. ⁜ بـدون هـيچ‌گـونـه نـگرانـى!! ⁜ ₪ فرد بى‌حيا، از انجام دادن فعل قبيح، شرم نمى‌كند. بى حيايى، يعنى مبادرت به كار قبيح در حضور ديگران، بدون هيچ‌گونه نگرانى!. برخى افراد، هيچ باكى ندارند كه مردم، آنان را در حال بدكارگى ببينند. #امام_علی_علیه_السلام مى‌فرمايد: ✧ «شر الناس من لايبالى أن يراه الناس مسيئا؛ (۱) بدترينِ مردم، كسى است كه باكى ندارد مردم، او را در حال انجام دادن كار زشت ببينند» . ويژگى فرد بى‌حيا، « لئامت (پستى) » است. بى‌حيايى و پرده‌درى، جز از افراد پَست برنمى‌آيد. فرد پَست، هيچ حرمتى را نگه نمى‌دارد و حضور هيچ ناظرى را محترم نمى‌شمرد. كسى كه از حرمت و كرامت نفس برخوردار باشد، حرمت ديگران را پاس مى‌دارد. در فرهنگ اسلام، ميان كرامت نفس و ضدّ ارزش ها رابطه معكوس وجود دارد. اگر كرامت نفس وجود داشته باشد، همه قبيح‌ها نزد فرد، خوار و پست مى‌گردد. كسى كه داراى نفسى خوار و پست باشد، هيچ حريمى را پاس نمى‌دارد و هيچ حرمتى را نگه نمى‌دارد . امام على عليه السلام : ✧ اللَّئيمُ لايَستَحيي. (۲) فرومايه، شرم ندارد . ⪣ رضايت از كار ناشايست، ويژه افراد بى‌حياست. اينان، نه تنها از آنچه كرده‌اند و مى‌كنند، متأثّر و شرمنده نمى‌شوند، بلكه نسبت به آن، راضى‌اند. به همين جهت، در احاديث، رضايت از گناه، بزرگ تر از خودِ گناه دانسته شده است. #امام_سجاد_علیه_السلام : ✧ «بپرهيز از خرسندشدن به گناه ؛ چرا كه اين كار ، بزرگتر از انجام دادن گناه است» . إيّاك والرضا بالذنب ؛ فإنّه أعظم من ركوبه؛ (۳) ا - - - - - ۱) غررالحكم، ح۵۷۰۲ ۲) غررالحكم ودررالكلم ، ح ۱۰۵۳ ۳) أعلام الدين، ص۲۹۹ 📗 پژوهشی در فرهنگ حیا، ص۳۳۴