در تفاسیر صافى، مجمع البیان، قرطبى و كبیر فخررازى آمده كه : این آیه در شأن #حضرت_على_علیه_السلام نازل شده است. هنگامى‌كه آن حضرت فقط چهار درهم ذخیره داشت، یک درهم را در روز، یک درهم را در شب، سومین آنرا مخفیانه، و چهارمین درهم را آشكارا در راه خدا انفاق نمود. البته وعده‌ى این آیه، شامل همه كسانى مى‌شود كه اینگونه عمل كنند. چنین افرادى نه از فقر و تنگدستى بیم دارند، چون به وعده‌هاى خداوند ایمان داشته و به او توكّل مى‌كنند؛ و نه بخاطر انفاق، اندوهگین مى‌شوند، چون به رضایت الهى و آثار اخروى انفاق توجّه دارند. شاید دلیل آنكه «لیل» بر «نهار» و یا «سرّ» بر «علانیة» مقدّم شده است، آن باشد كه انفاق‌هاى پنهانى در دل شب ارزش بیشترى دارد. [752] این آیه به منزله‌ى جمع بندى چهارده آیه گذشته است كه درباره انفاق بحث مى‌كرد. موضوعى كه هیچ موردى در قرآن اینگونه مفصّل بحث نشده است. آثار انفاق بر كسى پوشیده نیست، از جمله : تعدیل ثروت و كم شدن اختلافات طبقاتى، ایجاد محبّت، شكوفایى روح سخاوت و بالاتر از همه قرب به خداوند. انفاق، علاوه بر انفاق مال و ثروت .. شامل انفاقِ علم، آبرو و مقام نیز مى‌شود. كلمه‌ى انفاق، در لغت به معناى پر كردن گودال و در اصطلاح، به معناى پر كردن و بر طرف نمودن كمبودهاى مالى است. یادآورى این نكته لازم است كه توجّه اسلام به مسئله انفاق، به معناى گداپرورى و رواج تكدّى‌گرى نیست. زیرا در بسیارى از روایات، از كسانى كه بدون داشتن نیاز، از دیگران درخواست كمک مى‌كنند، مذمّت شده؛ و از سوى دیگر بهترین نوع انفاق، در اختیار قراردادنِ ابزار كار به جاى پول دادن، معرفى شده است. @qafodin