💠 عامل سعادت ▪️ یكی از شاگردان امام باقر به نام جابر جعفی كه غیر از جابر بن ‌عبد الله انصاری است، او سالیان متمادی در محضر امام باقر درس می‌ خواند، بعد از هجده سال كه خواست خداحافظی كند عرض كرد یك مطلب جدیدی بفرمایید، فرمود هجده سال شما از محضر ما مطالب آموختید! عرض كرد شما دریای بیكرانید، این‌ چنین نیست كه با هجده سال بشود همه علوم یا بخش مهم علوم شما را آشنا شد. در هنگام خداحافظی وجود مبارك امام باقر (سلام الله علیه) به جابر جعفی فرمود: «بَلِّغْ‏ شِیعَتِی‏ مِنِّی‏ السَّلَام»؛[1] سلام مرا به شیعیان من برسان، آن وقت چندین جمله نصیحت كرد. ▪️ یكی از آن نصایحی كه در طول مدت عمر وجود مبارك امام باقر به جابر می ‌فرمود كه هم برای خودش كارآمد باشد و هم برای همه ما این است كه فرمود مردم یك ترازویی دارند همان طوری كه كالاها را با ترازو می‌ سنجند، خودشان را هم باید با ترازو بسنجند. وجود مبارك امام باقر فرمود جانتان عقلتان روحتان ایمانتان را هم توزین كنید كه چقدر می ‌فهمید؟ چقدر آدمید؟ همین! اینها هم لازم است، اصل این است. ما چقدر می ‌ارزیم؟ ما كه معتقد نیستیم ـ معاذ الله ـ انسان كه می ‌میرد می ‌پوسد، ما معتقدیم انسان كه می ‌میرد از پوست به در می ‌آید. خب انسانیت ما چقدر می ‌ارزد؟ یك روزی ما در پیش داریم كه ما را می ‌سنجند كه آیا وزینیم یا خفیف، تهی مغزیم یا وزین، وجود مبارك امام باقر (سلام الله علیه) به جابر فرمود به مردم بگو خودشان را بسنجند میزان سنجش هم #قرآن كریم است،[2] پس قرآن می‌ شود ترازو، ما می ‌شویم كالا، معارف قرآن حكم قرآن احكام قرآن می‌ شود وزن. ▪️ وجود مبارك امام باقر (سلام الله علیه) فرمود قرآن ترازوست یك، معارفش مطالب تفسیری‌ اش وزن است دو، شما اعمالتان عقایدتان اخلاقتان مسائل فقهی و حقوقی كه انجام دادید موزونید سه، این موزون را در كنار این وزن با ترازوی قرآن بسنجید، خب این نیاز دارد به اینكه انسان با قرآن مأنوس باشد، نه تنها قرآن بخواند مطالب قرآن را هم بداند، بعد خودش را با قرآن ارزیابی كند، بسنجد ببیند من سبكم یا سنگینم. خب حالا چرا دیگری ما را بسنجد كه ما سبكیم یا سنگینیم؟! ما اگر خودمان را بسنجیم اگر سنگین بودیم كه شاكریم، اگر خدای ناكرده سبك بودیم سعی می ‌كنیم سنگین و وزین بشویم. خب این وصیت وجود مبارك امام باقر (سلام الله علیه) است كه به همه ما توصیه كردند كه شما خودتان را بر قرآن كریم عرضه كنید با او بسنجید. ▪️ اما مطلبی را كه به جابر جعفی فرمود در هنگام تودیع و خداحافظی بعد از هجده سال كه فرمود سلام مرا به شیعیان من برسان این جمله را فرمود، فرمود «لَا قَرَابَةَ بَینَنَا وَ بَینَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ» خدای سبحان با هیچ كس قوم و خویش نیست، چون ﴿لَمْ یلِدْ وَ لَمْ یولَدْ﴾[3] است، آن نسب نامه و شجره و شناسنامه مادی كه ـ معاذ الله ـ ندارد. با هیچ كس ذات اقدس الهی قرابتی ندارد كه كسی به خدا نزدیك باشد و كسی از خدا دور باشد، این اصل اول؛ بعد فرمود: «وَ لَا یتَقَرَّبُ إِلَیهِ إِلَّا بِالطَّاعَةِ یا جَابِرُ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ أَحَبَّنَا فَهُوَ وَلِینَا وَ مَنْ عَصَى اللَّهَ لَمْ ینْفَعْهُ حُبُّنَا» هیچ كس به خدا نزدیك نمی‌ شود مگر از راه اطاعت او و دوستی ما، البته محبت اهل بیت، دوستی اهل بیت اینها به فرمان خداست. اگر كسی دوست خاندان عصمت و طهارت بود، این هم دستور خدا را دارد اطاعت می‌ كند، چون در یكی از «حوامیم سبعه» ذات اقدس الهی به رسولش فرمود به مردم بگو مزد رسالت من محبت اهل بیت است ﴿قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیهِ أَجْرَاً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی﴾[4] اگر كسی با اهل بیت، با علی ‌بن ‌ابی ‌طالب، با فاطمه زهرا با ائمه (علیهم السلام) رابطه ‌ای نداشته باشد ـ معاذ الله ـ مزد رسالت پیامبر را نداد، فرمود دوستی این خاندان مزد رسالت من است. وجود مبارك امام باقر (سلام الله علیه) در این حدیث نورانی فرمود به اینكه این دو چیز عامل سعادت است: یكی اطاعت خداست و یكی محبت ماست، بعد هم فرمود اطاعت خدا اصل است برای اینكه محبت ما به دستور خداست فرمود: «مَنْ عَصَى اللَّهَ لَمْ ینْفَعْهُ حُبُّنَا» اگر كسی خدای ناكرده اهل اطاعت خدا نبود و دستور خدا را انجام نداد محبت ما برای او كارآمد نیست، پس اصل اطاعت خداست و محبت ما هم چون خدا دستور داد كارآمد است. [1]. الامالی (طوسی)، ص296؛ بشارة المصطفى لشیعة المرتضى (ط - القدیمة)، ص188. [2]. تحف العقول، ص284؛ «اعْرِضْ نَفْسَكَ عَلَی كِتَابِ اللَّه». [3]. سوره اخلاص, آیه3. [4]. سوره شوری, آیه23. #ارزش_انسان #عرضه_بر_قرآن #قرابت_الهی #محبت_اهل_بیت #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯