🌹در این شب و روز سرور اهل بیت علیهم السلام به شادی قلب حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام بسیار بگویید: اللهم العن معاویه

12 رجب 1 ـ ﻣﺮﮒ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 60 هـ ﻣﻌﺎﻭﻳﺔ بن أﺑﻰ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﻟﻌﻨﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﺭ ﺳﻦ 78 ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺩﺭ ﺷﺎﻡ ﺑﻪ ﺩَﺭَﻛﺎﺕ ﺟﻬﻨّﻢ ﺷﺘﺎﻓﺖ. (1) ﺭﻭﺯ ﺷﺎﺩﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﻫﻞ ﻛﻔﺮ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺷﻜﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﻫﻠﺎﻛﺖ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﺍﺳﺖ. (2) ← ﻧﺴﺐ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻛﻠﺒﻰ ﻧﺴّﺎﺑﻪ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻬﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺛﻘﺎﺕ ﻧﺰﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻫﻞ ﺳﻨّﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩ : ﻋﻤﺎﺭﻩ، ﻣﺴﺎﻓﺮ، ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑَﺮَﻧﺪ. ﺭﺍﻏﺐ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﺑﻴﻊ ﺍلأﺑﺮﺍﺭ ﺯﻣﺨﺸﺮﻯ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻛﺲ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ : ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻋﻤﺮﻭ، ﻋﻤﺎﺭﺓ ﺑﻦ ﻭﻟﻴﺪ ﺑﻦ ﻣﻐﻴﺮﻩ، ﻋﺒّﺎﺱ ﻭ ﺻﺒﺎﺡ ﻛﻪ ﻣﻐﻨﻰ ﻋﻤﺎﺭﺓ ﺑﻦ ﻭﻟﻴﺪ ﺑﻮﺩ. ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺻﺒﺎﺡ ـ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﺭﻭیی ﺑﻮﺩ ﻭ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ـ ﺍُﻟﻔﺘﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ! ﺍﻣّﺎ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﻭﻳﺔ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻦ ﺣﺮﺏ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ. (3) ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻯ ﺯﺷﺖ ﻭ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻗﺪ ﺑﻮﺩ، ﻭ یک ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻃﺎﺋﻒ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺩﺭ ﻳَﺮﻣُﻮک ﻛﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. (4) ﺑﺎﻃﻨﺶ ﻛﻮﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻓﺘﺢ ﻣﻜّﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻔﺎﻕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﻦ 82 ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 30 هـ ﺑﻪ ﺩﺭک ﺭﻓﺖ. ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻣﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺟﺪّﺍﺕ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻟﻤﺠﺎﺯ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺮﭼﻢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ ! ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﺴﺐ ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻫﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺫﻭﺍﺕ ﺍﻟﺎﻋﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻴﻞ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻏﻠﺎﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ !! ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺣﺎﻝ ﭘﺪﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻭ ﻫﻨﺪ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. (5) پیامبر صلّی الله علیه و آله دائماً معاویه را لعنت می کرد و می فرمود : «لَعَنَ اللهُ مُعاوِیَة، الطّلیقُ بنُ الطّلیق، اللّعینُ بنُ اللّعین» و می فرمود : «هنگامی که معاویه را بالای منبر من دیدید او را بِکُشید». معاویه ازمؤلّفة قلوبهم بود. او تا اواخر زمان حیات پیامبر صلّی الله علیه و آله مشرک بود و وحی الهی را تکذیب می کرد و اسلام را به تمسخر می گرفت. در روز فتح مکّه او در یمن بود و به پیامبر صلّی الله علیه و آله جسارت می کرد و پدرش را که به ظاهر مسلمان شده بود سر زنش می کرد و اشعاری در این رابطه برایش می سُرود. پیامبر صلّی الله علیه و آله خون او را مباح کرده بود؛ و لذا از پیامبر صلّی الله علیه و آله فرار می کرد تا اینکه پنج ماه قبل از شهادت رسول خدا صلّی الله علیه و آله به ظاهر اسلام اختیار کرد، و به عموی پیامبر صلّی الله علیه و آله پناه آورد تا شفاعتش را نزد رسول خدا صلّی الله علیه و آله کند. او نیز شفاعت کرد و پیامبر صلّی الله علیه و آله پذیرفت. (6) ← حکومت معاویه در شام یزید بن ابی سفیان از طرف ابوبکر با لشکر مسلمین به طرف شام رفت، معاویه هم همراه آنان بود. یزید در شام مُرد و ابابکر ولایت شامات را به معاویه واگذار کرد و به این حال بود تا زمان خلافت امیر المؤمنین علیه السلام که طغیان معاویه علیه آن حضرت شروع شد. پس اساس ظلم های معاویه را هم ابوبکر بنا نهاد. معاویه در سال 45 هـ برای پسرش یزید بیعت گرفت. او اوّل کسی بود که دشنام بر امیر المؤمنین علیه السلام را ترویج کرد و در آخر نماز جمعه لعن و جسارت بر امیر المؤمنین علیه السلام می کرد. او دستور داد در تمام شهر ها این لعن انجام شود و تا زمان عُمَر بن عبدالعزیز ادامه داشت تا اینکه او لعن بر آن حضرت را منع کرد. (7) ← دشمنی معاویه با امیر المؤمنین علیه السلام معاویه به صحابه و تابعین دستور داد تا حدیث در مذمّت امیر المؤمنین علیه السلام جعل کنند، و عدّه زیادی از محبّین و ارادتمندان آن حضرت را شهید کرد مانند جناب مالک أشتر نخعی که در قلزم مصر در سال 37 یا 38 هـ به سمّ شهید شد. (8) امام مجتبی علیه السلام را به دست جعده عیال آن حضرت مسموماً شهید کرد. معاویه مردی خوش گذران و پر خور بود، به حدّی که از کثرت خوردن می گفت : «خسته شدم ولی سیر نشدم»، و این به خاطر نفرین حضرت رسول صلّی الله علیه و آله درباره ی او بود که فرمود : «لا اَشبَعَ اللهُ بَطنَهُ» «خدا شکمش را سیر نکند». (9) او در نفاق و عوام فریبی تجربه ی به سزایی داشت. محدّث قمی رَحِمَهُ الله نقل می کند که دویست خبر از طُرُق معتمده اهل سنّت در مذّمت معاویه نقل شده است. ← ماجرای مرگ معاویه آخر الأمر معاویه در مسیر مکّه به شام بیمار شد، به حدّی که می لرزید و دهان او بسته نمی شد، تا وارد شام شد و در آنجا جان به مالک دوزخ داد و رهین أعمال خویش گردید. اللهم العن معاویه