ایرانیان شوخ طبع و اجتماعی از قدیم برای شاد کردن اوقات زندگی خود و دیگران، لطیفه‌ها و داستان‌های کوتاه طنز پند می‌ساختند؛ حتی آثار نویسندگان بزرگی مثل طالبوف، دهخدا و سیدمحمدعلی جمالزاده گویای نشان‌دهنده این مطلب است. اما این خصیصه‌ مثبت اجتماعی از حدود ۹۰ سال پیش گاهی در مسیر نادرست قرار گرفته و بر ضد هدف اصلی که همان شادی آدمهاست به کار رفته به طوری که می‌‌توان بخش عظیمی از لطیفه ‌ها را در لیست منفی و سیاه قرار داد که به نوعی موضوع خشونت، بی‌عدالتی و بی‌احترامی به افراد، خانواده‌ها و قوم‌های مختلف را دامن می‌زنند و نابرابری‌های اجتماعی را تشدید می‌‌کنند. با این حال همچنان جوک‌ها جزئی از زندگی روزمره ما هستند. در هر موقعیتی جوک می‌گوییم، سرکار، در خانه، در مهمانی، در اینترنت، در تماس‌های تلفنی و حتی در طول جلسات کاری و اداری؛ جوک‌ها کلمات ما هستند، کلمات ما افکار ما، افکار ما اعتقادات ما و اعتقادات ما نشاندهنده دنیای درون ما هستند پس باید خیلی بیشتر مراقب چیزهایی که می‌گوییم و نحوه گفتن آنها باشیم. اگر می‌خواهیم همه با هم بمانیم باید زبان فرهنگیمان را تمیز کنیم. باید صلح را به زبانمان، به ارتباطاتمان، خانواده‌ هایمان، اجتماعاتمان و در آخر به سبک زندگی ایرانیمان برگردانیم و نگذاریم که جوک‌ها باعث دشمنی اجتماعی شده و احترام، اعتماد، مهربانی و روابط را کاهش دهد. منبع https://b2n.ir/192666 #فرهنگ_ایرانی #روابط_انسانی https://eitaa.com/positive_minds_beautiful_culture