#ادامه_مطلب_قبل👇👇 در عرف ما شایع است که می‌گویند:(با حقیقت تلخ روبرو شدم) . اینجا این سوال هست که مگر حقیقت هم ممکن است تلخ باشد؟ مگر نه این است که در انسان میل و عشق به حقیقت آفریده شده؟پس چرا حقیقت تلخ گردد؟ #جواب:👇👇 این جواب این است که از یک نظر هیچ چیز در ذات خود تلخ و شیرین، زشت یا زیبا، و خوشبو یا بد بو نیست؛ این امور چیزهایی هستند که ذهن ما آنها را خلق می‌کند اما نه به طور گزاف و بی‌حساب. مقصود این است که تلخی و یا شیرینی و یا زشتی و زیبایی و یا خوشبویی و بدبویی با ساختمان و اوضاع و احوال طبع ما و مزاج روحی و جسمی ما ارتباط دارد. مثلاً قند و عسل در زائقه اشخاص سالم شیرین است ولی ممکن است برای یک بیمار که اوضاع و احوال بدنش طور دیگر است قند و عسل طعم تلخی داشته باشد. اینکه می گویند حقیقت شیرین و لذیذ است، برای طبیعت ها و روحیه های سالم و بی غرض است که خواهان واقعیتی می‌باشند که هست، اما برای یک روحیه بیمار و آلوده به اغراض، گاهی حقیقتی از هر تلخی تلخ تر است تا آنجا که تاب مواجه شدن با آن را ندارد و از خدا میخواهد که اگر فلان چیز حق است مرا بمیران که آن را نبینم. از امام علی علیه السلام سوال شد که اسلام را توصیف کند فرمود طوری توصیف خواهم کرد که تا کنون کسی توصیف نکرده است فرمود: (اسلام تسلیم است) این کلمه بسیار بزرگ است؛ یعنی حقیقت اسلام عناد نداشتن و تعصب نداشتن و لجاج نداشتن با حقیقت است اسلام این است که بشر درباره حقیقت تسلیم باشد. 📚شهید مطهری(ره)، کتاب حکمت ها و اندرزها، جلد اول، صفحه219 ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯