eitaa logo
قال الصادق:(مکتب الصادق)
531 دنبال‌کننده
556 عکس
39 ویدیو
17 فایل
ا ﷽ ا یا هادی پای مکتب اهل بیت می نشینیم و به قال الباقر و قال الصادق گوش فرا می دهیم که زیبا فرمودند: به شرق و غرب بروید علم صحیحی جز آنچه از نزد ما خارج شود نمی یابید. 🔸فقه روایی 🔸حدیث 🔸مبانی حدیثی 🔸معارف سرآغاز: ۲۵ شوال ۱۴۴۴ ۲۶ اردیبهشت۱۴۰۲
مشاهده در ایتا
دانلود
ا ﷽ ا سوال: 🔸کدام یک از راویان از قم ؟ جواب: همه ارباب رجال و تاریخ به اخراج بعضی از محدثّین توسط احمد بن محمد اشعری بزرگ شهر قم ،اشاره کرده اند از یک سو، داشتن موقعیت سیاسی و صاحب قدرت در قم و از سوی دیگر سخت گیری او در نقل حدیث و نقد عقیده دلیل عمده اخراج افراد بود. علاّمه، وحید بهبهانی، در این زمینه می نویسد: در موارد متعددی احمد بن محمد بن عیسی و ابن غضایری، راویی را متهم به غلو و کذب می کردند زیرا او روایتی را نقل می کرد که مضمون ان روایت در نظر انان مطلب غلوامیزی داشت.[1] برخی از راویان که احمد انان را از قم اخراج کرد عبارتند از: 1- احمد بن محمد بن خالد برقی به جرم سهل انگاری در نقل حدیث.[2] 2- سهل بن زیاد ادمی رازی.[3] 3- ابوسمینه محمد بن علی بن ابراهیم قرشی، معروف به صیرفی،[4] 4- حسین بن عبیدالله محرر قمی سعدی، هر سه به اتهام غلو.[5] از این چند نفر، تنها برقی به قم بازگردانده شد. منابع: [1] فواید الوحید؛ وحید بهبهانی،ص 38،39. [2] جامع الرواه؛ ج 1،ص 63. [3] همان، ص 393. [4] رجال النجاشی، ص 332. [5] رجال الکشی،ج 2، ص  •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135
ا ﷽ ا 🔸شخصیت رجالی سَهْل بن زیاد آدمی ( ۲۵۵ق) از محدثان شیعه در قرن سوم قمری است. او از امام جواد علیه السلام امام هادی علیه السلام  و امام حسن عسکری علیه السلام روایت نقل کرده است. نام وی در سند بیش از ۲۳۰۰ حدیث آمده است. 🔸شخصیت رجالی در مورد شخصیت حدیثی سهل بن زیاد دو نظریه وجود دارد: 🔹تضعیف:  نظر رجالیانی همچون نجاشی ابن غضائری،شیخ طوسی در الفهرست و آیت‌الله خویی است. از دلایل این گروه نسبت دادن غُلو و کِذب توسط احمد بن محمد بن عیسی اشعری به سهل و اخراج وی از قم است. استاد نمازی شاهرودی فرموده است که در احادیث او به چیزی که بر ضعف یا غلو در اعتقاداتش باشد، دست نیافته است و احتمال داده که منشأ نسبت غلو به وی نقل روایاتی است که بر مقام و منزلت اهل بیت دلالت دارد. همچنین سید محمدمهدی بحرالعلوم معتقد است که اگر این نسبت‌ها درست می‌بود، مانند دیگر روایان ضعیف روایاتی از امامان در نکوهش او وارد می‌شد 🔹توثیق:  وحید بهبهانی، عبدالله مامقانی، محدث نوری،سید محمدمهدی بحرالعلوم و شیخ طوسی در کتاب رجال از رجالیانی هستند که وی را توثیق کرده‌اند. از دلایل این گروه کثرت روایات، تصریح شیخ طوسی به وثاقتش در کتاب الرجال، اعتماد نویسندگان کتب اربعه به‌ویژه محمد بن یعقوب کلینی به وی، شیخ اجازه بودن و فتوا دادن فقها بر اساس روایات وی است. 🔹اعتماد بر روایات: از دیدگاه علامه بحرالعلوم و علامه مجلسی بر فرض که وثاقت سهل پذیرفته نشود، روایاتش حدیث صحیح و قابل اعتمادند. چرا که وی از مشایخ اجازه(کسانی که در حدیث به دلیل کثرت محفوظات روایی و دقت در ضبط و نقل حدیث، مرجعیت دارند) است. •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135
ا ﷽ ا 📚 غلو سیاسی و سختگیریهای قمیها نسبت به آن ؟ استاد سید احمد مددی: 🔸این احتمال هست و شواهدی داریم که یکی از لوازم خطّ غلو این بوده که يك عدّه از آنها تمایلاتی به خطّ شعوبی (تعصبات قبیله ای) و به اصطلاح غلو سیاسی داشتند داشتند و غلوّ سیاسی هم در قم مقبول نیفتاد. مثل سهل بن زیاد را که مرحوم احمد بن محمّد بن عیسی از قم بیرون کرد و در كتاب نجاشی دارد: «شهد علیه أبو جعفر أحمد بن محمّد بن عیسی بالکذب والغلوّ، وأخرجه من قمّ» به نظر ما غلوّ سیاسی است، نه این‌که دروغ بگويد. این شهادت به غلوّ به نظر ما درست بوده و به احتمال قوی سهل بن زیاد که اهل تهران (ری) بوده، دارای غلوّ سیاسی و به احتمال بسیار قوی تمایلات فرقه‌گرایانه (نژادپرستانه و مثلاً شعوبیّت و ضدّ عرب) هم داشته. اين کذب هم کذب غلوّ است، نه این‌که خیال کنیم دروغ می‌گفته؛ چون معنا ندارد که اين شخص کذّاب (دروغگو) باشد و کلینی این همه حدیث از او نقل کند. منظور از کذب غلو هم همان ملازماتی است که داشته و مثلاً یکی از ملازمات اجتماعی خارجی‌اش آن بوده که چون دنبال قضایای سیاسی و تند بودند، روی قضایای علمی ديگر آن دقّت‌های لازم را نداشتند. احتمال دارد سهل بن زیاد که خودش راوی کتب است (مثلاً کتاب‌های بشّار، حسن بن علی زیتونی و کتاب‌های زیاد دیگری را نقل کرده) و از امام (ع) چیزی نشنیده، در این نقل‌ها دقیق نبوده. ما این را در اصطلاح «کذب غلوّی» می‌گوييم، نه این‌که کذب واقعی باشد. در این ریزه‌کاری‌هایی که الآن در میان ما متعارف است (که مثلاً در متن «فا» باشد یا «واو»، «لأنّ» باشد یا «فإنّ») خیلی دقّت نمی‌کند، وگرنه اصلاً معقول نیست که شخصی کذّاب باشد و شهد علیه أحمد بن محمّد و باز کلینی صدها حدیث از او نقل کند. نکته همان است که اساس آن غلوّ سیاسی است و غلوّ سیاسی فی نفسه مشکل نبوده. شاید مثلاً تندرو بودند. محمّد بن اورمۀ قمی پیشی قمی‌ها متّهم شد که او هم از خطّ غلوّ است. لذا یکی را فرستادند که ترورش کند، دید که از اوّل شب تا صبح مشغول نماز است. حالا یا عمداً فهمیده که می‌خواهند ترورش بکنند از شب مشغول نماز بوده و یا واقعاً اهل تهجّد بوده. طرف دید که این نماز می‌خواند، دست از ترور کشید. ما احتمال می‌دهیم (نتوانستیم خیلی شواهد خارجی پیدا کنیم) غلوّ او هم سیاسی باشد. 📚منبع👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=2061 قمی •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135