮⏮زید شحام نقل می‌کند که گفت: ما و گروهی از کوفی‌ها در حضور امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) نشسته بودیم که جعفر بن عفان به حضور امام صادق مشرف شد. حضرت صادق وی را نزدیک خود جای داد و به او فرمود: ‌ای جعفر! گفت: لبیک! خدا مرا فدای تو کند. فرمود: به من این‌طور رسیده که تو خیلی خوب درباره امام حسین (علیه‌السّلام) شعر می‌گوئی؟ گفت: آری فدای تو شوم. فرمود: پس شعر بگو! وقتی وی شعر گفت: امام صادق (علیه‌السّلام) به‌قدری گریه کرد که اشک‌های آن حضرت به گونه‌های صورت و ریش مبارکش فرو ریخت و افرادی هم که حضور داشتند گریان شدند. سپس حضرت صادق (علیه‌السّلام) فرمود: ‌ای جعفر! بخدا قسم ملائکه مقرب خدا شعر تو را که در اینجا برای امام حسین گفتی شنیدند و بیشتر از ما گریه کردند. ‌ای جعفر! خدا الساعه بهشت را بر تو واجب نمود و تو را آمرزید. آنگاه فرمود: ‌ای جعفر! آیا زیادتر از این برای تو بگویم؟ گفت: آری‌ ای مولای من. فرمود: احدی نیست که درباره مصیبت امام‌ حسین شعر بگوید و گریه کند و دیگران را گریان نماید مگر اینکه خدا بهشت را بر او واجب می‌کند و او را می‌آمرزد. 🔆اما در مورد شکل عزاداری: 🌸 آشکار کردن عزا و غم باید به گونه ای باشد که موجب بی احترامی به اهل بیت و مجلس عزای